ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
ابتدا باید بدانیم که وظیفه و تکلیف ما در عصر غیبت کبرى، زمینه سازى براى ظهور ، قیام ، آمادگى براى همراهى ، ترویج و تبلیغ آرمان هاى والاى امام ، هم سنخى و ارتباط روحى و قلبى با آن حضرت، عمل به دستورات دینى، شناخت خواسته هاى او از ما و رفع موانع ظهور امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف است.دوران ما، عصر انتظار پویا و سازنده است و معناى آن چشم به راه بودن، دعا کردن، صبر و تحمّل داشتن و تقویت ایمان و یقین است. ما از این طریق مى توانیم ارتباط روحى و قلبى عمیقى با امام علیه السلام برقرار سازیم و همیشه و در همه جا، به فکر و یاد او باشیم و براى سلامتى و فرج آن حضرت دعا کنیم.
بر این اساس در کتاب هاى معتبر روایى، سفارش و دستورى مبنى بر مکاتبه مستقیم و ملاقات با امام زمان علیه السلام نرسیده است.
چنین خواسته اى، خارج از وظایف ما و الزامات غیبت کبرى است و حتّى با آن منافات دارد. چون اصولا کسی دسترسی به امام زمان ندارد و اگر هم عده ای از اوتاد ، با ایشان مرتبط بوده و در خدمتش قرار دارند، کاملا مخفی و پنهانی است!
آرى اگر درخواست ملاقات با حضرت در عصر غیبت، به جهت بهره مندى از وجود او و مورد عنایت خاص او قرار گرفتن است، مطلوب و پسندیده است و چنانچه همراه با اخلاص، ورع، معرفت، تسلیم و عشق باشد، عنایاتى به انسان خواهد شد و به کمالاتى دست خواهد یافت.
در هر حال ارتباط با امام زمان(علیه السلام) به دو گونه می‌تواند صورت گیرد:
الف :
دوستی مقطعی و کوتاه با امام زمان(علیه السلام) که از راه‌های زیر امکان پذیر است:
1.توجه و ابراز علاقه در جشن‌های سالیانه نیمه شعبان روز ولادت با سعادت آن حضرت؛
2.خواندن دعای ندبه، زیارت آل یس، دعای عهد، دعای فرج، نماز امام زمان(لیه السلام)؛
3.رفتن به مسجد جمکران، مسجد سهله در کوفه و دعا برای فرج آن حضرت؛
4.استمداد، توسل و توجه به حضرت مهدی(علیه السلام) برای رفع مشکلات.
ب :
دوستی و ارتباط دائمی و پایدار با امام زمان علیه السلام از راه‌های زیر امکان پذیر است:
۱.ایجاد علاقه و دوستی واقعی و قلبی(یعقوب وار):
قرآن کریم در داستان حضرت یوسف(علیه السلام) ما را این گونه راهنمایی کرده است: یعقوب به فرزندان خود فرمود: ای فرزندان من! برگردید به مصر و به دنبال یوسف و برادرش بگردید. (یا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَ أَخِیهِ ـ یوسف87). اما هنگامی که برادران به مصر برگشتند، نزد عزیز مصر [که همان یوسف(علیه السلام) بود] آمده و مشکلات خود را مطرح نمودند و خود یوسف(علیه السلام) را فراموش کردند: یا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَیْنا إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ(یوسف،88) ای عزیز مصر، سختی [و قحطی] به ما رو آورده و با پولی نا چیز نزد تو آمدیم؛ اما تو از راه لطف و کرمت پیمانه ما را پر [و گندم کافی به ما عطا کن] که خداوند کریمان را پاداش نیکو خواهد داد.
ارتباط و دوستی ما باید از مرحله مشکلات شخصی عبور کرده، فقط به خاطر خود امام عصر(علیه السلام) باشد تا این دوستی عمیق و دائمی گردد؛ زیرا در نوع اول، فقط هنگامی که مشکلی به ما روی آورد، به یاد امام زمان(علیه السلام) می‌افتیم آن هم برای رفع مشکلات و نه برای آن حضرت.ارتباط عمیق و صمیمی با امام زمان(علیه السلام)، آن گاه برقرار می‌شود که مشکلات را فراموش کرده تنها خود یوسف زهرا و ظهور او را بخواهیم. همان گونه که در زندگی اگر بخواهیم علاقه خود را به کسی نشان دهیم، از خود او دلجویی می‌کنیم، به او هدیه‌ای می‌دهیم و به او ابراز علاقه می‌کنیم.
