پیمان عقبه اول و دوم چگونه انجام گرفت و مفاد آن چه بود؟

پیامبر اسلام(ص) در راستای وظیفه تبلیغی خود به ملاقات شش نفر از انصار که به حجّ آمده بودند، رفت و بخشى از قرآن را براى آنان تلاوت کرد. آنها که صفات او را از اهل كتاب شنيده بودند، نسبت به پیامبری ایشان مطمئن و مسلمان شدند. البته در آن هنگام، آنها جز مسلمانی هیچ تعهدی نسبت به پیامبر(ص) نداشتند و گفتند اگر اوضاع یثرب درست شود، سال بعد نیز به حضور آن‌حضرت خواهند آمد.
با برگشت این گروه به یثرب، سخن از اسلام در آن‌جا رواج یافت و بر تعداد مشتاقان به اسلام افزوده شد.
‌در سال بعد دوازده نفر از حاجیان آن شهر با پیامبر(ص) ملاقات کرده و با ایشان بیعت کردند. این پیمان را «پیمان عقبه اولی» می‌نامند. در این پیمان، خواسته پیامبر(ص) آن بود که: «براى خدا شريكى قائل نشوید، دزدى نكنيد، مرتكب زنا نشويد، فرزندان خود را نكشيد، بهتان و افترا نزنيد، در كارهاى نيک، نافرمانى پیامبر(ص) را نكنيد». به دنبال اين پيمان پيامبر(ص) فرمود: «اگر به پيمان وفا كرديد پاداشتان بهشت است، و گرنه كارتان با خدا است. اگر بخواهد كيفر كند و اگر بخواهد بيامرزد.» بعد از آن بود که پیامبر(ص) مصعب‏ بن‏ عمير را به عنوان مبلغی برای اسلام در یثرب انتخاب کرد.
سال بعد هفتاد مرد و دو زن از اهالی یثرب با پیامبر(ص) بیعت کردند و پیمان بستند که از ایشان دفاع کنند. این پیمان به «عقبه دوم» معروف شد و پس از آن بود که مسلمانان هجرت به مدینه را آغاز کردند.