ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
کاش اصل روایت را مطرح می‌کردید چنین حرفایی در خصوص ایشان سندیت ندارد.
موسی مُبَرْقَعْ (متوفای ۲۹۶ق) فرزند امام جواد(ع) و برادر کوچک‌تر امام هادی(ع) است. وی اهل علم بوده و روایاتی را از امام جواد(ع) نقل کرده است. مدفن وی در قم است. او را به جهت پوشاندن چهره‌اش با نقاب، مُبَرقَع می‌نامیده‌اند. موسی مبرقع، جد سادات رضوی است. معروف است که خاندان سادات بُرقعی قم و اطراف ری به او منسوب‌اند. مزار وی در محله چهل اختران قم مورد زیارت و تکریم شیعیان است.
نام، لقب و کنیه
نام او موسی است که به موسی مُبَرقَع شهرت دارد. گفته شده که وی برای شناخته نشدن، صورت خود را با نقاب (بُرقَع) می‌پوشاند به‌همین جهت به او مُبَرقَع گفته‌اند.[۱] از کنیه‌های ذکر شده برای وی، می‌توان به ابواحمد و ابوجعفر اشاره نمود.
زندگینامه
موسی فرزند امام جواد(ع) و مادرش سمانه مغربیه همان مادر امام هادی(ع) است. وی دو سال بعد از امام هادی(ع) در سال ۲۱۴ق [۲] در مدینه به دنیا آمد. موسی در خلق و خو به مادرش شباهت داشت.[۳] موسی تا زمان شهادت امام جواد(ع) در آنجا اقامت داشت و بعد از آن به کوفه رفت و مدتی را در این شهر سپری کرد و در سال ۲۵۶ق برای سکونت، قم را برگزید[۴] و به آنجا مهاجرت کرد؛ البته برخی از اهالی شهر به جهت عدم شناخت، او را اخراج کردند و او به کاشان رفت، و در آنجا مورد تکریم عبدالعزیز بن ابی دلف قرار گرفته و به وی خلعت و مَرکَب بخشید و حقوق سالیانه برای وی مشخص نمود.[۵] بعد از مدتی مردم قم از این عمل خود پشیمان گشته و خواستار بازگشت موسی به قم شدند.[۶]. وی در ۲۲ ربیع‌الثانی سال ۲۹۶ هجری در قم رحلت کرد[۷] در محله چهل اختران به خاک سپرده شد.[۸] جایگاه حدیثی موسی
موسی با علم حدیث و درایه آشنا بود و همچنین راوی حدیث بوده است. شیخ طوسی در کتاب تهذیب،[۹] شیخ مفید در الاختصاص،[۱۰] و ابن شعبه حرانی در کتاب تحف العقول از وی حدیث نقل کرده‌اند.[۱۱] یحیی بن اکثم نیز به وی نامه‌ای نگاشته و از وی در مورد مسائلی نظر خواسته است.[۱۲] جد سادات رضوی
موسی مبرقع جد سادات رضوی به شمار می‌آید و نسب آنها به موسی می‌رسد، سادات رضوی در کشورهای مختلف از جمله ایران، هند، پاکستان، افغانستان، عراق، شام و غیره زندگی می‌کنند.[نیازمند منبع]مهاجرت خواهران موسی به قم
ضریح امام زاده موسی مبرقع
گفته شده وقتی موسی به قم آمد خواهرانش زینب، ام محمد و میمونه نیز به نزد او در قم آمده و ساکن شدند و در همانجا رحلت کردند و در کنار حضرت معصومه به خاک سپرده شدند.[۱۳] بقعه و بارگاه
تاریخ بنای بارگاه موسی مبرقع سال ۹۵۰ق و بانی آن شاه طهماسب صفوی است. معمار این بنا “استاد سلطان قمی” از مشاهیر معماری دوره صفویه است که نام وی در زیارتگاه ضبط شده است. در سال ۹۵۳ق به دستور شاه طهماسب صفوی سقفی بسیار مرتفع از آجر بر این بقعه زده شد. قبور جمعی از سادات و امامزادگان از جمله فرزندان و اولاد موسی مبرقع (ع) در این مکان قرار دارد. مشهور است که در این بقعه چهل زن، چهل مرد و بیست و پنج کودک (در مجموع صد و پنج نفر) دفن شده‌اند.
چهل اختران
تعدادی از فرزندان و نوادگان موسی مبرقع در بقعه خانوادگی وی در کنار مرقدش معروف به چهل اختران مدفون می‌باشند.[۱۴] اسامی ۱۴ نفر آنها در تاریخ قم آمده است.[۱۵] امامزاده زید
در حرم موسی مبرقع امامزادۀ دیگری به نام امامزاده زید نیز مدفون است، بنای این امامزاده عمارتی است که گنبدی کوچک از آجر به شکل کلاه خود بر فراز آن به چشم می‌خورد و به سده نهم تعلق دارد. این مکان مدفن یکی از نوادگان امام زین العابدین(ع) به نام زید است.فیض قمی نسب او را با ۹ واسطه به امام سجاد(ع) رسانده است.[۱۶] به نظر برخی امامزاده علی اکبر مدفون در تهران (چیذر) جد وی است.[۱۷] آثار درباره او جهت مطالعه بیشتر:
البدر المشعشع در احوال ذریة موسی المبرقع، نوشته: حسین نوری طبرسی[۱۸]ترجمه موسی المبرقع (کتاب)|ترجمه موسی المبرقع، تألیف محمد کجوری طهرانی.
