قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۷/۰۷/۰۱
–
۶۱۸ بازدید
سلام سوالم پیچیده است اما لطفا پاسخ دهید. ممنون که وقت می گذارید. مدتی بود به سخنرانی های مختلف درمورد خدا و انسان گوش میکردم. شخص سخنران گفت که خوب باشید چون ما ناقصیم و میخواهیم به کمال برسیم که خدا کامل است و اوست که همه ی خوبی ها را دارد . گفت که ما برای دوست داشتن خدا و لذت و شادی افریده شده ایم و از این قبیل سخنان خوش و…. میخواهم بدانم ایا این حرف او نیز صحیح است که نماز را اول وقت نخوانید مهم نیست کی بخوانید و این که زیاد قران نخوانید کم بخوانید ولی عمیق و این که نماز رقص عاشقانه است. ایا این سحنان صحت دارد یا خیر. ممنونم که راهنمایی میفرمایید
دوست گرامی. برخی حرف ها درست است اما اینکه گفته اند نماز اول وقت نخوانید درست نیست چون معیار تمام کارهای انسان مومن بندگی است و نماز اول وقت تاثیر زیادی در احساس بندگی و بنده شدن انسان دارد و برخی بزرگان مثل مرحوم آیت الله بهجت گفته اند که حتی انسان با مطلق نماز اگر اول وقت باشد به مقام بندگی می رسد اگر گناه نکند و نماز اول وقت را خیلی مهم می دانند و درست هم هست.
نماز اول وقت:
شما در درجه اول باید در مورد اهمیت و آثار بندگی خدا مطالعه و تحقیق نمایید و به این موضوع اعتقاد عمیق پیدا کنید که انسان تنها از راه عبادت و بندگی خدای متعال به نهایت کمال و رشد و سعادت می رسد و راه دیگری وجود ندارد.
و ثانیا لازم است اطلاعات خود را در زمینه اهمیت نماز اول وقت و چگونگی تاثیر آن در پیشرفت معنوی انسان مطالعه نمایید تا باورتان به اهمیت و بلکه ضرورت نماز اول وقت برای رشد معنوی تقویت شود و به اراده و عزم برسید.
ثالثا لازم است اراده و عزم خود را با عواملی که در جای خود به آنها اشاره شده است، تقویت کنید تا بتوانید به این مهم فایق آیید.
مطلب اول و سوم به عهده خود شما است که پی گیری نمایید، اما در مورد مطلب دوم که موضوع اهمیت نماز اول وقت است اشاره می کنیم.
سر اهمیت نماز اول وقت در توحیدی بودن و به اخلاص رسیدن نیت در اول وقت است. در نماز اول وقت شما تمام انگیزه ها و گرایش ها و خواسته های نفس خود را فدای خواست مولی می کنید و از خودتان می گذرید تا اراده و فرمان خدا را اجابت کنید.
وقتی کسی نماز را به تاخیر می اندازد، معنایش این است که برخی خواسته های نفسانی خود را بر خواست خدا مقدم داشته، در حالی که روح عبادت و بندگی، تقدم خواست خدا بر خواست های نفسانی خود است.
نزدیک بودن نماز اول وقت به اخلاص و عبودیت قابل مقایسه با نماز آخر و وسط وقت نیست. لذا آیت الله بهجت (ره) می فرماید: مطلق نماز اول وقت تو را به درجات بالای بندگی می رساند، یعنی حتی نماز با خستگی و بدون رعایت مستحبات و حضور قلب کامل هم، اگر اول وقت رعایت شود کمال آور است.
سر این فرمایش ایشان در روح بندگی و عبودیت بیشتری است که در نماز اول وقت نهفته است، لذا حتی اگر با خستگی و عدم شرایط کمال اقامه شود، موثر می شود و بر نماز با تاخیر اولویت دارد، زیرا نماز با تاخیر حتی اگر با شرایط کمال باشد، چنان که باید از روح عبودیت و اخلاص برخوردار نیست.
