در قرآن کریم آیهای نیست که به چنین چیزی اشاره کرده باشد؛ اما بهطور کلی باید دانست؛ الفاظ، مقصود ذاتی و فی نفسه نیستند، بلکه وسیلهای برای رساندن محتوا میباشند. بنابر این، طبیعی است که اگر انسان در دعا و ارتباط خود با خداوند، تنها از الفاظ استفاده کرده و هیچ توجهی به معنا نداشته باشد، نمیتواند دعای او اثر گذار باشد. همانطور که در روایتی از امام صادق(ع) میخوانیم: «خداى عزّ و جلّ اجابت نمیكند دعایى كه از دل غافل باشد، پس هر گاه دعا كردى به دل توجه كن و يقين داشته باش كه اجابت شود».[1]
با این وجود، افرادی که آشنا به زبان عربی نیستند، همین که کلیات محتوای دعا را بفهمند کفایت میکند.
با این وجود، افرادی که آشنا به زبان عربی نیستند، همین که کلیات محتوای دعا را بفهمند کفایت میکند.
[1]. «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَا يَسْتَجِيبُ دُعَاءً بِظَهْرِ قَلْبٍ سَاهٍ[1] فَإِذَا دَعَوْتَ فَأَقْبِلْ بِقَلْبِكَ ثُمَّ اسْتَيْقِنْ بِالْإِجَابَةِ»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 473، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.