پی‌نوشت:
1. حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ۱۴۱۶ق، ص۴۷۶؛ عطاردی، مسند الامام الجواد، ۱۴۱۰ق، ص۸۴ و ۸۵
2. بحرانی، عوالم العلوم و المعارف، ج۲۳-الجوادع، ص۵۵۳
3. مجلسی، بحارالانوار، ج۵۰، ص۱۲۳
4. قمی، تاریخ قم، ۱۳۶۱ش، ص۲۱۵
5. قمی، تاریخ قم، ۱۳۶۱ش، ص۲۱۵
6. حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ۱۴۱۶ق، ص۴۷۶؛ عطاردی، مسند الامام الجواد، ۱۴۱۰ق، ص۸۴ و ۸۵.
7. حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ۱۴۱۶ق، ص۴۷۶؛ عطاردی، مسند الامام الجواد، ۱۴۱۰ق، ص ۸۴ و ۸۵
8. قمی، تاریخ قم، ۱۳۶۱ش، ص۲۱۵
9. طوسی، تهذیب الکلام، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۳۵۵.
10. مفید، الإختصاص، ۱۴۱۳ق، ص ۹۱
11. حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ۱۴۱۶ق، ص۴۷۶.
12. طوسی، تهذیب الکلام، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۳۵۵.
13. قمی، تاریخ قم، ۱۳۶۱ش، ص۲۱۶؛ عطاردی، مسند الامام الجواد، ۱۴۱۰ق، ص ۸۴ و ۸۵
14. اردکانی، سبز پوشان، ۱۳۸۴ش، ۱۱۴
15. قمی، تاریخ قم، ۱۳۶۱ش، ص۲۲۴
16. فیض قمی، گنجینه آثار قم، ۱۳۴۹-۱۳۵۰ش، ص۵۵۲.
17. احمدی، نور علی نور، ۱۳۸۸ش، ص۱۳
18. پایگاه اطلاع رسانی کتابخانه‌های ایران
موسی مُبَرْقَعْ (متوفای ۲۹۶ق) فرزند امام جواد(ع) و برادر کوچک‌تر امام هادی(ع) است. وی اهل علم بوده و روایاتی را از امام جواد(ع) نقل کرده است. مدفن وی در قم است. او را به جهت پوشاندن چهره‌اش با نقاب، مُبَرقَع می‌نامیده‌اند. موسی مبرقع، جد سادات رضوی است. معروف است که خاندان سادات بُرقعی قم و اطراف ری به او منسوب‌اند. مزار وی در محله چهل اختران قم مورد زیارت و تکریم شیعیان است.
نام، لقب و کنیه
نام او موسی است که به موسی مُبَرقَع شهرت دارد. گفته شده که وی برای شناخته نشدن، صورت خود را با نقاب (بُرقَع) می‌پوشاند به‌همین جهت به او مُبَرقَع گفته‌اند.[۱] از کنیه‌های ذکر شده برای وی، می‌توان به ابواحمد و ابوجعفر اشاره نمود.
