قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
سوره «قل هو الله احد» دارای نام‌های متعددی است[1] که یکی از نام‌های آن «اخلاص» است و در روایاتی نیز به این نام ذکر شده است.[2]
مفسّران برای نام‌گذاری این سوره به «اخلاص» جهاتی ذکر شده است:
1. به جهت آن است که غیر توحید چیز دیگرى در آن نیست،[3] و در صفات خدا خالص است.[4]
2. هر کس به اعتقاد آن پیدا کند و به معارفی که در آن است اقرار کند، مؤمنى با اخلاص خواهد شد.[5]
3. سبب خلاصی و رهایی اهل توحید از آتش جهنّم می‌شود.[6]
4. هرکسی اسماء و اوصاف در این سوره را دریابد و به حقایق و معانى آنها ایمان آرد، از هر نوع شرک، نفاق و گمراهى خلاص و در نیت و عمل مخلص می‌شود.[7]
مفسّران برای نام‌گذاری این سوره به «اخلاص» جهاتی ذکر شده است:
1. به جهت آن است که غیر توحید چیز دیگرى در آن نیست،[3] و در صفات خدا خالص است.[4]
2. هر کس به اعتقاد آن پیدا کند و به معارفی که در آن است اقرار کند، مؤمنى با اخلاص خواهد شد.[5]
3. سبب خلاصی و رهایی اهل توحید از آتش جهنّم می‌شود.[6]
4. هرکسی اسماء و اوصاف در این سوره را دریابد و به حقایق و معانى آنها ایمان آرد، از هر نوع شرک، نفاق و گمراهى خلاص و در نیت و عمل مخلص می‌شود.[7]
[1]. ر.ک: «شناسنامه خداوند»، سؤال 33543.
[2]. ابن حیون، نعمان بن محمد مغربی، دعائم الإسلام و ذکر الحلال و الحرام و القضایا و الأحکام، محقق و مصحح: فیضی، آصف، ج 1، ص 147، مؤسسة آل البیت(ع)، قم، چاپ دوم، 1385ق؛ شیخ صدوق، عیون أخبار الرضا(ع)، محقق و مصحح: لاجوردی، مهدی، ج 2، ص 270، نشر جهان، تهران، چاپ اول، 1378ق؛ شیخ طوسی، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، ج 1، ص 315، مؤسسة فقه الشیعة، بیروت، چاپ اول، 1411ق.
[3]. اندلسی، ابو حیان محمد بن یوسف، البحر المحیط فی التفسیر، تحقیق: محمد جمیل، صدقی، ج 3، ص 22، دار الفکر، بیروت، 1420ق؛ قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، ج 4، ص 10، انتشارات ناصر خسرو، تهران، چاپ اول، 1364ش؛ گنابادی، سلطان محمد، تفسیر بیان السعادة فی مقامات العبادة، ج 4، ص 281، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، بیروت، چاپ دوم، 1408ق.
[4]. ابن اثیر جزرى، مبارک بن محمد، النهایة فی غریب الحدیث و الأثر، محقق و مصحح: طناحى، محمود محمد، زاوى، طاهر احمد، ج 2، ص 61، مؤسسه مطبوعاتى اسماعیلیان، قم، چاپ چهارم، 1367ش.
[5]. حائری تهرانی، میر سید علی، مقتنیات الدرر و ملتقطات الثمر، ج 12، ص 256، دار الکتب الاسلامیة، تهران، 1377ش.
[6]. زحیلی، وهبة بن مصطفی، التفسیر المنیر فی العقیدة و الشریعة و المنهج، ج 30، ص 461، دار الفکر المعاصر، بیروت، دمشق، چاپ دوم، 1418ق؛ نیشابوری، نظام الدین حسن بن محمد، تفسیر غرائب القرآن و رغائب الفرقان، تحقیق: عمیرات، شیخ زکریا، ج 6، ص 594، دار الکتب العلمیة، بیروت، چاپ اول، 1416ق.
[7]. طالقانی، سید محمود، پرتوی از قرآن، ج 4، ص 304، شرکت سهامی انتشار، تهران، چاپ چهارم، 1362ش.