البته برای ایجاد این نوع دوستی برنامه مداوم لازم است.
مانند : دعای عهد هر روز صبح ، خواندن قرآن برای سلامتی حضرت به طور روزانه و….
2.احساس حضور؛ راه دیگری که در دستورات دینی به آن تاکید شده است تا یک ارتباط عمیق و صمیمی با امام زمان(علیه السلام) برقرار شود، احساس حضور امام(علیه السلام) و تبدیل غیبت به حضور است. در احادیث شریف آمده است: کسانی که غیبت امام زمان(علیه السلام) نزد آنان به منزله مشاهده باشد، همیشه امام را حاضر و ناظر می‌بینند. امام سجاد(علیه السلام) به ابوخالد کابلی فرمودند: مردم زمان غیبت حضرت مهدی(علیه السلام) که معتقد به امامت او هستند و منتظر ظهور او نشسته‌اند، با فضیلت ترین مردم دنیایند؛ زیرا خدا عقل و فهمی به آنان عطا کرده که غیبت نزد آنان به منزله ظهور و مشاهده گشته است. آنها همانند مجاهدین در رکاب پیامبرند …. (منتخب الاثر، ص244).پس بایسته است حضور حضرت را واقعی بدانیم و آن را در زندگی احساس کنیم و غیبت او را به حضور تبدیل کنیم.سیره بزرگان و مراجع دینی، بر این بوده است که با احساس حضور امام زمان(علیه السلام) رابطه عمیق و دائمی بین خود و آن محبوب دل‌ها برقرار سازند و پرده غیبت را از جلو چشم خود به کنار نهند تا به طور صمیمی و راحت با یوسف زهراگفت و گو و درد و دل کنند. اگر چه ممکن است بنا به مصلحت الهی ظهور آن خورشید هدایت، سال‌های متمادی به طول انجامد؛ اما حضور و احساس حضور با ظهور مادی تفاوت دارد. اگر این احساس حضور دائمی نسبت به آن امام همام به وجود آید و ما خود را در مقابل و جلو دیدگان مبارک ایشان بدانیم، بر اعمال و رفتار خود نیز مواظبت خواهیم کرد و قلب آن عزیز را با گناهان خود آزرده نخواهیم ساخت و دوری از گناه، باعث ارتباط دائمی و دوستی پایدار با آن یار خواهد بود.در این حالت، شما حضور ایشان را با همه وجودتان احساس می‌کنید، بین خودتان و ایشان پرده و مانعی نمی‌بینید.
در پایان توجه به توصیه های زیر که برگرفته از روایات است، بایسته است :
1 ـ پارسایی و عمل صالح کسی که طالب رضایت امام زمان علیه السلام است، با رعایت تقوا، ورع و مبارزه با هواها و هوس ها درونی، می تواند خود را به ایشان نزدیک کند و این مبتنی بر تزکیه و تهذیب اخلاق و عمل صالح است.امام صادق علیه السلام می فرماید : «هر کس دوست دارد از اصحاب قائم باشد، هر آینه منتظر باشد و بر محور پارسایی و محاسن اخلاقی عمل کند، پس اگر بمیرد و قائم پس از او خروج کند، برای او پاداش است همانند کسی که آن حضرت را درک کرده است» (بحارالانوار، ج 52 ، ص 140).
