در روایات وارده از سوی پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم(ع)، حقیقت و رکن ایمان، مرکب از سه چیز است: الف. شناخت و اعتقاد قلبی، ب. اقرار لفظی و زبانی، ج. عمل به اعضا و جوارح بدن. پنج چیز موجب از بین رفتن ایمان و خروج شخص، از ایمان میشود که یکی از آنها انجام گناهان کبیره است.
هنگامی که شخص، مرتکب گناه و معصیت کبیرهای میشود، یکی از ارکان ایمان که عمل به اعضا و جوارح باشد از بین میرود. البته این زوال و از بین رفتن، نسبی بوده نه مطلق.
در بین گناهان، برخی از گناهان؛ مانند زنا، نوشیدن شراب، حسد، حرص، طمع، افطار عمدی و بدون عذر روزه در ماه رمضان، چون دارای اثر تخریبی بیشتری در روح شخص گناهکار هستند، در روایات از آنان به عنوان گناهان از بین برنده ایمان نام برده شده است، ولی این موارد از باب ذکر مهمترین مصداق بوده، نه اینکه زوال ایمان منحصر به انجام همین چند گناه باشد.