بعضی می گویند : الآن خسته ام وحال ندارم و اگر نماز را از اول وقت آن به تاخیر بیندازم حال بیشتری خواهم داشت. بله ممکن است که شخص، واقعاً پس از استراحت مختصری نماز با حال تری بخواند، ولی باید توجّه داشت که این موضوع شاید به شکل عادت در بیاید؛ زیرا ممکن است شیطان به همین وسیله آدمی را فریب داده و از فیض نماز اول وقت محروم سازد.
به لحاظ اجتماعی هم وقتی جامعه اسلامی مقید به خواندن نماز در اول وقت باشند، در هر منطقه غالب مردم هم زمان به نماز می ایستند. این مسئله آمادگی آنان را برای جماعت و ایجاد صفوف گسترده و پر جمعیت بیشتر می کند.
در حالی که نماز در غیر اول وقت، در بین زمان های مختلف پراکنده می شود و از اجتماع و شکوه عبادی و انس و الفت مؤمنان در مراکز دینی می کاهد.
نماز گفت وگو و دیدار با معبود است، انسان های وارسته که جز حضرت حق، دوست و ولی نعمتی برای خود نمی شناسند، مشتاقانه در انتظارند تا در اولین فرصت، جسم و روح خسته از دنیای مادیت خود را جانی درباره بخشند. از این رو حتی قبل از رسیدن وقت نماز، با انجام مقدمات واجب و مستحب و با نظافت و معطّر نمودن بدن و لباس، خود را برای حضور در پیشگاه معشوق آماده می کنند. پیامبر خدا (ص) وقتی هنگام نماز می شد چهره اش تغییر می کرد و به بلال می فرمودند: ارحنا یا بلال. ای بلال ما را با اذان به راحتی و آرامش برسان.
گرچه برای هر یک از نمازهای یومیه، وقت موسّع و طولانی در نظر گرفته شده است؛ اما همان گونه که موذن بر آن دعوت می کند، (بشتابید به سوی نماز) تأکید بر این است که در نخستین فرصت، با شتاب و عجله همگی به سوی نماز حرکت کنند و در اول وقت آن را اقامه نمایند و هیچ کار و مشغله ای را بهانه برای تأخیر نماز قرار ندهند.
رسول خدا (ص) فرموده اند که: نباشد نمازی که وقت آن برسد؛ مگر آنکه ملکی در برابر مردم (یعنی هرگاه وقت یکی از نمازهای پنجگانه، که عبارت از صبح و پیشین و پسین و شام و خفتن است داخل شود ملکی از ملائک آسمان در برابر مردمی که به دایره تکلیف در آمده اند ندا کند) ندا کند: که ای مؤمنان! برخیزید به جانب آتش هایی که به واسطه ارتکاب معاصی و مبادرت به امور ناشایست، بر پشته ی خود برافروخته اید، با گزاردن نمازی که پروردگار شما بر شما فرض کرده است، فرونشانید. )اربعین شیخ بهایی، ص 702)
سالار شهیدان در میدان جنگ آن هم در بدترین شرایط، نماز اول وقت را اقامه کرد و حاضر نشدند که آنرا از دست بدهند و حتی سه نفر از یاران آن حضرت برای دفاع، در مقابل تیرها ایستادند و شهید شدند.
آن حضرت حتی جهاد و قتال با دشمنان را مانع نماز اول وقت نمی بیند. او نمی گوید، وقت بسیار است، بگذارید اول تکلیف جنگ را معلوم کنیم. آن حضرت نمی گوید: هم اکنون وقت کار و جهاد است؛ بلکه می فرمایند: ندای اذان سر دهید تا نماز گزاریم؛ زیرا او برای «نماز» جهاد می کند.
