-کراهت شعر در روز جمعه

در صدر اسلام یکی از حربه های مخالفان قرآن برای مشغول کردن اذهان ترویج اشعار جاهلی و مشغول نمودن مردم به اشعار پوچ و بی مغز شعرا در وصف شراب و ابرو و …. بوده است لذا از خواندن چنین اشعاری نهی گردیده است. ولی اشعاری که متضمن حکمت و موعظه و یا بیان معارف باشد و دعوت به نیکی و احسان کند هیچ مذمتی ندارد. بلکه پیامبر اکرم (ص) فرمودند: و ان من الشعر لحکمه؛ همانا برخی از اشعار حکمت است (میزان الحکمه، ج 6، ص 2766 ، ح 9436). در برخی روایات خواندن شعر در روز و شب جمعه مکروه دانسته شده است. چون در نظام تربیتی و اجتماعی اسلام برای شب و روز جمعه برنامه های خاصی از قبیل عبادات، دعا، نظافت، نمازجمعه و… در نظر گرفته شده است به جهت آن که مردم احیانا با اشتغال به شعر و شعرخوانی از برنامه های اصلی غافل نشوند خواندن شعر مکروه دانسته شده است. البته شاید دلایل دیگری نیز داشته باشد که ما بدان واقف نیستیم. این موضوع خصوصا با توجه به این که در گذشته اغلب اشعار حاوی مدح حکام و یا در وصف شراب و می و… بوده است بسیار قابل تأمل است.
قابل ذکر است در برخی روایات بر خواندن شعری که مشتمل بر کلام زشت و فحش باشد این اثر مترتب شده که اگر شعر در شب جمعه خوانده شده خواندن نماز آن شب و اگر در روز خوانده شده نماز آن روز قبول نمی شود و در روایت دیگری به این گونه آمده است که: هر کس در روز جمعه شعر بخواند بهره او از آن روز همان شعر است (مستدرک الوسائل، ج 6، ص 100)
در این روایت که شعر به صورت مطلق آمده به صراحت سخن از بطلان سایر اعمال به میان نیامده است. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 1/10926)