قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۶/۰۳/۱۸
–
۸۰۶ بازدید
سلام چرا تو جامعه برعکس آیات و احادیث مشاهده میشه؟ مثلا در مورد عاقبت فرد ظالم، متکبر، دروغگو… در احادیث یه جور اومده ولی در جامعه یه جور دیگه مشاهده میشه
علیکم السلام !
آنچه که در آیات و احادیث در مورد« عاقبت فرد ظالم، متکبر، دروغگو… » آمده است صحیح است ولی آنچه را که در جامعه مشاهده می کنید «عاقبت» نیست بلکه اول راه است و صبور باید بود تا بتوان عاقبتها را دید حتی گاهی خداوند عاقبت کار را تا آخرت عقب می اندازد تا بنده ظالم اگر در دنیا خوبی هایی هم داشته در همین جا پاداش ببیند و در آخرت سهمی از پاداش برایش نمانده باشد! راجع به سنت امهال واستدراج در چند سطر پایین مطالبی را آورده ایم :
در کافى به سند خود از سفیان بن سمط روایت کرده که گفت: امام صادق (ع) فرمود: خداوند وقتى بخواهد به بنده اش خیرى برساند وقتى بنده اش گناهى مى کند به دنبال گناهش، ببلاء و ناملایمى دچارش مى سازد، تا استغفار بیادش بیندازد و وقتى بخواهد به بنده اش شرى برساند وقتى بنده اش گناهى کرد دنبال گناهش نعمتى به او مى رساند، تا بدین وسیله استغفار از یادش برود، و او هم چنان به گناه کارى خود ادامه دهد، و این سخن خداست که مى فرماید:” سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ” و این استدراج به نعمت دادن در وقت معصیت است. «4»
و نیز در همان کتاب به سند خود از سماعة بن مهران روایت کرده که گفت از امام صادق (ع) پرسیدم معناى:” سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ” چیست؟ فرمود: این در باره بنده ایست که گناهى مى کند و در اثر آن، نعمتهاى تازه اى به او رو مى آورد، و این نعمتها او را از استغفار از آن گناهش باز مى دارد. «5»
مؤلف: کافى این روایت را بهمین مضمون به سند خود از ابن رئاب از بعضى از اصحاب ما از امام صادق (ع) نقل کرده «6».
و نیز به سند خود از حسن صیقل روایت کرده که گفت: از امام صادق (ع) پرسیدم معناى این روایتى که مردم نقل مى کنند که” تفکر یک ساعت بهتر است از زنده دارى یک شب” چیست؟ و این تفکر چگونه است؟ فرمود: عبرت گرفتن است مثلا وقتى به خرابه اى عبور مى کند بپرسد مردمى که در تو سکنى داشتند کجا رفتند، مردمى که تو را بنا نهادند چه شدند؟ چرا با من حرف نمى زنى؟ «7»
مؤلف: این از قبیل نشان دادن بعضى از مصادیق روشن تفکر است.
و نیز به سند خود از معمر بن خلاد روایت کرده که گفت: از امام ابى الحسن رضا (ع) شنیدم که مى فرمود: عبادت، بسیارى نماز و روزه نیست بلکه عبادت تفکر در امر خداى عز و جل است. «8»
و در همان کتاب به سند خود از ربعى روایت کرده که گفت امام صادق (ع) فرمود: امیر المؤمنین (ع) فرموده: تفکر، آدمى را به نیکى و عمل به آن دعوت مى کند. «9»
و نیز به سند خود از محمد بن ابى نصر از بعضى از رجال خود از امام صادق (ع) روایت کرده که فرمود: بهترین عبادت تفکر در باره خدا و قدرت او بطور مداوم است. «10»
و در تفسیر قمى در ذیل جمله” وَ یَذَرُهُمْ فِی طُغْیانِهِمْ یَعْمَهُونَ” گفته که معصوم (ع) فرموده: معنایش این است که ما او را به خودش واگذار مى کنیم. «11»
مؤلف: و معناى اینکه در آیه فرمود:” ما ایشان را وامیگذاریم تا در طغیان خود سرگردان شوند” این است که ایشان را بر نفسشان کمک نمى کنیم و خلاصه توفیق را از ایشان سلب مى کنیم، و همین معنا برابر با به خودشان واگذاشتن است.
