عزائم از مادة عزم به معناي قصد، آهنگ و اراده به كار واجب و فريضه است.[1] و به اين علت چهار سوره (نجم، فصلت، سجده و علق) را «عزائم السجود» ناميده اند كه اگر انسان چهار آيه سجده دار را در اين سوره ها بخواند يا گوش دهد، بعد از اتمام آن، واجب است سجده كند.
نام گذاري اين سوره ها به عزائم از زمان پيامبر اعظم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مي باشد. از اين مطلب مي توان استفاده کرد که اين نام گذاري از طرف خود آن حضرت صورت گرفته است. و مفسرين و يا دانشمندان علوم قرآني در آن هيچ دخالتي نداشته اند.[2]و بر اين سور عزائم خواصي شفا بخش شمرده شده است.[3] و احکام ويژه اي نيز در رساله هاي توضيح المسائل مراجع براي آن ها ذکر گرديده است.[4]
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. لاهيجي، محمد بن علي شريف، تفسير شريف لاهيجي، ج3، ص 598.
2. قرشي، سيد علي اکبر، تفسير احسن الحديث، ج8، ص 274.
3. فيض الاسلام، ترجمه قرآن، ج3، ص 820.
4. قرشي، سيد علي اکبر، قاموس قرآن، ج3، ص 231.
پي نوشت ها:
[1]. سيّاح، احمد، فرهنگ بزرگ، جامع نوين (فرهنگ سياح)، تهران، اسلام، چاپ پانزدهم، 1371، ج 2، ص 1045.
[2]. زحيلي و هبته بن مصطفي، تفسير المنير، ج23، ص 11؛ و طباطبايي، محمد حسين، الميزان، ج16، ص254.
[3]. طبرسي، فضل بن حسين، مجمع البيان، في تفسير القرآن، ج2، ص 569.
[4]. به عنوان نمونه: امام خميني (ره)، توضيح المسائل، نشر روح، چاپ ششم، سال 1378، ص 147.