چه کسانی و با چه ویژگی‌هایی وارد بهشت می‌شوند؟

از بررسی آیات متعدد قرآن کریم فهمیده می‌شود که بهشت، وعدۀ حتمی خدا است و نصیب کسانی می‌شود که “متقی”، “مؤمن” و مطیع کامل همۀ فرامین خدا و رسول(ص) باشند. چنین کسانی سعید و خوش‌بخت واقعی هستند و در زمرۀ رستگاران خواهند بود.

با بررسی دستورات خدا و رسول اکرم(ص) درمی‌یابیم که از جمله فرامین ایشان، لزوم اطاعت از ولی امر، شناخت امام و ادای حق اهل‌بیت(ع) است. بی‌گمان آنانی که اعتقاد قلبی، زبانی و اطاعت عملی از خدا، رسول(ص)، قرآن و اهل‌بیت(ع) ندارند، مؤمن واقعی نیستند و این لطف و وعدۀ خدا شامل آنان نمی‌شود؛ زیرا قرآن می‌فرماید:

“إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ”. در واقع بهشت یا جهنم، انعکاس همان عقیده و عملی است که با آن در دنیا زیست نموده‌ایم. و به تعبیر قرآن:

“إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها”؛ اگر خوبی کنید به خود خوبی کرده‌اید و اگر بدی نمایید، باز به خود بدی نموده‌اید.

لزوم تبعیت کامل از امام و اهل‌بیت(ع) فراتر از ادعای محبت آنان است و چیزی نیست که فقط شیعه آن‌را بیان کرده باشد. راز این‌که ورود به بهشت در گرو معرفت امام است، ریشه در شناخت مفاهیمی کلیدی از قبیل: معنای امام، وجوب اطاعت از امام، ضرورت وجود امام، نیاز به امام در شناخت سعادت و … دارد.

به طور خلاصه هر کسى که حقیقت به او نرسیده باشد و او نیز در جست‌وجوی حقیقت کوتاهی نکرده و مقصر نباشد، مستحق دوزخ نیست؛ زیرا دوزخ جایگاه گنه‌کاران است، نه کسانى که حق و حقیقت را نشناخته و به آن نرسیده‌اند.