چرا بیشتر جاهایی که در قرآن نام جنات برده شده بعد از آن کلمه تجری من تحت الانهار ذکر شده است

در جواب این سؤال به چند نکته توجه کنید: 1 ) در چنین آیاتی، قرآن در صدد بیان بهشت برین است. هم چنین آنچه مایه شادی و لذت انسان می شود.
2 ) یکی از عواملی که برای انسان مایه وجد و نشاط است و غم و اندوه را از انسان می زداید، مناظر دلکش و زیبای جریان آب است که هم دیدنش برای چشم نشاطآور است و هم صدای دلنشین آب، گوش را می نوازد.
3 ) نعمت های بهشت محدود به باغ و بستان و آب روان نیست؛ بلکه به فرموده قرآن: فِیها ما تَشْتَهِیهِ اَلْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ اَلْأَعْیُنُ ؛(43:71)؛ در آنجا هر چه نفوس تمایل کند و هر آنچه که چشم ها را شوق دیدن آن باشد فراهم است، (زخرف، آیه 71). ولی از جمله آنها – که تقریباً جنبه عمومی دارد و همگان از آن لذت می برند – باغ و بستان هایی است که از زیر درخت های آن و یا از زیر خود باغ ها (مانند باغ های کوهستانی)، آب جاری می شود. بدین ترتیب می بینیم که قرآن مجید در بسیاری از موارد – که از بهشت برین سخن به میان می آورد – از نهرهای جاری آن به صورت مخصوص یاد می کند. در برخی موارد هم (سوره محمد ، آیه 15) به تفصیل انواع نهرهایی که در بهشت وجود دارد، می پردازد.
برای آگاهی بیشتر ر . ک : المنار ، ج 1 ، ص 232 (ذیل آیه 25 سوره بقره) تفسیر کبیر فخر رازی ، ج 2 ، ص 128 (ذیل آیه مذکور)