صراحت آیه ولایت و دلالت «إنّما» بر حصردر این آیه شریفه ، نفى ولایت تمام کسانى را مى نماید که در مقابل حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام، این مقام را ادعا مى کنند. اما امامت کسانى را که ولایتشان فرع بر ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام و در همان راستا است، هرگز نفى نمى کند. به عبارتى دیگر انحصار ولایت در امیرالمؤمنین علیه السلام، ولایت داشتن ابوبکر را نفى مى کند، اما به مجرّد ثبوت ولایت براى حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام، امامت کسى که از سوى ایشان معرفى مى شود نیز اثبات مى شود. به علاوه شیعه براى اثبات امامت ائمه اهل بیت علیهم السلام دلایل فراوانى دارد.
وجود مقتضی و فقدان مانع از نظر منطق برای تحقق یک امر ضرورت تام دارند. علاوه بر عدم مقتضی در معاویه ، صریح آیه قرآن بیانگر نرسیدن امامت به ظالم ، مهمترین مانع انتصاب الهی او به چنین مقامی است. لذا پاسخ منفی است.