چه افرادی مشمول قاعده الاقرب فالاقرب هستند؟

بحث “الاقرب فالاقرب” در موارد متعددی از فقه به کار برده می شود که به برخی از آنها اشاره می نماییم.

1. اگر کسی عمداً کسی را بکشد و فرار کند نخست دیه را از مال او می گیرند و اگر نداشته باشد از بستگانش بر اساس الْأَقْرَبِ فَالْأَقْرَبِ گرفته می شود. [1]

2. دیه عاقله[2] که بر اساس الاقرب فالاقرب تقسیم می شود.[3]

3.در پرداخت نفقه نیز گفته شده الأقرب فالأقرب رعایت می شود.[4]

4. اما این اصطلاح بیشتر در بخش ارث مطرح می شود و معنای قاعده “الاقرب فالاقرب” این است که با وجود دسته اول، ارث به دسته دوم و سوم نمی رسد و در صورت نبودن دسته اول، ارث به دسته دوم می رسد و به دسته سوم نمی رسد و با نبودن دسته اول و دوم ارث به دسته سوم می رسد.

وارثان خویشاوند نسبى در سه طبقه قرار دارند.

طبقه اوّل: داراى دو بخش است: بخش اوّل: پدر و مادر. بخش دوم: فرزندان (بى واسطه یا با واسطه).

طبقه دوم: داراى دو بخش است: بخش اوّل: پدر بزرگ و مادر بزرگ (بى واسطه یا با واسطه). بخش دوم: برادر و خواهر و برادرزاده و خواهرزاده (بى واسطه یا با واسطه).

طبقه سوم: که یک بخش است: عمو و عمّه و دایى و خاله و فرزندان آنها.[5]

به عبارت دیگر؛ کسانى که بواسطه خویشاوندى ارث مى‏برند سه دسته هستند:

دسته اول: پدر و مادر و اولاد میت است و با نبودن اولاد، اولادِ اولاد هر چه پایین روند هر کدام آنان که به میت نزدیکتر است ارث مى‏برد و تا یک نفر از این دسته هست دسته دوم ارث نمى‏برند.

دسته دوم: جد یعنى پدر بزرگ و پدر او هر چه بالا رود و جدّه یعنى مادر بزرگ و مادر او هر چه بالا رود پدرى باشند یا مادرى و خواهر و برادر و با نبودن برادر و خواهر، اولاد ایشان هر کدام آنان که به میت نزدیک تر است ارث مى‏برد و تا یک نفر از این دسته هست دسته سوم ارث نمى‏برند.

دسته سوم: عمو و عمه و دایى و خاله (هر چه بالا روند) و اولاد آنان هر چه پایین روند و تا یک نفر از عموها و عمه‏ها و دایى‏ها و خاله‏هاى میت زنده‏اند، اولاد آنان ارث نمى‏برند ولى اگر میت عموى پدرى و پسر عموى پدر و مادرى داشته باشد (و غیر از اینها وارثى نداشته باشد) ارث به پسر عموى پدر و مادرى مى‏رسد و عموى پدرى ارث نمى‏برد.[6]