با توجه به این که، افراط و تفریط هر دو نشانه جهل و بی خبری است (آن گونه که علی(ع) فرمودند) و به بیان رسول مکرم اسلام(ص) »خیر الاءمور اءوسطها« که بهترین کار، میانه آنها یعنی راه اعتدال است و به همین معنی اشاره دارد آیه شریفه »و جعلناکم امه وسطا « شما را امت متعادل قرار دادیم »لتکونوا شهداء علی الناس« تا اینکه برای سایر مردم الگو و نمونه باشید (بقره 142) ، لذا در اسلام نه بی رغبتی به زنان به بهانه تقوی و کسب فضیلت رهبانیت پسندیده است، چنانکه رسول خدا (ص) فرمودند »النکاح سنتی فمن رغب عن سنتی فلیس منی« و نه شدت علاقه به زنان و افراط در این امر، چه اینکه بسیاری از فجایع تاریخی ناشی از همین فریفتگی به زن بوده است. بنابراین هر دسته از این روایات، درمان و راه علاج بیماران مخصوصی است، دسته اول برای کسانی که نسبت به محبت به زنان و احترام به آنان و… بی اعتنأ بوده و کوتاهی می کنند و دسته دوم برای کسانی که آنرا هدف قرار داده، فریفته آن شده، شخصیت انسانی خود و حاصل عمر انسان که همانا دین اوست بر باد فنا می دهند و خلاصه اینکه افراط می کنند. نتیجه جمع بین روایات سفارش به محبت و انس با زنان در حد رعایت مقررات شرعی و به حد اعتدال است و به این معنی زنان از بهترین نعمت های الهی هستند.