گسترش نسل آدم(ع)

مرحوم علامه طباطبایى(ره) در ذیل آیه 1 سوره نساء مى فرماید: «از ظاهر سیاق برمى آید که مراد از «نفس واحده»، آدم و مراد از «زوجها» حوا است که پدر و مادر نسل انسانند و ما نیز از آن نسل هستیم و به طورى که از ظاهر قرآن کریم برمى آید، همه افراد نوع انسان به این دو تن منتهى مى شوند. از آیه شریفه برمى آید که نسل موجود از انسان، تنها به آدم و همسرش منتهى مى شود و جز این دو نفر، هیچ کس دیگرى در انتشار این نسل دخالت نداشته است».گفتنی است: در آن زمان هنوز قانون تحریم ازدواج خواهر و برادر از طرف خداوند قرار داده نشده بود و چون راهى براى بقاى نسل بشر غیر از این راه نبوده، ازدواج آنان با یکدیگر صورت گرفته است، ناگفته پیداست که دستگاه قانون گذارى از آن خداست : «ان الحکم الا للّه؛ هر گونه حکم از آن خداست» (سوره یوسف ، آیه 40)
چه اشکال دارد که به طور موقت و از راه ضرورت، براى عده اى این گونه ازدواج در آن زمان بلا مانع و مباح باشد و براى دیگران عموما تحریم ابدى شود؟ طرفداران این نظریه از ظواهر قرآن براى خود دلیل مى آورند که خداوند عالم در «سوره نساء ، آیه 1» چنین مى فرماید:وبث منهما رجالاً کثیرا و نساءا؛ از آن دو (آدم و حوا) مردان و زنان فراوانى در روى زمین متشر ساخت.
ظاهر این آیه مى گوید که نسل بشر فقط به وسیله این دو تن به وجود آمده است، و اگر غیر از این دو در بقاى نسل او دخالت داشتند، باید بفرماید وبث منهما و من غیرهما؛ یعنى، به وسیله این دو وغیر آنان … علاوه بر این در روایتى که مرحوم طبرسى آن را در «احتجاج» از امام سجاد (ع) نقل مى کند این مطلب تأیید شده است.
اصل این که حرمت ازدواج خواهر و برادر از مسائل تشریعى است نه تکوینى و در آن زمان این موضوع تشریع نشده بود و نسل بشر کنونى طبق آیه شریفه به فرزندان آدم برمى گردد و این موضوع خلاف طبیعت و فطرت انسان نیز نمى باشد زیرا در تاریخ بشرى در بین امت هااز این چیزها (ازدواج با محارم) معمول بوده است و حرمت، موضوعى است که بستگى به تشریعى الهى دارد و در صورت عدم تشریع حرمت بى معنا است و در آن زمان نیز ازدواج با خواهر حرام نبود.
براى آگاهى بیشتر ر.ک: المیزان عربى، علامه طباطبایى، ج 4، ص 150 و 154).