قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
هنگامی که فرعون از مهاجرت شبانه بنی اسرائیل با خبر شد، مأموران خود را به شهرهای مصر گسیل داشت، و به اندازه کافی لشکر و نیرو آماده ساخت، بعضی نوشتهþاند ششصد هزار نفر را به عنوان مقدمه لشکر فرستاد و خود با یک میلیون نفر به دنبال آنها به راه افتادند!شب را با سرعت به دنبال آنها حرکت کردند، و به هنگام طلوع آفتاب به لشکر موسی رسیدند.«هنگامی که دو گروه یکدیگر را دیدند، یاران موسی گفتند ما در چنگال فرعونیان گرفتار شدیم و راه نجاتی وجود ندارد»!شعراء/61.در پیش روی ما دریا و امواج خروشان آب و در پشت سر ما دریائی از لشکر خونخوار با تجهیزات کامل، جمعیتی که سخت از ما خشمگینند و امتحان خونخواری خود را در کشتن فرزندان بیگناه ما سالیان دراز دادهþاند و خود فرعون نیز بقدر کافی مردی خیرهþسر و ستمگر و خونخوار است، بنابراین به سرعت همه ما را محاصره میþکنند و از دم تیغ و شمشیر میþگذرانند، یا اسیر کرده و با شکنجه باز میþگردانند و تمام قرائن نشان میþداد که مطلب همینþگونه است.در اینجا لحظات دردناکی بر بنی اسرائیل گذشت، لحظاتی که تلخی آن غیر قابل توصیف است، شاید جمع زیادی در ایمان خود متزلزل شده، و سخت روحیه خود را باخته بودند.اما موسی(ع) همچنان آرام و مطمئن بود، و میþدانست وعدهþهای خدا درباره نجات بنی اسرائیل و نابودی قوم سرکش تخلفþناپذیر است.
لذا با یکدنیا اطمینان و اعتماد رو به جمعیت وحشتزده بنی اسرائیل کرد و گفت: «چنین نیست آنها هرگز بر ما مسلط نخواهند شد، چرا که پروردگار من با من است و به زودی مرا هدایت خواهد کرد». شعراء/62.
در این هنگام که شاید بعضی با ناباوری سخن موسی را شنیدند و همچنان در انتظار فرارسیدن آخرین لحظات زندگی بودند فرمان نهائی صادر شد، چنانکه قرآن میþگوید: «ما به موسی وحی کردیم که عصایت را به دریا زن»!شعراء/63.
همان عصائی که یک روز آیت انذار است و روز دیگر نشانه رحمت و نجات.
موسی(ع) چنین کرد و عصا را به دریا زد، در اینجا صحنه عجیبی نمایان گشت که برق شادی در چشمها و دلهای بنی اسرائیل نمایان گردید: «ناگهان دریا شکافته شد، آبها قطعه قطعه شدند، و هر بخشی همچون کوهی عظیم روی هم انباشته گشت»!شعراء/63. و در میان آنها جادهþها نمایان شد. و هر گروهی از بنی اسرائیل در جادهþای روانه شدند.
فرعون و فرعونیان نیز وارد جادهþهای دریائی شدند و همچنان مغرورانه به دنبال بردگان قدیمی خود که سر به طغیان افراشته بودند میþدویدند، غافل از اینکه لحظات آخر عمر آنها فرا رسیده و فرمان عذاب به زودی صادر میþشود.
قرآن میþگوید «م:ا موسی و تمام کسانی را که با او بودند نجات دادیم».شعراء/65.
درست هنگامی که آخرین نفر از بنی اسرائیل از دریا بیرون آمد و آخرین نفر از فرعونیان داخل دریا شد فرمان دادیم آبها به حال اول بازگردند، امواج خروشان یکمرتبه فرو ریختند و سر بر هم نهادند، فرعون و لشکرش را همچون پرهای کاه با خود به هر جا بردند، در هم کوبیدند و نابود کردند.
قرآن در یک عبارت کوتاه این ماجرا را بیان کرده میþگوید: «سپس دیگران را غرق کردیم». شعراء/66.
فرعون همچون پرکاهی بر روی امواج عظیم نیل میþغلطید، در این هنگام پردهþهای غرور و بیþخبری از مقابل چشمان او کنار رفت، و نور توحید فطری درخشیدن گرفت؛ «فریاد زد من ایمان آوردم که معبودی جز آنکس که بنی اسرائیل به او ایمان آوردهþاند، وجود ندارد»یونس/92.
نه تنها با قلب خود ایمان آوردم، بلکه عملاً هم؛ «در برابر چنین پروردگار توانائی تسلیمم». یونس/90.
در واقع هنگامی که پیشگوئیهای موسی یکی پس از دیگری بوقوع پیوست و فرعون بیش از پیش از صدق گفتار این پیامبر بزرگ آگاه شد، و قدرت نمائی او را مشاهد کرد، ناچار اظهار ایمان نمود، به امید اینکه همانگونه که «خدای بنی اسرائیل» آنها را از این امواج کوه پیکر رهائی بخشید، او را نیز رهائی بخشد، لذا میþگوید به همان خدای بنی اسرائیل ایمان آوردم!
