ولدان و حوریان بر اساس چه حساب و عملی در بهشت به سر خواهند برد آیا با عدالت مطابق است؟

براساس مبنای پذیرفته شده در بحث معاد، نعمت های بهشتی باطن رفتارهای شایسته و نیکویی است که انسان در این دنیا انجام داده است. رفتارهای انسان یک چهره ظاهری و زوال پذیر دارد و یک چهره باطنی و جاودان.
قیامت محل ظهور باطن و نهان اعمال انسان است « یوم تبلی السرائر» و باطن اعمال انسان در واقع همان جزا و پاداش اوست: « ان الذین یأکلون اموال الیتامی ظلما انما یأکلون فی بطونهم نارا»؛ پس ولدان و حوریان بهشتی در واقع باطن و جنبه نهانی اعمال انسان است که در آنجا به صورت نعمت های بهشتی آشکار می شود.