اشاعره منکر غایت و غرض داشتن خداوند در فعل خویش شدند و مفهوم حکمت را که در قرآن کریم، مکرّر آمده است همانگونه توجیه کردند که عدل را توجیه کردند؛ یعنی گفتند آنچه خداوند می کند حکمت است نه اینکه آنچه حکمت است خدا می کند. از نظر اشاعره غلط است که بگوئیم افعال ذات باری به خاطر یک سلسله مصلحت هاست. خداوند متعال همانطوری که خالق و آفرینندة مخلوقات است، خالق و آفرینندة آن چیزهایی که مصلحت نامیده می شود نیز هست، بدون آنکه مخلوقی را به خاطر مصلحتی آفریده باشد و بدون آنکه رابطه ای تکوینی و ذاتی و علّی و معلولی میان اشیاء و مصلحتهایی که برای آنها فرض می شود وجود داشته باشد. آثار شهید مطهری ج1 – عدل الهی،: شهید مطهری به نقل از سایت تبیان