همان کاری که پدرش امیرالمؤمنین (ع) در جنگ صفین کرد؛ همان کسی که فرمود: صَلِّ الصَّلاة لوقْتِ ها المُوقَّت لَها، و لا تُعجِّل وَقتَ ها لِفراغ، و لا تُؤخَّرها عن وَقتِ ها لِاشْتِغالٍ (نهج البلاغه، نامه 27.) نماز را در وقت معین آن بخوان، و به خاطر اینکه بی کاری، پیش از وقت آن را به جا نیاور، و به بهانه کار داشتن، آن را به تأخیر مینداز.
و نیز آن بزرگوار «نماز اول وقت» را یکی از موارد امتحان شیعیان محسوب نموده، می فرماید: شیعیان ما را به دو خصلت امتحان کنید، اگر این دو را داشتند شیعه هستند: اهمیت به نماز در اول وقت، و دستگیری برادران دینی خود با مال. اگر این دو در آنان نبود، از ما دورند و دورند و دورند (جامع آیات و احادیثد نماز، ج 1، ص 346.)
امام باقر (ع) می فرمود: بدان که اول وقت همیشه بهتر است؛ پس تا جایی که می توانی به کار خیر بشتاب. محبوب ترین کارها نزد خدای عزّوجلّ کاری است که بنده به آن مداومت ورزد؛ گرچه اندک باشد (کافی، ج 3، ص 274.)
حضرت رضا (ع) برای استقبال از برخی علویان بیرون رفت. در این هنگام وقت نماز رسید؛ حضرت راه خود را به طرف کوشکی که در آن نزدیکی بود، کج کرد و زیر صخره ای فرود آمد و فرمود: اذان بگو. عرض کردم: آیا منتظر نمی مانیم تا یارانمان هم به ما ملحق شوند؟ حضرت فرمود: خدا تو را بیامرزد، هرگز نمازت را بدون علت از اول وقت به تأخیر مینداز. همیشه رعایت اول وقت را بکن؛ پس، من اذان گفتم و نماز خواندیم. (بحارالانوار، ج 83، ص 21، ح 28)
امام رضا (ع) در حالی که با یکی از پیروان ادیان گذشته، مشغول مباحثه مهمی بودند و بحث به جای حساس و تعیین کننده رسیده بود ـ علیرغم اصرار مخاطب به ادامه گفت وگو و اظهار آمادگی برای پذیرش مکتب اسلام ـ چون جلسه با وقت نماز مقارن گردید، حضرت فوراً گفت وگو را ختم کرده و به سوی نماز شتافت. (عیون اخبار الرضا(ع)، ج 2.)
امام خمینی (رض) در پاریس در حالی که حدود سیصد نفر خبرنگار برای مصاحبه با ایشان در ارتباط با مسئله فرار شاه از ایران، در منزلشان اجتماع کرده بودند؛ بعد از آنکه حداکثر دو سه سوال مطرح شده بود و هر چه اصرار شد که مقداری برنامه را ادامه دهند، با عصبانیت فرمودند: به هیچ وجه نمی شود و رفتند. (سیمای فرزانگان، ص 159.)
شهید ثانی می فرماید: هنگامی که وقت نماز داخل می شود، بدان که این میقاتی است که خدای تعالی برای تو قرار داده تا به خدمتش برخاسته، و برای خواهش از محضر او و رستگاری با اطاعتش آمادگی پیدا کنی. پس شایسته است هنگام رسیدن وقت نماز، شادی بر قلبت غلبه کند و بهجت در چهره ات هویدا گردد؛ زیرا همین وقت است که سبب نزدیکی تو به خدا و وسیله رستگاری است می باشد.
بنابراین همانطور که برای ورود سلطانی خود را آماده می کنی، با طهارت و نظافت و پوشیدن لباس های شایسته مناجات، خود را برای رسیدنش آماده کن و با این وقت شریف با وقار و سکینه و خوف و رجا، برخورد کن و عظمت حضرت خالق و نقصان و ناچیزی خود را به یاد داشته باش. (الاخلاق، ص 65)
پس در درجه اول باید به نماز اهمیت بدهید و آن را بر هر کاری دیگری مقدم بدارید و سعی کنید همیشه قبل از وقت، خود را برای نماز مهیا کنید و حتی الامکان در نماز جماعت شرکت نمایید. بدیهی است در ابتدا نفس راحت طلب با وسوسه ای شیطانی، انسان را از این کار منصرف می کند، ولی با توکل به خدا و اراده قوی، می توانید بر هوای نفس و وسوسه های شیطان غلبه نمایید.
