اگر کسی (با شرایطی که برای عهد در رساله های توضیح المسائل مراجع عظام تقلید آمده است[1]) با خداوند عهد ببندد و به آن عمل نکند ( فرقی نمی کند که به انجام کاری تعهد نموده باشد یا بر ترک کاری) باید کفاره بدهد؛ یعنی شصت فقیر را سیر کند، و یا دو ماه روزه بگیرد،[2] یا یک بنده آزاد کند.[3]
[1] مثلا عهد به امر راجح تعلق می گیرد و با منع پدر منعقد نمی شود و صیغه لازم دارد یعنی بگوید: «با خدا عهد کردم که فلان کار خیر را انجام دهم» امّا اگر صیغه نخواند، یا آن کار شرعاً مطلوب نباشد، عهد او اعتبارى ندارد. نک: توضیح المسائل مراجع، ج 2، ص 622، م 2667 و 2668 .
[2] از این ایام، سی و یک روز آن باید پی در پی باشد، اما باقی مانده؛ یعنی 29روز دیگر را می تواند با فاصله بگیرد.
[3] توضیح المسائل مراجع، ج 2، ص 622، م 2669.