پی نوشتها :
(1) تفسیر برهان ج 2 ص 53 ح 9
(2) تفسیر عیاشى و تفسیر برهان ج 2 ص 15
(3) تفسیر عیاشى ج 2 ص 43 ح 122
(4) الدر المنثور ج 3 ص 149
(5) کافى ج 2 ص 452 ح 1
(6) کافى ج 2 ص 452 ح 3
(7) کافى ج 1 ص 54 ح 2
(8) کافى ج 1 ص 55 ح 4
(9) کافى ج 1 ص 55 ح 5
(10) کافى ج 1 ص 55 ح 3
(11) تفسیر قمى ج 1 ص 249
آنچه که در آیات و احادیث در مورد« عاقبت فرد ظالم، متکبر، دروغگو… » آمده است صحیح است ولی آنچه را که در جامعه مشاهده می کنید «عاقبت» نیست بلکه اول راه است و صبور باید بود تا بتوان عاقبتها را دید حتی گاهی خداوند عاقبت کار را تا آخرت عقب می اندازد تا بنده ظالم اگر در دنیا خوبی هایی هم داشته در همین جا پاداش ببیند و در آخرت سهمی از پاداش برایش نمانده باشد! راجع به سنت امهال واستدراج در چند سطر پایین مطالبی را آورده ایم :
در کافى به سند خود از سفیان بن سمط روایت کرده که گفت: امام صادق (ع) فرمود: خداوند وقتى بخواهد به بنده اش خیرى برساند وقتى بنده اش گناهى مى کند به دنبال گناهش، ببلاء و ناملایمى دچارش مى سازد، تا استغفار بیادش بیندازد و وقتى بخواهد به بنده اش شرى برساند وقتى بنده اش گناهى کرد دنبال گناهش نعمتى به او مى رساند، تا بدین وسیله استغفار از یادش برود، و او هم چنان به گناه کارى خود ادامه دهد، و این سخن خداست که مى فرماید:” سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ” و این استدراج به نعمت دادن در وقت معصیت است. «4»
و نیز در همان کتاب به سند خود از سماعة بن مهران روایت کرده که گفت از امام صادق (ع) پرسیدم معناى:” سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ” چیست؟ فرمود: این در باره بنده ایست که گناهى مى کند و در اثر آن، نعمتهاى تازه اى به او رو مى آورد، و این نعمتها او را از استغفار از آن گناهش باز مى دارد. «5»
مؤلف: کافى این روایت را بهمین مضمون به سند خود از ابن رئاب از بعضى از اصحاب ما از امام صادق (ع) نقل کرده «6».
و نیز به سند خود از حسن صیقل روایت کرده که گفت: از امام صادق (ع) پرسیدم معناى این روایتى که مردم نقل مى کنند که” تفکر یک ساعت بهتر است از زنده دارى یک شب” چیست؟ و این تفکر چگونه است؟ فرمود: عبرت گرفتن است مثلا وقتى به خرابه اى عبور مى کند بپرسد مردمى که در تو سکنى داشتند کجا رفتند، مردمى که تو را بنا نهادند چه شدند؟ چرا با من حرف نمى زنى؟ «7»
مؤلف: این از قبیل نشان دادن بعضى از مصادیق روشن تفکر است.
و نیز به سند خود از معمر بن خلاد روایت کرده که گفت: از امام ابى الحسن رضا (ع) شنیدم که مى فرمود: عبادت، بسیارى نماز و روزه نیست بلکه عبادت تفکر در امر خداى عز و جل است. «8»
و در همان کتاب به سند خود از ربعى روایت کرده که گفت امام صادق (ع) فرمود: امیر المؤمنین (ع) فرموده: تفکر، آدمى را به نیکى و عمل به آن دعوت مى کند. «9»
و نیز به سند خود از محمد بن ابى نصر از بعضى از رجال خود از امام صادق (ع) روایت کرده که فرمود: بهترین عبادت تفکر در باره خدا و قدرت او بطور مداوم است. «10»
و در تفسیر قمى در ذیل جمله” وَ یَذَرُهُمْ فِی طُغْیانِهِمْ یَعْمَهُونَ” گفته که معصوم (ع) فرموده: معنایش این است که ما او را به خودش واگذار مى کنیم. «11»
مؤلف: و معناى اینکه در آیه فرمود:” ما ایشان را وامیگذاریم تا در طغیان خود سرگردان شوند” این است که ایشان را بر نفسشان کمک نمى کنیم و خلاصه توفیق را از ایشان سلب مى کنیم، و همین معنا برابر با به خودشان واگذاشتن است.
پی نوشتها :
(1) تفسیر برهان ج 2 ص 53 ح 9
(2) تفسیر عیاشى و تفسیر برهان ج 2 ص 15
(3) تفسیر عیاشى ج 2 ص 43 ح 122
(4) الدر المنثور ج 3 ص 149
(5) کافى ج 2 ص 452 ح 1
(6) کافى ج 2 ص 452 ح 3
(7) کافى ج 1 ص 54 ح 2
(8) کافى ج 1 ص 55 ح 4
(9) کافى ج 1 ص 55 ح 5
(10) کافى ج 1 ص 55 ح 3
(11) تفسیر قمى ج 1 ص 249