فرموده اید: «با یه اقایی اشنا شدم» نفرموده اید که چگونه با این آقا آشنا شده اید و هدف شما از آشنایی با ایشان چیست؟ توجه داشته باشید که: اولا، اگر ضرورتی ایجاب نمی کند حتی الامکان چنین روابطی با نامحرم برقرار نشود. در احکام شرعی می فرمایند در غیر ضرورت، مکروه است مرد با زن هم صحبت شود، مخصوصا مرد و زن جوان، به این دلیل که چه بسا همین هم صحبت شدن ها، غرایز جنسی افراد را تحریک کند و یک الفت و محبت شهوانی بین مرد و زن ایجاد گردد و نقطه آغازی برای غوطه ور شدن در انحراف و فساد شود. در هر حال انسان باید دقیقا درون خود را بکاود و باطنش را عمیقا مطالعه کند که مثلا صحبت کردن با افراد نامحرم چه ضرورتی برای او دارد. ثانیا: در صورت ناچاری و ضرورت، روابط با نامحرم تا آنجا که به شکستن حریم احکام الهی منجر نشود، اشکالی ندارد. اما عمده مشکل از نظر تربیتی است. وابستگی ها و دلبستگی هایی که از طریق این روابط ایجاد می شود، باعث مشکلاتی می شود که بعدا جبران آن دشوار می نماید. توصیه ما این است که اولا تا ممکن است از برقراری چنین روابطی بپرهیزید و ثانیا در صورتی که به هر دلیل چنین روابطی برقرار شد، به صورت کوتاه مدت باشد تا وابستگی کمتری برای دو طرف ایجاد شود و قطع رابطه آسان باشد. بنابراین تمام سخن در زندگی تنها در آن چه مسلما حرام و گناه است خلاصه نمی شود تا فقط با شناسایی آن و با اجتناب از آن، سلامت روانی و جسمانی خود را تضمین کرد، بلکه گاهی لازم است آن چه مقدمات گناه و حرام را نیز فراهم می کند مورد شناسایی قرار داد و از نزدیک شدن به آن گناه قطعی اجتناب کرد. زمینه های گناه گاهی اوقات بسیار حساس و خطرناک است و انسان را به گونه ای نزدیک آن می کند و به تدریج او را به سقوط می کشاند و زندگی سالم فرد را تخریب می کند که حتی گاهی خود فرد متوجه نمی شود دلیلش هم آن است که به تدریج وارد صحنه گناه می شود و کسی آن را درک می کند که از بیرون او را نظاره گر باشد به همین دلیل با نگاهی دقیق و از بالا و با اشراف کامل و از دور باید به تمام مسیر و چگونگی عملکردهای خود نگاه کرد تا خدای نکرده گرفتار گناه و حرام قطعی نشود و زندگی را نبازد. این موضوع از نظر عرفی هم قابل بحث هست. علاوه بر ضوابط شرعی، نکته دیگری که در زندگی انسان لازم است مورد توجه قرار گیرد؛ توجه به عرف در شیوه های ارتباطات اجتماعی است. از این منظر باید دقت شود تا از انجام برخی شیوه ها در برقراری ارتباطات سالم و مشروع نیز که در نظر عرف پسندیده نیست خود داری نماید؛ به عنوان نمونه در فرهنگ و عرف جامعه ما اینچنین است که روابط خانوادگی از روشهای مرسوم و علنی صورت پذیرد اما استفاده از ارتباطاتی که جنبه غیر علنی و مخفیانه دارد خصوصا در مواردی که دو طرف نامحرم و در سنین جوانی باشند و بعلاوه چنین ارتباطی از نظر دفعات بیش از حد معمول و رایج صورت پذیرد؛ به هیچ وجه پسندیده نبوده و با دیده شک و تردید به آن نگریسته می شود.در پایان ضمن ستودن روحیه پاک و همت بالای شما، از احساس مسئولیتى که دارید به شما احسنت مى گوئیم. به طور کلی چگونگی رابطه با اهل سنت در محیط ها و شرایط مختلف متفاوت است. در هر صورت اصل اخوت و برادری اسلامی را باید محفوظ داشت. اما دعوت شخص یا اشخاصی از آنان به تشیع بستگی به توانایی های فکری و استدلالی دعوت کننده و روحیات و قابلیت های دعوت شونده دارد و کار نسبتا دشواری است و در صورتی که پیش بینی نتیجه سودمندی نسبت به مورد اشاره شده نمی کنید لازم نیست با ایشان وارد گفت و گو در این مقولات شوید. ولی در هر حال رعایت چند نکته در این رابطه ضروری است: 1-کسی که در صدد آشنا کردن دیگران با حقایق دین است نخست باید خود با این حقایق آشنا و آگاه باشد اگرچه به طور اجمالی و سربسته باشد. از این رو توصیه می شود مبانی اعتقادی شیعه و دلایل حقانیت آن را با دقت مطالعه و بررسی نمائید.2- در خلال مطالعات وگفتگوهای خود باطرف مقابل اگر با مشکل و معضلی روبرو شدید حتما با کارشناس مسایل اعتقادی مشورت نمائید یا با مرکز مشاوره نهاد پرسش خود را مطرح نمائید.3-هدف شما از گفتگو با فردی از افراد اهل سنت باید تنها عرضه نمودن منطقی و مستدل حقایق باشد؛ درفضائی دوستانه و بدون تنش و جنجال. هدف قبولاندن و تحمیل نظر خود بر دیگران نیست؛ تنها باید به او اطلاعات و آگاهی های صحیح را ارائه نمود.4-شما می توانید پس از مشاوره با یک کارشناس مسایل اعتقادی، برخی از کتاب های متناسب با سطح فکری مخاطب را به او معرفی نمائید.5-ممکن است گفتگوی شما جلسات متعددی به درازا بکشد؛ در این صورت با صبر و شکیبائی و به طور موءدبانه بحث و گفتگو را با یک پشتوانه علمی مناسب ادامه دهید.