۳ـ اعتقاد و پایبندی به دین:اخلاق و رفتار پرهیزکارانه ، زمانی شکل می گیرد که باور و اعتقاد استواری به دین داشته باشیم و معرفت ما نسبت به آموزه های دینی ـ به خصوص امامت ـ عمیق و صحیح باشد. هر اندازه دیندار و ولایت مدار باشیم و پایبندی خود را به اسلام نشان دهیم، به همان قدر رضایت و نظر لطف امام زمان علیه السلام را جلب خواهیم کرد.پیامبر رحمت، در یک حدیث نورانی خطاب به اصحاب خود فرمود: «شما اصحاب منید، لیکن برادران من مردمی اند که در آخر الزمان می آیند. آنان به نبوت و دین من ایمان می آورند، با آنکه مرا ندیده اند. هر یک از آنها، اعتقاد و دین خویش را با هر سختی ای نگاه می دارد؛ چنان که گویی درخت خارمغیلان را در شب تاریک با دست پوست می کند یا آتش پر دوام چوب داغ را در دست نگاه می دارد. آن مومنان مشعل های فروزانند در تاریکی هاخداوند آنان را از آشوب های تیره و تار آخر الزمان نجات خواهد داد». (خوشید مغرب، ص 278).
3 ـ اعلام ولایت و تبعیت :برای آشتی با امام عصر (عج) باید ولایت مداری و تبعیت کامل از دستورات معصومین (ع) را زینت بخش اعمال قرارداد و از خط مستقیم اهل بیت نبی (ص) خارج نشد و از دشمنان آنان دوری جست. پیامبر اکرم (ص) در این زمینه می فرماید: « خوشا به حال کسی که قائم اهل بیت مرا درک کند، در حالی که در زمان غیبتش و قبل از قیامش، به او اقتدا کرده و دوستانش را دوست داشته، با دشمنان او، دشمنی کرده است».(بحارالانوار ج 51 ص 72)
4 ـ خدمت به خلق:یکی از زمینه های نزدیکی به امام زمان (عج) خدمت به شیعیان و نیازمندان و رعایت حقوق برادران دینی است. شیعیان و منتظران حضرت ولی عصر (عج)، نه تنها باید خدمتگزار مردم باشند، بلکه باید در این راه پیش قدم بود و با الگو و اسوه قرار دادن امامان معصوم (ع)، در این راه سعی دو چندان داشته باشند. امام باقر (ع) می فرماید: «باید نیرومندان شما به ناتوانان کمک نمایند و توانگران به مستمندان برسند، هر یک از شما باید چنان که نیک خواه و نیک فرمای خود است، نیک خواه و نیک فرمای برادر دینی خود نیز باشد… اگر این چنین بود، هر یک از شما اگر از جهان در گذرد و قائم ما را درک نکرده باشد، او شهید به شمار خواهد آمد». ( منتخب الاثر ص 512)
۵ ـ اظهار عشق و محبت:یکی از راه های آشتی با امام عصر (عج)، مهرورزی و محبت سرشار به آن حضرت است. عشقی که او را همیشه به یاد محبوب انداخته و در هجران و فراقش به شور و نوا وا دارد. پیامبر اکرم (ص) در باره دوستی قائم آل محمد (عج) می فرماید: «هر کس دوست دارد خدا را ملاقات کند، در حالی که ایمانش کامل و اسلامش نیکو باشد، پس باید دوستدار حجت صاحب الزمان (عج) باشد». (بحارالانوار ، ج 36 ، ص 296)6 ـ دعا و توسل:موثرترین وسیله برای ایجاد رابطه روحی با امام عصر (عج) و نزدیکی به آن حضرت، دعا برای سلامتی آن حضرت و تعجیل فرج و توسل به او است. پس برای اینکه نظر لطف آن وجود مقدس را به خود جلب کنیم بهتر است به خود او متوسل شویم و حاجت خود را از او بخواهیم. چنان که توصیه شده هنگام سختی، بگوییم: «یاصاحب الزمان اعثنی یا صاحب الزمان ادرکنی».7ـخدا گرایی و عبودیت کسی که خواهان آشتی با امام زمان (عج) است باید مسیر زندگی خود را اصلاح کند و باورهای اعتقادی خود بخصوص توحید را در تمامی عرصه های حیات بروز و ظهور دهد . بر این اساس باید، تمام تلاش خود را در جهت عبودیت حق تعالی و عمل به دستورات او قرار دهد و رفتارهای خود را الهی نماید.