در بعضی از روایات آمده است که نماز در اول وقت رضایت و خشنودی خداوند را به همراه دارد و در غیر اول وقت، موجب بخشش و غفران خدا است و کسی که بدون هیچ عذری و از روی سهل انگاری نماز را به آخر وقت موکول کند، حق نماز را تضییع کرده است.
نماز اول وقت:
شما در درجه اول باید در مورد اهمیت و آثار بندگی خدا مطالعه و تحقیق نمایید و به این موضوع اعتقاد عمیق پیدا کنید که انسان تنها از راه عبادت و بندگی خدای متعال به نهایت کمال و رشد و سعادت می رسد و راه دیگری وجود ندارد.
و ثانیا لازم است اطلاعات خود را در زمینه اهمیت نماز اول وقت و چگونگی تاثیر آن در پیشرفت معنوی انسان مطالعه نمایید تا باورتان به اهمیت و بلکه ضرورت نماز اول وقت برای رشد معنوی تقویت شود و به اراده و عزم برسید.
ثالثا لازم است اراده و عزم خود را با عواملی که در جای خود به آنها اشاره شده است، تقویت کنید تا بتوانید به این مهم فایق آیید.
مطلب اول و سوم به عهده خود شما است که پی گیری نمایید، اما در مورد مطلب دوم که موضوع اهمیت نماز اول وقت است اشاره می کنیم.
سر اهمیت نماز اول وقت در توحیدی بودن و به اخلاص رسیدن نیت در اول وقت است. در نماز اول وقت شما تمام انگیزه ها و گرایش ها و خواسته های نفس خود را فدای خواست مولی می کنید و از خودتان می گذرید تا اراده و فرمان خدا را اجابت کنید.
وقتی کسی نماز را به تاخیر می اندازد، معنایش این است که برخی خواسته های نفسانی خود را بر خواست خدا مقدم داشته، در حالی که روح عبادت و بندگی، تقدم خواست خدا بر خواست های نفسانی خود است.
نزدیک بودن نماز اول وقت به اخلاص و عبودیت قابل مقایسه با نماز آخر و وسط وقت نیست. لذا آیت الله بهجت (ره) می فرماید: مطلق نماز اول وقت تو را به درجات بالای بندگی می رساند، یعنی حتی نماز با خستگی و بدون رعایت مستحبات و حضور قلب کامل هم، اگر اول وقت رعایت شود کمال آور است.
سر این فرمایش ایشان در روح بندگی و عبودیت بیشتری است که در نماز اول وقت نهفته است، لذا حتی اگر با خستگی و عدم شرایط کمال اقامه شود، موثر می شود و بر نماز با تاخیر اولویت دارد، زیرا نماز با تاخیر حتی اگر با شرایط کمال باشد، چنان که باید از روح عبودیت و اخلاص برخوردار نیست.
بعضی می گویند : الآن خسته ام وحال ندارم و اگر نماز را از اول وقت آن به تاخیر بیندازم حال بیشتری خواهم داشت. بله ممکن است که شخص، واقعاً پس از استراحت مختصری نماز با حال تری بخواند، ولی باید توجّه داشت که این موضوع شاید به شکل عادت در بیاید؛ زیرا ممکن است شیطان به همین وسیله آدمی را فریب داده و از فیض نماز اول وقت محروم سازد.
به لحاظ اجتماعی هم وقتی جامعه اسلامی مقید به خواندن نماز در اول وقت باشند، در هر منطقه غالب مردم هم زمان به نماز می ایستند. این مسئله آمادگی آنان را برای جماعت و ایجاد صفوف گسترده و پر جمعیت بیشتر می کند.