زندگینامه
موسی فرزند امام جواد(ع) و مادرش سمانه مغربیه همان مادر امام هادی(ع) است. وی دو سال بعد از امام هادی(ع) در سال ۲۱۴ق [۲] در مدینه به دنیا آمد. موسی در خلق و خو به مادرش شباهت داشت.[۳] موسی تا زمان شهادت امام جواد(ع) در آنجا اقامت داشت و بعد از آن به کوفه رفت و مدتی را در این شهر سپری کرد و در سال ۲۵۶ق برای سکونت، قم را برگزید[۴] و به آنجا مهاجرت کرد؛ البته برخی از اهالی شهر به جهت عدم شناخت، او را اخراج کردند و او به کاشان رفت، و در آنجا مورد تکریم عبدالعزیز بن ابی دلف قرار گرفته و به وی خلعت و مَرکَب بخشید و حقوق سالیانه برای وی مشخص نمود.[۵] بعد از مدتی مردم قم از این عمل خود پشیمان گشته و خواستار بازگشت موسی به قم شدند.[۶]. وی در ۲۲ ربیع‌الثانی سال ۲۹۶ هجری در قم رحلت کرد[۷] در محله چهل اختران به خاک سپرده شد.[۸] جایگاه حدیثی موسی
موسی با علم حدیث و درایه آشنا بود و همچنین راوی حدیث بوده است. شیخ طوسی در کتاب تهذیب،[۹] شیخ مفید در الاختصاص،[۱۰] و ابن شعبه حرانی در کتاب تحف العقول از وی حدیث نقل کرده‌اند.[۱۱] یحیی بن اکثم نیز به وی نامه‌ای نگاشته و از وی در مورد مسائلی نظر خواسته است.[۱۲] جد سادات رضوی
موسی مبرقع جد سادات رضوی به شمار می‌آید و نسب آنها به موسی می‌رسد، سادات رضوی در کشورهای مختلف از جمله ایران، هند، پاکستان، افغانستان، عراق، شام و غیره زندگی می‌کنند.[نیازمند منبع]مهاجرت خواهران موسی به قم
ضریح امام زاده موسی مبرقع
گفته شده وقتی موسی به قم آمد خواهرانش زینب، ام محمد و میمونه نیز به نزد او در قم آمده و ساکن شدند و در همانجا رحلت کردند و در کنار حضرت معصومه به خاک سپرده شدند.[۱۳] بقعه و بارگاه
تاریخ بنای بارگاه موسی مبرقع سال ۹۵۰ق و بانی آن شاه طهماسب صفوی است. معمار این بنا “استاد سلطان قمی” از مشاهیر معماری دوره صفویه است که نام وی در زیارتگاه ضبط شده است. در سال ۹۵۳ق به دستور شاه طهماسب صفوی سقفی بسیار مرتفع از آجر بر این بقعه زده شد. قبور جمعی از سادات و امامزادگان از جمله فرزندان و اولاد موسی مبرقع (ع) در این مکان قرار دارد. مشهور است که در این بقعه چهل زن، چهل مرد و بیست و پنج کودک (در مجموع صد و پنج نفر) دفن شده‌اند.
چهل اختران
تعدادی از فرزندان و نوادگان موسی مبرقع در بقعه خانوادگی وی در کنار مرقدش معروف به چهل اختران مدفون می‌باشند.[۱۴] اسامی ۱۴ نفر آنها در تاریخ قم آمده است.[۱۵] امامزاده زید
در حرم موسی مبرقع امامزادۀ دیگری به نام امامزاده زید نیز مدفون است، بنای این امامزاده عمارتی است که گنبدی کوچک از آجر به شکل کلاه خود بر فراز آن به چشم می‌خورد و به سده نهم تعلق دارد. این مکان مدفن یکی از نوادگان امام زین العابدین(ع) به نام زید است.فیض قمی نسب او را با ۹ واسطه به امام سجاد(ع) رسانده است.[۱۶] به نظر برخی امامزاده علی اکبر مدفون در تهران (چیذر) جد وی است.[۱۷] آثار درباره او جهت مطالعه بیشتر:
البدر المشعشع در احوال ذریة موسی المبرقع، نوشته: حسین نوری طبرسی[۱۸]ترجمه موسی المبرقع (کتاب)|ترجمه موسی المبرقع، تألیف محمد کجوری طهرانی.
پی‌نوشت:
1. حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ۱۴۱۶ق، ص۴۷۶؛ عطاردی، مسند الامام الجواد، ۱۴۱۰ق، ص۸۴ و ۸۵
2. بحرانی، عوالم العلوم و المعارف، ج۲۳-الجوادع، ص۵۵۳
3. مجلسی، بحارالانوار، ج۵۰، ص۱۲۳
4. قمی، تاریخ قم، ۱۳۶۱ش، ص۲۱۵
5. قمی، تاریخ قم، ۱۳۶۱ش، ص۲۱۵
6. حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ۱۴۱۶ق، ص۴۷۶؛ عطاردی، مسند الامام الجواد، ۱۴۱۰ق، ص۸۴ و ۸۵.
7. حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ۱۴۱۶ق، ص۴۷۶؛ عطاردی، مسند الامام الجواد، ۱۴۱۰ق، ص ۸۴ و ۸۵
8. قمی، تاریخ قم، ۱۳۶۱ش، ص۲۱۵
9. طوسی، تهذیب الکلام، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۳۵۵.
10. مفید، الإختصاص، ۱۴۱۳ق، ص ۹۱
11. حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ۱۴۱۶ق، ص۴۷۶.
12. طوسی، تهذیب الکلام، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۳۵۵.
13. قمی، تاریخ قم، ۱۳۶۱ش، ص۲۱۶؛ عطاردی، مسند الامام الجواد، ۱۴۱۰ق، ص ۸۴ و ۸۵
14. اردکانی، سبز پوشان، ۱۳۸۴ش، ۱۱۴
15. قمی، تاریخ قم، ۱۳۶۱ش، ص۲۲۴
16. فیض قمی، گنجینه آثار قم، ۱۳۴۹-۱۳۵۰ش، ص۵۵۲.
17. احمدی، نور علی نور، ۱۳۸۸ش، ص۱۳
18. پایگاه اطلاع رسانی کتابخانه‌های ایران
