به طور قطع جامع ترين تصوير از حقايق هستي ترسيمي است که از سوي خداي متعال ارائه شده باشد.
در اين ميان،موضوع آينده جهان و بشريّت که مسافران کاروان اين عالم است وهمواره با دنيايي از (اميد) و (آرزو) به آن نگريسته اند، از جايگاه ويژه اي برخوردار است. چرا که اساساً دست عقل و توانايي هاي انسان از ترسيم آن کوتاه است. به همين دليل در طول زمان ما، بزرگاني دست به جمع آوري آياتي از قرآن که به ترسيم آينده جهان و چهره دلگشاي بزرگ نقش آفرين آن يعني قائم آل محمد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مربوط مي شود، پرداخته اند.
هم اکنون در پاسخ سؤال فوق بايد گفت: هر چند نياز نيست هر موضوع صحيحي با تمام جزئيات و خصوصياتش در قرآن کريم آمده باشد، زيرا بسياري از امور مانند نماز، زکات و حج در قرآن کريم آمده است ولي وحي الهي به جزئيات آن ها متعرّض نگشته است، ولي در عين حال آيات بسياري در قرآن کريم پيرامون حکومت جهاني امام زمان ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ که مبتني بر ظهور آن حضرت است، وجود دارد، که ذيلاً به برخي از آن ها همراه با بياني از معصومين که به تعبير قرآن کريم راسخان در علم و آگاهان به تأويل هستند، اشاره مي شود:
1ـ بگو حق آمد و باطل نابود شد، يقيناً باطل نابود شدني است.[1] از امام باقر ـ عليه السلام ـ در مورد آيه شريفه نقل شده است که فرمود: «هنگامي که قائم ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ قيام کند (ظهور کند) دولت باطل از ميان خواهد رفت.»[2]2ـ خداوند به کساني از شما که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند وعده مي دهد که قطعاً آنان را حکمران روي زمين خواهد کرد…[3]امام سجاد ـ عليه السلام ـ فرمود: قسم به خدا آن ها شيعيان ما اهل بيت هستند که خدا اين وعده را در مورد آن ها بدست مردي از ما محقق مي سازد و او مهدي اين امّت است و اوست آن که رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ فرمود: اگر روزي از دنيا باقي نمانده باشد، خدا آن روز را تا آن جا طولاني مي کند که مردي از عترتم که نامش نام من است به ولايت رسيده و زمين را آن چنان که از ظلم و جور پر شده باشد، از عدل و قسط پر سازد….[4]3ـ هر کجا باشيد خداوند همه شما را حاضر مي کند.[5] راوي مي گويد از ابي الحسن ـ عليه السلام ـ از معناي آيه سوال کردم فرمود: به خدا قسم آن است که وقتي قائم ما قيام کند (ظهور کند) خداوند شيعيان ما را از تمامي نقاط درکنار او گرد مي آورد.[6]4ـ مي خواستيم بر مستضعفان زمين منّت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان روي زمين قرار دهيم.[7]علي ـ عليه السلام ـ فرمود: آن ها (مستضعفان) در آيه، آل محمّد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ هستند که خدا مهدي آن ها را بعد از تلاش شان بر انگيخته و آن ها را عزيز و دشمنان شان را ذليل مي نمايد.[8]5ـ زمين (در آن روز) به نور پروردگارش روشن مي شود.[9] امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمود: هنگامي که قائم ما قيام کند زمين به نور پروردگارش روشن مي گردد مردم از نور خورشيد بي نياز مي گردند و تاريکي يکسره از ميان مي رود.[10]6ـ بدانيد خداوند زمين را بعد از مرگ آن زنده مي کند….[11] امام باقر ـ عليه السلام ـ فرمود: منظور از مرگ زمين کفراهل زمين است چرا که کافر مرده است پس خدا زمين را با قائم زنده مي کند، او عدالت را در زمين مي گستراند و زمين را زنده نموده و اهل زمين را پس از مرگ شان احيا مي نمايد.
در روايت ديگر از موسي بن جعفر آمده است: زنده نمودن زمين با نزول باران نيست، بلکه خداي عزّوجل مرداني را بر مي انگيزد که عدالت را احياء نمايند و با احياء عدالت و اقامه حدود زمين را زنده مي سازند، چرا که اقامه حدود در روي زمين از چهل روز باريدن باران پر سودتر است.[12]7ـ همان کساني که هرگاه در زمين به آن ها قدرت بخشيديم، نماز را برپا مي دارند، و زکات مي دهند، و امر به معروف و نهي از منکر مي کنند و پايان همه کارها از آن خداست.[13] امام باقر ـ عليه السلام ـ فرمود: اين آيه مربوط به آل محمّد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ و ياران اوست که خدا آن ها را بر شرق و غرب زمين مالک مي سازد و دين را ظاهر نموده و به واسطه او، و يارانش بدعت ها و باطل را مي ميراند… تا آن جا که هيچ اثري از ظلم باقي نمي ماند، آن ها به نيکي امر و از ناپسند نهي مي نمايند و براي خداست نهايت و عاقبت کارها.[14]
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ بحار الانوار، علامه محمدباقر مجلسي،ج52-53.
2ـ الغيبة، شيخ طوسي.
3ـ مهدي در قرآن، سيد محمّد عابدين زاده.
پي نوشت ها:
[1] . اسراء / 81.
[2] . فيض کاشاني، ملامحسن، تفسير الصافي 3 / 213، انتشارات الصدر، تهران، 1415.
[3] . نور / 55.
[4] . فيض کاشاني، ملا محسن، تفسير الصافي 3 / 445، پيشين.
[5] . بقره / 148.
[6] . العيّاشي محمّد بن مسعود، تفسير العيّاشي 1 / 66، المکتبة العلميه الإسلاميه، تهران.
[7] . قصص / 5.
[8] . مکارم شيرازي، ناصر، تفسيرنمونه 16 / 18، دار الکتب الاسلاميه 1374ش.
[9] . زمر / 69.
[10] . شيخ مفيد، محمّد بن محمّد بن نعمان، الإرشاد، ترجمه سيد هاشم رسولي محلّاتي، 2 / 522، دفتر نشر فرهنگ اسلامي، تهران، 1378.
[11] . حديد / 17.
[12] . بحراني، سيد هاشم، البرهان في تفسير القرآن، 5 / 288، بنياد بعثت، تهران، 1416.
[13] . حج / 41.
[14]. بحراني، سيد هاشم، البرهان في تفسير القرآن، 3 / 893، پيشين.