اولاً: سن بلوغ در احكام شرعيه هفت سالگي است نه در امور عقليه، ايمان بخدا و يگانگي او و تصديق رسالت از امور عقلي است نه از تكاليف شرعي.
ثانياً: فزوني قوه مميزه و عقل آدمي در سنين بالا كليت ندارد و چه بسا كسي در سالهاي اوليه عمر، عقل و منطقش قوي تر از كسي باشد كه در سنين چهل و يا پنجاه سالگي بسر مي برد.
ثالثاً: ايمان علي (ع) مانند ايمان ديگران نبوده است، زيرا ايمان او از فطرت سرچشمه مي گرفت در صورتي كه ايمان ديگران از كفر به ايمان بوده است و آن حضرت پيش از بعثت نبوي فطرةً، موحد بود، چنانكه خود آن جناب در نهج البلاغه مي فرمايد (فاني ولدت علي الفطرة و سبقت الي الايمان و الهجره[1]) من بر فطرت توحيد ولادت يافتم و به ايمان و هجرت با رسول خدا بر ديگران سبقت گرفتم).
رابعاً: قول و فعل پيغمبر حجت مي باشد، زيرا كه خداوند درباره آن حضرت مي فرمايد پيغمبر از روي هوي و هوس سخن نمي گويد، بلكه هر چه مي گويد از جانب وحي است.
بنابراين اگر ايمان از روي تقليد و كودكانه بود نبي اكرم به او مي فرمود يا علي تو هنوز كودكي و به حد بلوغ و تكليف نرسيده اي در صورتي كه نه تنها چنين حرفي را نزد، بلكه ايمانش را پذيرفت و وارث بودن و خلافت او را نيز صريحاً به عموم حاضرين گوشزد نمود[2].
همچنين علي (ع) در آن روز از لحاظ قدرت جسمي و رشد فكري به حدي رسيده بود كه براي هر كاري شايستگي داشت، لذا اين كودك هيچ گاه با كودكان ديگر انس نگرفت و در جرگه آنان وارد نشد و به بازي با آنها نپرداخت، بلكه از همان اول دست پيمان خدمت و فداكاري به سوي رسول خدا دراز كرد و در تمام مراحل زندگي، مونس پيغمبر بود.
خود حضرت مي فرمايد: «لما يقاس بال محمد من هذه الامة احد[3]»; هيچ فردي از افراد اين امت با خاندان پيغمبر مقايسه نمي شود.
ائمه از اول تولد تا پايان زندگي معصوم هستند. روايات زيادي داريم كه پيغمبر فرموده علي در قول و فعل معصوم و از خطا و معصيت مصون است و از طرف ديگر مي دانيم علي (ع) دومين شخصيت عالم هستي است، وقتي حضرت يحيي كه يكي از پيامبران بزرگ الهي است در كودكي به مقام نبوت رسيده، خداوند آنچنان عقل روشن و درايتي به او داد كه شايسته پذيرش اين منصب شد. يا در رابطه با حضرت عيسي در سوره مريم آيه 12 آمده: ما فرمان نبوت و عقل و هوش و درايت را در كودكي به او داديم كه در ابتداي تولد گفت من بنده خدايم او كتاب آسماني به من مرحمت كرد و مرا پيامبر قرار داد.
يا امام جواد در سن 7 سالگي به امامت رسيد و رهبري و زعامت امت اسلامي را بدست گرفت[4]. وهمچنين امام هادي و امام زمان در كودكي به امامت و رهبري رسيده اند، پس چه مانع دارد امام علي (ع) در كودكي با بصيرت و بينش كامل به پيامبر اسلام ايمان بياورد، كسي كه پيامبر فرموده: علي (ع) هميشه با حق است و حق و قرآن هميشه با او است تا قيامت از حق جدا نمي شود.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ تفسر نمونه ج13، بحث ذيل آيات 12 و 30 سوره مريم.
2ـ شيعه در اسلام، ص 26.
3ـ علي كيست؟ فضل الله كمپاني، ص 20 به بعد.
4ـ شبهاي پيشاور، نوشته سلطان الواعظين شيرازي.
پي نوشت ها:
[1]ـ نهج البلاغه، خطبه 57.
[2]ـ منهاج البراعة شرح نهج البلاغه، جلد 8، صفحات 268 به بعد تا 290، و تاريخ طبري، بيروت، دار المعرفة، 1407 هـ . ق، ج19، ص74.
[3]ـ ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغه، دار احياء الكتب العربية، چاپ دوم، 1385 ق، ج1، ص140.
[4]ـ از شيعه در اسلام، ص26 و تفسير نمونه جلد 13، آيات 12 و 30 سوره مريم.