به دو فرقه تقسیم شدند، یک فرقه منکر قیاس شدند نظیر احمد بن حنبل و مالک بن انس (که می گویند در تمام عمرش فقط در دو مسأله قیاس کرد). فرقة دیگر جلوی قیاس را باز گذاشتند رفت تا آسمان هفتم، مثل ابو حنیفه. ابو حنیفه می گفت این سنتهایی که از پیغمبر رسیده اصلاً قابل اعتماد نیست که واقعاً پیغمبر گفته باشد. می گویند گفته است فقط پانزده حدیث بر من ثابت است که پیغمبر فرموده، بقیه ثابت نیست. در بقیه قیاس می کرد. شافعی موضعی بینا بین داشت، در بعضی موارد به احادیث اعتماد می کرد و در بعضی دیگر قیاس می نمود.
منابع:
مجموعه آثار شهید مطهری ج4 – امامت، شهید مطهری
به نقل از سایت تبیان.