این مهم ترین وسیله ای است که می توان خود را به امام عصر (عج) نزدیک کرد و رضایت او را جلب نمود. توجه به نماز ـ به خصوص نماز اول وقت ـ وحضور در نماز جماعت و سایر اعمال عبادی نیز بسیار موثر است.8. سنخیت با امام همان طور که گذشت کسانی که می خواهند از یاران واقعی امام زمان باشند ، وضعیت فکرى، روحى و عملى خود را به گونه اى سامان مى بخشند که سنخیت کاملى با امام زمان(عج) داشته باشند. به طور کلى هر انسانى داراى سه مرتبه وجودى (افکار، صفات و اعمال) است و هیچ انسانى از این قاعده مستثنا نیست. اگر کسى بخواهد به انسان دیگرى نزدیک شود، چاره اى ندارد جز اینکه بکوشد نوع اعتقاد، باورها، صفات و رفتار خود را به ایشان نزدیک سازد تا از این طریق شیعه و پیرو واقعى او باشند.امام باقر«ع» در تفسیر آیه «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا»؛ آل عمران (3)، آیه 200. فرمود: «اصبروا»، یعنى صبر کنید بر اداى واجبات و «صابروا»، یعنى شکیبا باشید بر اذیّت دشمنان و «رابطوا»، یعنى رابطه ناگسستنى با امام خود، مهدى منتظر(عج) داشته باشید» منتخب الاثر، ص 515، ج 8 ؛ الغیبة النعمانى، ص 199 ؛ تفسیر برهان، ج 1، ص 234..9. اظهار اشتیاق و چشم به راه بودن شور طلب و علاقه دیدار یار و اظهار شیدایى و اشتیاق به محبوب، از ویژگى هاى بارز یاران امام زمان است ؛ چنان که در دعاى ندبه آمده است: «لیتَ شِعرى اَینَ استَقرّت بِکَ النّوى بَل اَىُّ ارض تُقِلُّک اَو ثَرى ابرضوى ام غیرها ام ذى طوى…»؛ اقبال الاعمال، ص 298. ؛ «اى کاش مى دانستم در چه جایى منزل گرفته اى و چه سرزمین و مکان تو را در بر گرفته است! آیا در کوه رضوى هستى و یا در جاى دیگر و یا در ذى طوى هستى…».امام على«ع» وقتى از امام مهدى(عج) و صفات آن حضرت مى گوید ؛ ناگاه از درون سینه آهى مى کشد و شوق دیدار آن بزرگوار را ابراز مى دارد.برای مطالعه بیشتر
ر.ک:مهدویت (پیش از ظهور )،رحیم کارگر ،نشر معارف
بر این اساس در کتاب هاى معتبر روایى، سفارش و دستورى مبنى بر مکاتبه مستقیم و ملاقات با امام زمان علیه السلام نرسیده است.
چنین خواسته اى، خارج از وظایف ما و الزامات غیبت کبرى است و حتّى با آن منافات دارد. چون اصولا کسی دسترسی به امام زمان ندارد و اگر هم عده ای از اوتاد ، با ایشان مرتبط بوده و در خدمتش قرار دارند، کاملا مخفی و پنهانی است!
آرى اگر درخواست ملاقات با حضرت در عصر غیبت، به جهت بهره مندى از وجود او و مورد عنایت خاص او قرار گرفتن است، مطلوب و پسندیده است و چنانچه همراه با اخلاص، ورع، معرفت، تسلیم و عشق باشد، عنایاتى به انسان خواهد شد و به کمالاتى دست خواهد یافت.
در هر حال ارتباط با امام زمان(علیه السلام) به دو گونه می‌تواند صورت گیرد:
الف :
دوستی مقطعی و کوتاه با امام زمان(علیه السلام) که از راه‌های زیر امکان پذیر است:
1.توجه و ابراز علاقه در جشن‌های سالیانه نیمه شعبان روز ولادت با سعادت آن حضرت؛
2.خواندن دعای ندبه، زیارت آل یس، دعای عهد، دعای فرج، نماز امام زمان(لیه السلام)؛
3.رفتن به مسجد جمکران، مسجد سهله در کوفه و دعا برای فرج آن حضرت؛
4.استمداد، توسل و توجه به حضرت مهدی(علیه السلام) برای رفع مشکلات.