ولی بدیهی است چنین ایمانی که به هنگام نزول بلا و گرفتار شدن در چنگال مرگ اظهار میþشود، در واقع یکنوع ایمان اضطراری است، که هر جانی و مجرم و گنهکاری دم از آن میþزند، بیþآنکه ارزشی داشته باشد و یا دلیل بر تکامل و حسن نیت و صدق گفتار او گردد.
به همین جهت خداوند او را مخاطب ساخت و فرمود: «اکنون ایمان میþآوری در حالی که قبل از این طغیان و گردنکشی و عصیان نمودی، و در صف مفسدان فی الارض و تبهکاران قرار داشتی».
ولی «امروز بدن تو را از آب رهائی میþبخشیم تا درس عبرتی برای آیندگان باشی» یونس/90.
قصه های قرآن، حضرت آیت الله مکارم شیرازی
به نقل از سایت تبیان
لذا با یکدنیا اطمینان و اعتماد رو به جمعیت وحشتزده بنی اسرائیل کرد و گفت: «چنین نیست آنها هرگز بر ما مسلط نخواهند شد، چرا که پروردگار من با من است و به زودی مرا هدایت خواهد کرد». شعراء/62.
در این هنگام که شاید بعضی با ناباوری سخن موسی را شنیدند و همچنان در انتظار فرارسیدن آخرین لحظات زندگی بودند فرمان نهائی صادر شد، چنانکه قرآن میþگوید: «ما به موسی وحی کردیم که عصایت را به دریا زن»!شعراء/63.
همان عصائی که یک روز آیت انذار است و روز دیگر نشانه رحمت و نجات.
موسی(ع) چنین کرد و عصا را به دریا زد، در اینجا صحنه عجیبی نمایان گشت که برق شادی در چشمها و دلهای بنی اسرائیل نمایان گردید: «ناگهان دریا شکافته شد، آبها قطعه قطعه شدند، و هر بخشی همچون کوهی عظیم روی هم انباشته گشت»!شعراء/63. و در میان آنها جادهþها نمایان شد. و هر گروهی از بنی اسرائیل در جادهþای روانه شدند.
فرعون و فرعونیان نیز وارد جادهþهای دریائی شدند و همچنان مغرورانه به دنبال بردگان قدیمی خود که سر به طغیان افراشته بودند میþدویدند، غافل از اینکه لحظات آخر عمر آنها فرا رسیده و فرمان عذاب به زودی صادر میþشود.
قرآن میþگوید «م:ا موسی و تمام کسانی را که با او بودند نجات دادیم».شعراء/65.
درست هنگامی که آخرین نفر از بنی اسرائیل از دریا بیرون آمد و آخرین نفر از فرعونیان داخل دریا شد فرمان دادیم آبها به حال اول بازگردند، امواج خروشان یکمرتبه فرو ریختند و سر بر هم نهادند، فرعون و لشکرش را همچون پرهای کاه با خود به هر جا بردند، در هم کوبیدند و نابود کردند.
قرآن در یک عبارت کوتاه این ماجرا را بیان کرده میþگوید: «سپس دیگران را غرق کردیم». شعراء/66.
فرعون همچون پرکاهی بر روی امواج عظیم نیل میþغلطید، در این هنگام پردهþهای غرور و بیþخبری از مقابل چشمان او کنار رفت، و نور توحید فطری درخشیدن گرفت؛ «فریاد زد من ایمان آوردم که معبودی جز آنکس که بنی اسرائیل به او ایمان آوردهþاند، وجود ندارد»یونس/92.
نه تنها با قلب خود ایمان آوردم، بلکه عملاً هم؛ «در برابر چنین پروردگار توانائی تسلیمم». یونس/90.
در واقع هنگامی که پیشگوئیهای موسی یکی پس از دیگری بوقوع پیوست و فرعون بیش از پیش از صدق گفتار این پیامبر بزرگ آگاه شد، و قدرت نمائی او را مشاهد کرد، ناچار اظهار ایمان نمود، به امید اینکه همانگونه که «خدای بنی اسرائیل» آنها را از این امواج کوه پیکر رهائی بخشید، او را نیز رهائی بخشد، لذا میþگوید به همان خدای بنی اسرائیل ایمان آوردم!
ولی بدیهی است چنین ایمانی که به هنگام نزول بلا و گرفتار شدن در چنگال مرگ اظهار میþشود، در واقع یکنوع ایمان اضطراری است، که هر جانی و مجرم و گنهکاری دم از آن میþزند، بیþآنکه ارزشی داشته باشد و یا دلیل بر تکامل و حسن نیت و صدق گفتار او گردد.
به همین جهت خداوند او را مخاطب ساخت و فرمود: «اکنون ایمان میþآوری در حالی که قبل از این طغیان و گردنکشی و عصیان نمودی، و در صف مفسدان فی الارض و تبهکاران قرار داشتی».
ولی «امروز بدن تو را از آب رهائی میþبخشیم تا درس عبرتی برای آیندگان باشی» یونس/90.
قصه های قرآن، حضرت آیت الله مکارم شیرازی
به نقل از سایت تبیان