در حالی که نماز در غیر اول وقت، در بین زمان های مختلف پراکنده می شود و از اجتماع و شکوه عبادی و انس و الفت مؤمنان در مراکز دینی می کاهد.
نماز گفت وگو و دیدار با معبود است، انسان های وارسته که جز حضرت حق، دوست و ولی نعمتی برای خود نمی شناسند، مشتاقانه در انتظارند تا در اولین فرصت، جسم و روح خسته از دنیای مادیت خود را جانی درباره بخشند. از این رو حتی قبل از رسیدن وقت نماز، با انجام مقدمات واجب و مستحب و با نظافت و معطّر نمودن بدن و لباس، خود را برای حضور در پیشگاه معشوق آماده می کنند. پیامبر خدا (ص) وقتی هنگام نماز می شد چهره اش تغییر می کرد و به بلال می فرمودند: ارحنا یا بلال. ای بلال ما را با اذان به راحتی و آرامش برسان.
گرچه برای هر یک از نمازهای یومیه، وقت موسّع و طولانی در نظر گرفته شده است؛ اما همان گونه که موذن بر آن دعوت می کند، (بشتابید به سوی نماز) تأکید بر این است که در نخستین فرصت، با شتاب و عجله همگی به سوی نماز حرکت کنند و در اول وقت آن را اقامه نمایند و هیچ کار و مشغله ای را بهانه برای تأخیر نماز قرار ندهند.
رسول خدا (ص) فرموده اند که: نباشد نمازی که وقت آن برسد؛ مگر آنکه ملکی در برابر مردم (یعنی هرگاه وقت یکی از نمازهای پنجگانه، که عبارت از صبح و پیشین و پسین و شام و خفتن است داخل شود ملکی از ملائک آسمان در برابر مردمی که به دایره تکلیف در آمده اند ندا کند) ندا کند: که ای مؤمنان! برخیزید به جانب آتش هایی که به واسطه ارتکاب معاصی و مبادرت به امور ناشایست، بر پشته ی خود برافروخته اید، با گزاردن نمازی که پروردگار شما بر شما فرض کرده است، فرونشانید. )اربعین شیخ بهایی، ص 702)
سالار شهیدان در میدان جنگ آن هم در بدترین شرایط، نماز اول وقت را اقامه کرد و حاضر نشدند که آنرا از دست بدهند و حتی سه نفر از یاران آن حضرت برای دفاع، در مقابل تیرها ایستادند و شهید شدند.
آن حضرت حتی جهاد و قتال با دشمنان را مانع نماز اول وقت نمی بیند. او نمی گوید، وقت بسیار است، بگذارید اول تکلیف جنگ را معلوم کنیم. آن حضرت نمی گوید: هم اکنون وقت کار و جهاد است؛ بلکه می فرمایند: ندای اذان سر دهید تا نماز گزاریم؛ زیرا او برای «نماز» جهاد می کند.
همان کاری که پدرش امیرالمؤمنین (ع) در جنگ صفین کرد؛ همان کسی که فرمود: صَلِّ الصَّلاة لوقْتِ ها المُوقَّت لَها، و لا تُعجِّل وَقتَ ها لِفراغ، و لا تُؤخَّرها عن وَقتِ ها لِاشْتِغالٍ (نهج البلاغه، نامه 27.) نماز را در وقت معین آن بخوان، و به خاطر اینکه بی کاری، پیش از وقت آن را به جا نیاور، و به بهانه کار داشتن، آن را به تأخیر مینداز.
و نیز آن بزرگوار «نماز اول وقت» را یکی از موارد امتحان شیعیان محسوب نموده، می فرماید: شیعیان ما را به دو خصلت امتحان کنید، اگر این دو را داشتند شیعه هستند: اهمیت به نماز در اول وقت، و دستگیری برادران دینی خود با مال. اگر این دو در آنان نبود، از ما دورند و دورند و دورند (جامع آیات و احادیثد نماز، ج 1، ص 346.)