ب :
دوستی و ارتباط دائمی و پایدار با امام زمان علیه السلام از راه‌های زیر امکان پذیر است:
۱.ایجاد علاقه و دوستی واقعی و قلبی(یعقوب وار):
قرآن کریم در داستان حضرت یوسف(علیه السلام) ما را این گونه راهنمایی کرده است: یعقوب به فرزندان خود فرمود: ای فرزندان من! برگردید به مصر و به دنبال یوسف و برادرش بگردید. (یا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَ أَخِیهِ ـ یوسف87). اما هنگامی که برادران به مصر برگشتند، نزد عزیز مصر [که همان یوسف(علیه السلام) بود] آمده و مشکلات خود را مطرح نمودند و خود یوسف(علیه السلام) را فراموش کردند: یا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَیْنا إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ(یوسف،88) ای عزیز مصر، سختی [و قحطی] به ما رو آورده و با پولی نا چیز نزد تو آمدیم؛ اما تو از راه لطف و کرمت پیمانه ما را پر [و گندم کافی به ما عطا کن] که خداوند کریمان را پاداش نیکو خواهد داد.
ارتباط و دوستی ما باید از مرحله مشکلات شخصی عبور کرده، فقط به خاطر خود امام عصر(علیه السلام) باشد تا این دوستی عمیق و دائمی گردد؛ زیرا در نوع اول، فقط هنگامی که مشکلی به ما روی آورد، به یاد امام زمان(علیه السلام) می‌افتیم آن هم برای رفع مشکلات و نه برای آن حضرت.ارتباط عمیق و صمیمی با امام زمان(علیه السلام)، آن گاه برقرار می‌شود که مشکلات را فراموش کرده تنها خود یوسف زهرا و ظهور او را بخواهیم. همان گونه که در زندگی اگر بخواهیم علاقه خود را به کسی نشان دهیم، از خود او دلجویی می‌کنیم، به او هدیه‌ای می‌دهیم و به او ابراز علاقه می‌کنیم.
البته برای ایجاد این نوع دوستی برنامه مداوم لازم است.
مانند : دعای عهد هر روز صبح ، خواندن قرآن برای سلامتی حضرت به طور روزانه و….
2.احساس حضور؛ راه دیگری که در دستورات دینی به آن تاکید شده است تا یک ارتباط عمیق و صمیمی با امام زمان(علیه السلام) برقرار شود، احساس حضور امام(علیه السلام) و تبدیل غیبت به حضور است. در احادیث شریف آمده است: کسانی که غیبت امام زمان(علیه السلام) نزد آنان به منزله مشاهده باشد، همیشه امام را حاضر و ناظر می‌بینند. امام سجاد(علیه السلام) به ابوخالد کابلی فرمودند: مردم زمان غیبت حضرت مهدی(علیه السلام) که معتقد به امامت او هستند و منتظر ظهور او نشسته‌اند، با فضیلت ترین مردم دنیایند؛ زیرا خدا عقل و فهمی به آنان عطا کرده که غیبت نزد آنان به منزله ظهور و مشاهده گشته است. آنها همانند مجاهدین در رکاب پیامبرند …. (منتخب الاثر، ص244).پس بایسته است حضور حضرت را واقعی بدانیم و آن را در زندگی احساس کنیم و غیبت او را به حضور تبدیل کنیم.سیره بزرگان و مراجع دینی، بر این بوده است که با احساس حضور امام زمان(علیه السلام) رابطه عمیق و دائمی بین خود و آن محبوب دل‌ها برقرار سازند و پرده غیبت را از جلو چشم خود به کنار نهند تا به طور صمیمی و راحت با یوسف زهراگفت و گو و درد و دل کنند. اگر چه ممکن است بنا به مصلحت الهی ظهور آن خورشید هدایت، سال‌های متمادی به طول انجامد؛ اما حضور و احساس حضور با ظهور مادی تفاوت دارد. اگر این احساس حضور دائمی نسبت به آن امام همام به وجود آید و ما خود را در مقابل و جلو دیدگان مبارک ایشان بدانیم، بر اعمال و رفتار خود نیز مواظبت خواهیم کرد و قلب آن عزیز را با گناهان خود آزرده نخواهیم ساخت و دوری از گناه، باعث ارتباط دائمی و دوستی پایدار با آن یار خواهد بود.در این حالت، شما حضور ایشان را با همه وجودتان احساس می‌کنید، بین خودتان و ایشان پرده و مانعی نمی‌بینید.
