باید دانست؛ این جمله بخش ناقصى از یکى از عبارت هاى وصیت نامه مفصّلى است که پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله به امیرالمؤمنین علیه السلام نموده اند: «عن النّبى صلى الله علیه و آلهقال یا على! اوصیک بوصیة فاحفظها فلا تزال بخیر ما حفظت وصیتى… یا على: من أطاع امرأته أکبه الله على وجهه فى النّار. فقال على علیه السلام: وما تلک الطّاعة؟ قال: یأذن فى الذّهاب إلى الحمامات، و العرسات، و النائحات ولبس ثیاب الرّقاق. یا على إنّ اللّه تبارک و تعالى قد أذهب بالاسلام نخوة الجاهلیة وتفاخرهم بآبائهم ألا و إنّ النّاس من آدم، و آدم من تراب، وأکرمهم عنداللّه أتقاهم»(1) «پیامبر صلى الله علیه و آله به على علیه السلام فرمود: اى على! به تو وصیّت مى کنم پس آن را حفظ کن و انجام بده. و تا زمانى که به وصیّتم عمل مى کنى در خوبى و سلامت خواهى بود… (آن گاه سفارش هایى را بیان کرد و سپس فرمود:) اى على! اگر مردى، همسرش را اطاعت کند خداوند او را با صورت در آتش مى افکند. على علیه السلام سؤال کرد: آن چه اطاعتى است که چنین عاقبت سویى دارد؟ فرمود: اینکه مرد به همسرش اجازه دهد به گرمابه ها برود، به مجالس جشن و شادى برود، به مجالسى که نوحه سرایى مى کنند برود، و اجازه دهد که لباس هاى بدن نما بپوشد. اى على! خداوند تبارک و تعالى، به وسیله اسلام، خودنمایى و فخرفروشى به پدرانشان در جاهلیت را از بین برد، همانا مردم از آدمند و آدم هم از خاک، و گرامى ترین آنان نزد خداوند با تقواترینشان است».منظور حضرت از گرمابه ها و مجالس عروسى و…، مجالسى است که به سبک جاهلیت است و زنان در برابر مردان با ناز و فخرفروشى به خودنمایى مى پردازند. بدیهى است که اسلام هرگز به چنین کارى اجازه نمى دهد و چنین مردانى که زمینه آلوده شدن محیط جامعه و زندگى خویش را فراهم مى کنند مجازات خواهد کرد.
لازم به ذکر است که روایت مزبور با توجه به ذیل آن، مواردى که زن با حفظ حجاب و دستورات دینى به جلسات شادى آفرین و یا سوگوارى و… مى رود و قصد خودنمایى و فخرفروشى نیز ندارد را شامل نمى شود.
همچنین در روایت دیگرى که از پیامبر صلى الله علیه و آله نقل شده است آمده است: «… و المرأة إذا خرجت من باب دارها متزیّنة متعطّرة و الزّوج بذلک راض یبنى لزوجها بکلّ قدم بیت فى النّار…»(2) «… و هنگامى که زن از خانه خارج مى شود در حالى که خود را زینت کرده و خوشبو نموده است و شوهرش نیز به این کار او راضى است؛ هر قدمى که آن زن برمى دارد، خانه اى در آتش براى همسرش بنا مى کند».
حال اگر مردى زمام امور زندگى را به دست همسرش بسپارد و یا اجازه هرکار نامشروعى را به وى داده و در تمام امور از وى اطاعت نماید، طبیعى است که زندگى به صورت عاقلانه اداره نمى شود و چه بسا به سرمنزل مقصود هم نخواهد رسید.
چنان که در بعضى از روایات آمده است: «زنان دام هاى شیطان هستند»(3) بدیهى است این گونه روایات، در مقام هشدار به مردان در نحوه برخورد و رفتار آنان نسبت به زنان است. یعنى اگر بخواهید سرگرم امور واهى، لهو و لعب و لذائذ زودگذر شوید، شیطان نیز این امور را براى شما زینت مى بخشد و گرایش به زن را در شما بیشتر مى کند. بنابراین یکى از بهترین دام هاى شیطان، براى ربودن ایمان مردان، ایجاد گرایش بیش از حد آنان به زنان و بزرگ جلوه دادن جذبه هاى زنان براى مردان است. پس از این حدیث، مى توان دو هشدار برداشت کرد: 1. هشدار به مردان، 2. هشدار به زنان.
بدین بیان که زنان هم مراقب رفتار خویش باشند تا با جلوه گرى و رفتارهاى دلفریب خویش موجب جلب بیگانگان نشوند که در این صورت بازیچه شیطان قرار خواهند گرفت.
پی نوشت ها:
(1) علامه مجلسى، بحارالأنوار، ج74، ص53؛ کافى، ج 5، ص 517.
(2) علامه مجلسى، بحارالأنوار، ج100، ص 249.
(3) «النساء حبائل الشیطان»، (علامه مجلسى، بحارالأنوار، ج100، ص 249.