بله، می تواند نشان از معجزه بودن قرآن باشد اما نمی تواند تمام ابعاد و وجوه اعجاز جامع، جهانی و جاودانی بودن قرآن را نشان دهد. بنابر این نیاز است که به ابعاد و وجوه دیگر اعجاز قرآن توجه شود .
به عبارت دیگر فصاحت و بلاغت قرآن از حیث ادبی در اعجاز قرآن لازم است اما کافی نیست تا آن را جامع، جهانی و جاودانه بکند .
اعجاز ادبی و از بعد فصاحت و بلاغت را بیشتر عرب ها و یا آشنایان به زبان و ادب عربی می فهمند، اما غیر آنها نمی فهمند ولی اعجاز محتوا و آورنده را غیر عرب ها هم می توانند درک کنند .
جهت آگاهى بیشتر در این زمینه نگا:
– مصطفى صادق رافعى، اعجاز قرآن، (تهران: بنیاد قرآن، 1361)؛
– سید قطب، التصویر الفنى فى القرآن؛
– عبدالکریم بى آزار شیرازى، ترجمه تصویر و تفسیرى آهنگین سوره فاتحه و توحید، (تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامى، چاپ دوم، 1374)؛
– سید محمد حسین طباطبایى، اعجاز قرآن؛
– ناصر مکارم شیرازى، قرآن و آخرین پیامبر؛
-حسن محمد المکى العاملى، الالهیات على هدى الکتاب والسنة والعقل، محاضرات استاد جعفر سبحانى، (قم: امام صادق (علیه السلام)، 1417).
– موریس بوکاى، مقایسه اى میان تورات، انجیل، قرآن و علم، ترجمه: مهندس ذبیح اللَّه دبیر، (تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامى، چاپ دوم، 1364)؛
– سیدابوالقاسم خویى، مرزهاى اعجاز، ترجمه جعفر سبحانى، (تهران: محمدى، چاپ اول، 1349).
– مرتضى مطهرى، وحى و نبوت، (قم: صدرا)؛
– سید مرتضى توسلیان، عظمت قرآن؛
– جمعى از نویسندگان «در راه حق»، درس هایى پیرامون شناخت قرآن؛
– محمد على گرامى، درباره شناخت قرآن؛
– فخرالدین حجازى، پژوهشى پیرامون قرآن و پیامبر؛
– سیدرضا مؤدب، تأملى در آفاق اعجاز قرآن (مق)، معارف، ش 20، آبان 1383؛
– سید رضا مؤدب، اعجاز قرآن در نظر اهل بیت (علیهم السلام) و…، (قم: احسن الحدیث، چاپ اول 1379)؛
– دکتر محمد علی رضائی اصفهانی، پژوهشی در اعجاز علمی قرآن، انتشارات کتاب مبین .219