در پایان توجه به توصیه های زیر که برگرفته از روایات است، بایسته است :
1 ـ پارسایی و عمل صالح کسی که طالب رضایت امام زمان علیه السلام است، با رعایت تقوا، ورع و مبارزه با هواها و هوس ها درونی، می تواند خود را به ایشان نزدیک کند و این مبتنی بر تزکیه و تهذیب اخلاق و عمل صالح است.امام صادق علیه السلام می فرماید : «هر کس دوست دارد از اصحاب قائم باشد، هر آینه منتظر باشد و بر محور پارسایی و محاسن اخلاقی عمل کند، پس اگر بمیرد و قائم پس از او خروج کند، برای او پاداش است همانند کسی که آن حضرت را درک کرده است» (بحارالانوار، ج 52 ، ص 140).
۳ـ اعتقاد و پایبندی به دین:اخلاق و رفتار پرهیزکارانه ، زمانی شکل می گیرد که باور و اعتقاد استواری به دین داشته باشیم و معرفت ما نسبت به آموزه های دینی ـ به خصوص امامت ـ عمیق و صحیح باشد. هر اندازه دیندار و ولایت مدار باشیم و پایبندی خود را به اسلام نشان دهیم، به همان قدر رضایت و نظر لطف امام زمان علیه السلام را جلب خواهیم کرد.پیامبر رحمت، در یک حدیث نورانی خطاب به اصحاب خود فرمود: «شما اصحاب منید، لیکن برادران من مردمی اند که در آخر الزمان می آیند. آنان به نبوت و دین من ایمان می آورند، با آنکه مرا ندیده اند. هر یک از آنها، اعتقاد و دین خویش را با هر سختی ای نگاه می دارد؛ چنان که گویی درخت خارمغیلان را در شب تاریک با دست پوست می کند یا آتش پر دوام چوب داغ را در دست نگاه می دارد. آن مومنان مشعل های فروزانند در تاریکی هاخداوند آنان را از آشوب های تیره و تار آخر الزمان نجات خواهد داد». (خوشید مغرب، ص 278).
3 ـ اعلام ولایت و تبعیت :برای آشتی با امام عصر (عج) باید ولایت مداری و تبعیت کامل از دستورات معصومین (ع) را زینت بخش اعمال قرارداد و از خط مستقیم اهل بیت نبی (ص) خارج نشد و از دشمنان آنان دوری جست. پیامبر اکرم (ص) در این زمینه می فرماید: « خوشا به حال کسی که قائم اهل بیت مرا درک کند، در حالی که در زمان غیبتش و قبل از قیامش، به او اقتدا کرده و دوستانش را دوست داشته، با دشمنان او، دشمنی کرده است».(بحارالانوار ج 51 ص 72)
4 ـ خدمت به خلق:یکی از زمینه های نزدیکی به امام زمان (عج) خدمت به شیعیان و نیازمندان و رعایت حقوق برادران دینی است. شیعیان و منتظران حضرت ولی عصر (عج)، نه تنها باید خدمتگزار مردم باشند، بلکه باید در این راه پیش قدم بود و با الگو و اسوه قرار دادن امامان معصوم (ع)، در این راه سعی دو چندان داشته باشند. امام باقر (ع) می فرماید: «باید نیرومندان شما به ناتوانان کمک نمایند و توانگران به مستمندان برسند، هر یک از شما باید چنان که نیک خواه و نیک فرمای خود است، نیک خواه و نیک فرمای برادر دینی خود نیز باشد… اگر این چنین بود، هر یک از شما اگر از جهان در گذرد و قائم ما را درک نکرده باشد، او شهید به شمار خواهد آمد». ( منتخب الاثر ص 512)
