خانه » همه » مذهبی » چرا با این که خدا در همه جا است، هنگام دعا دستمان را به سوی آسمان دراز می کنیم؟

چرا با این که خدا در همه جا است، هنگام دعا دستمان را به سوی آسمان دراز می کنیم؟

پاسخ این پرسش در روایت منقول از امام علی (ع) چنین آمده است: هر وقت از نماز فارغ شدید دست هاى خود را به سوى آسمان بلند نمایید براى دعا کردن، راوى حضورش عرض کرد: اى مولاى من آیا خداوند در هر مکان و جهتى نیست؟ فرمود. بلى. عرض کرد: پس چرا باید دست هاى خود را به طرف آسمان بلند کنیم؟ فرمود: مگر آیه “وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ”؛[1] و روزى شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده مى‏شود! را قرائت نکرده‏اى! روزى باید از محلش طلب شود و محل آن آسمان است که خداوند بیان فرموده؛ چه باران از آسمان نازل می شود و به سبب آن از زمین قوت خلایق روئیده و بیرون می آید.[2]

این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.



[1] ذاریات، 22.

[2] شیخ صدوق، من‏لایحضره‏الفقیه، ج 1، ص 325، ح 955، جامعه مدرسین، قم، 1413ق ؛ حرعاملی، وسائل‏الشیعة، ج 6، ص 487، ح 8509، آل البیت، قم، 1409ق، ” وَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع إِذَا فَرَغَ أَحَدُکُمْ مِنَ الصَّلَاةِ فَلْیَرْفَعْ یَدَیْهِ إِلَى السَّمَاءِ وَ لْیَنْصَبْ فِی الدُّعَاءِ فَقَالَ ابْنُ سَبَإٍ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَ لَیْسَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِکُلِّ مَکَانٍ قَالَ بَلَى قَالَ فَلِمَ یَرْفَعُ یَدَیْهِ إِلَى السَّمَاءِ فَقَالَ أَ وَ مَا تَقْرَأُ وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ فَمِنْ أَیْنَ یُطْلَبُ الرِّزْقُ إِلَّا مِنْ مَوْضِعِهِ وَ مَوْضِعُ الرِّزْقِ وَ مَا وَعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ السَّمَاءُ”.

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد