بنا بر روايات منقول از پيامبر اسلام(ص) ساختن مسجد فضيلت زيادي دارد.[1] و در كيفيت ساخت آن دستوراتي از طرف شارع مقدس وارد شده كه به چند مورد از آنها اشاره ميشود:
1. مستحب است مسجد بدون سقف ساخته شده و بلندي ديوارهاي آن متوسط باشد.[2]2. بنا بر مذهب شيعه و سني نقش و نگار مسجد و ديوارهاي آن ممنوع ميباشد.[3]3. مستحب است در مسير ورودي مسجد وضوخانه ساخته شود و از رفت و آمد بچهها و ديوانهها در مسجد جلوگيري به عمل آيد و معاملات خريد و فروش در آن انجام نگيرد.[4]4. امر چهارم در خصوص مناره مسجد است. و مناره بنا بر آنچه كه در صحاح اللغه آمده است به محلي كه در آن اذان گفته ميشود و نيز به محل گذاشتن چراغ جهت استفاده از نور آن، معني شده است.[5] در روايات شيعه كه فقهاء به آنها اعتماد كردهاند، در چگونگي ساخت مناره گفته شده كه ساختن مناره وسط مسجد كراهت دارد و سزاوار است كه هم سطح با ديوار مسجد باشد و نيز بلندتر بودن آن از ديوار مسجد مكروه ميباشد.[6] در روايتي نقل شده كه امام علي(ع) هنگاميكه در مسير خود منارهاي بلند را ديد دستور فرمودند تا آن را خراب كنند و فرمود منارهها را از ديوار مسجد بلندتر نسازيد.[7]در نزد اهل سنت نيز بلند بودن منارههاي مسجد مخالف سنت و روش سلف شمرده شده و ميگويند نبايد منارهها آن قدر بلند باشد كه بر خانههاي مردم اشراف داشته باشد.[8]اما تعداد مناره كه يكي باشد يا دو تا و يا بيشتر در روايات و كتابهاي فقهي شيعه و سني اشارهاي به آن نشده است. لكن چون فلسفه وجودي مناره براي اذان گفتن ميباشد، طبيعتاً در هر مسجدي وجود يك مناره جوابگوي اين نياز ميباشد. اما اينكه مسلمانان اعم از شيعه و سني براي مسجد يك مناره يا دو مناره ميسازند، از احكام فقهي آنان نشأت نگرفته، بلكه همانگونه كه در ساخت مسجد و شكل و شمايل آن سليقههاي هنري و معماري را به كار ميبرند در منارههاي آن نيز اين سليقه و ذوقهاي هنري اعمال شده است. مساجدي كه داراي دو مناره ميباشد. فقط زيبايي و نمود هنري و حفظ تقارن ساختمان مسجد در آن ملاحظه شده و هيچ مبناي شرعي و فقهي ندارد. بلكه ممكن است برخي از مساجد شيعه يك مناره داشته باشد و بالعكس مسجد اهل سنت داراي بيش از يك مناره باشد چنانچه در برخي از مساجد هندوستان و ساير كشورها اين امر كاملاً مشهود است. علاوه بر اين خيلي از مساجد اصلاً منازه ندارد.
قرآن: مساجد خدا را تنها کسي آباد مي کند که به خدا و روز جزا ايمان داشته و نماز بپا دارد و زکات دهد و جز از خدا نترسد ، اميد است چنين گروهي از هدايت يافتگان باشد. (توبه آيه 18)
پي نوشت ها:
[1] . شيخ طوسي، محمد، النهايه، ص 108، قم، قدسي، بيتا، و الشوكاني نيل الاوطار ج2، ص 161، بيروت، دارالجيل.
[2] . النهايه، ص 108، و شهيد اول، دروس، ج 1، ص 156، قم، مؤسسه نشر اسلامي، 1412 ق.
[3] . النهاية، ص 108، و ابن الاشعث سجستاني، سنن ابي داود، ج 1، ص 110، بيروت، دارالفكر، اول 1410 ق.
[4] . محقق حلي، المعتبر، ج 2، ص 449، مؤسسه سيدالشهداء، بيتا.
[5] . الخطاب الرعيني، مواهب الجليل، ج 2، ص 95، بيروت، دارالكتب العلميه، اول، 1416 ق.
[6] . محقق حلي، شرايع الاسلام، ج 1، ص 97، تهران، استقلال و دروس ج 1، ص 156.
[7] . علامه حلي، تذكرة الفقهاء، ج 1، ص 90، تبريز، مكتبه الرضويه.
[8] . مواهب الجليل، ج 2، ص 94.