۵ ـ اظهار عشق و محبت:یکی از راه های آشتی با امام عصر (عج)، مهرورزی و محبت سرشار به آن حضرت است. عشقی که او را همیشه به یاد محبوب انداخته و در هجران و فراقش به شور و نوا وا دارد. پیامبر اکرم (ص) در باره دوستی قائم آل محمد (عج) می فرماید: «هر کس دوست دارد خدا را ملاقات کند، در حالی که ایمانش کامل و اسلامش نیکو باشد، پس باید دوستدار حجت صاحب الزمان (عج) باشد». (بحارالانوار ، ج 36 ، ص 296)6 ـ دعا و توسل:موثرترین وسیله برای ایجاد رابطه روحی با امام عصر (عج) و نزدیکی به آن حضرت، دعا برای سلامتی آن حضرت و تعجیل فرج و توسل به او است. پس برای اینکه نظر لطف آن وجود مقدس را به خود جلب کنیم بهتر است به خود او متوسل شویم و حاجت خود را از او بخواهیم. چنان که توصیه شده هنگام سختی، بگوییم: «یاصاحب الزمان اعثنی یا صاحب الزمان ادرکنی».7ـخدا گرایی و عبودیت کسی که خواهان آشتی با امام زمان (عج) است باید مسیر زندگی خود را اصلاح کند و باورهای اعتقادی خود بخصوص توحید را در تمامی عرصه های حیات بروز و ظهور دهد . بر این اساس باید، تمام تلاش خود را در جهت عبودیت حق تعالی و عمل به دستورات او قرار دهد و رفتارهای خود را الهی نماید.این مهم ترین وسیله ای است که می توان خود را به امام عصر (عج) نزدیک کرد و رضایت او را جلب نمود. توجه به نماز ـ به خصوص نماز اول وقت ـ وحضور در نماز جماعت و سایر اعمال عبادی نیز بسیار موثر است.8. سنخیت با امام همان طور که گذشت کسانی که می خواهند از یاران واقعی امام زمان باشند ، وضعیت فکرى، روحى و عملى خود را به گونه اى سامان مى بخشند که سنخیت کاملى با امام زمان(عج) داشته باشند. به طور کلى هر انسانى داراى سه مرتبه وجودى (افکار، صفات و اعمال) است و هیچ انسانى از این قاعده مستثنا نیست. اگر کسى بخواهد به انسان دیگرى نزدیک شود، چاره اى ندارد جز اینکه بکوشد نوع اعتقاد، باورها، صفات و رفتار خود را به ایشان نزدیک سازد تا از این طریق شیعه و پیرو واقعى او باشند.امام باقر«ع» در تفسیر آیه «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا»؛ آل عمران (3)، آیه 200. فرمود: «اصبروا»، یعنى صبر کنید بر اداى واجبات و «صابروا»، یعنى شکیبا باشید بر اذیّت دشمنان و «رابطوا»، یعنى رابطه ناگسستنى با امام خود، مهدى منتظر(عج) داشته باشید» منتخب الاثر، ص 515، ج 8 ؛ الغیبة النعمانى، ص 199 ؛ تفسیر برهان، ج 1، ص 234..9. اظهار اشتیاق و چشم به راه بودن شور طلب و علاقه دیدار یار و اظهار شیدایى و اشتیاق به محبوب، از ویژگى هاى بارز یاران امام زمان است ؛ چنان که در دعاى ندبه آمده است: «لیتَ شِعرى اَینَ استَقرّت بِکَ النّوى بَل اَىُّ ارض تُقِلُّک اَو ثَرى ابرضوى ام غیرها ام ذى طوى…»؛ اقبال الاعمال، ص 298. ؛ «اى کاش مى دانستم در چه جایى منزل گرفته اى و چه سرزمین و مکان تو را در بر گرفته است! آیا در کوه رضوى هستى و یا در جاى دیگر و یا در ذى طوى هستى…».امام على«ع» وقتى از امام مهدى(عج) و صفات آن حضرت مى گوید ؛ ناگاه از درون سینه آهى مى کشد و شوق دیدار آن بزرگوار را ابراز مى دارد.برای مطالعه بیشتر
ر.ک:مهدویت (پیش از ظهور )،رحیم کارگر ،نشر معارف