امام باقر (ع) می فرمود: بدان که اول وقت همیشه بهتر است؛ پس تا جایی که می توانی به کار خیر بشتاب. محبوب ترین کارها نزد خدای عزّوجلّ کاری است که بنده به آن مداومت ورزد؛ گرچه اندک باشد (کافی، ج 3، ص 274.)
حضرت رضا (ع) برای استقبال از برخی علویان بیرون رفت. در این هنگام وقت نماز رسید؛ حضرت راه خود را به طرف کوشکی که در آن نزدیکی بود، کج کرد و زیر صخره ای فرود آمد و فرمود: اذان بگو. عرض کردم: آیا منتظر نمی مانیم تا یارانمان هم به ما ملحق شوند؟ حضرت فرمود: خدا تو را بیامرزد، هرگز نمازت را بدون علت از اول وقت به تأخیر مینداز. همیشه رعایت اول وقت را بکن؛ پس، من اذان گفتم و نماز خواندیم. (بحارالانوار، ج 83، ص 21، ح 28)
امام رضا (ع) در حالی که با یکی از پیروان ادیان گذشته، مشغول مباحثه مهمی بودند و بحث به جای حساس و تعیین کننده رسیده بود ـ علیرغم اصرار مخاطب به ادامه گفت وگو و اظهار آمادگی برای پذیرش مکتب اسلام ـ چون جلسه با وقت نماز مقارن گردید، حضرت فوراً گفت وگو را ختم کرده و به سوی نماز شتافت. (عیون اخبار الرضا(ع)، ج 2.)
امام خمینی (رض) در پاریس در حالی که حدود سیصد نفر خبرنگار برای مصاحبه با ایشان در ارتباط با مسئله فرار شاه از ایران، در منزلشان اجتماع کرده بودند؛ بعد از آنکه حداکثر دو سه سوال مطرح شده بود و هر چه اصرار شد که مقداری برنامه را ادامه دهند، با عصبانیت فرمودند: به هیچ وجه نمی شود و رفتند. (سیمای فرزانگان، ص 159.)
شهید ثانی می فرماید: هنگامی که وقت نماز داخل می شود، بدان که این میقاتی است که خدای تعالی برای تو قرار داده تا به خدمتش برخاسته، و برای خواهش از محضر او و رستگاری با اطاعتش آمادگی پیدا کنی. پس شایسته است هنگام رسیدن وقت نماز، شادی بر قلبت غلبه کند و بهجت در چهره ات هویدا گردد؛ زیرا همین وقت است که سبب نزدیکی تو به خدا و وسیله رستگاری است می باشد.
بنابراین همانطور که برای ورود سلطانی خود را آماده می کنی، با طهارت و نظافت و پوشیدن لباس های شایسته مناجات، خود را برای رسیدنش آماده کن و با این وقت شریف با وقار و سکینه و خوف و رجا، برخورد کن و عظمت حضرت خالق و نقصان و ناچیزی خود را به یاد داشته باش. (الاخلاق، ص 65)
پس در درجه اول باید به نماز اهمیت بدهید و آن را بر هر کاری دیگری مقدم بدارید و سعی کنید همیشه قبل از وقت، خود را برای نماز مهیا کنید و حتی الامکان در نماز جماعت شرکت نمایید. بدیهی است در ابتدا نفس راحت طلب با وسوسه ای شیطانی، انسان را از این کار منصرف می کند، ولی با توکل به خدا و اراده قوی، می توانید بر هوای نفس و وسوسه های شیطان غلبه نمایید.
در بعضی از روایات آمده است که نماز در اول وقت رضایت و خشنودی خداوند را به همراه دارد و در غیر اول وقت، موجب بخشش و غفران خدا است و کسی که بدون هیچ عذری و از روی سهل انگاری نماز را به آخر وقت موکول کند، حق نماز را تضییع کرده است.