یکی از کارگزان امیرمومنان علی علیه السلام که در بیت المال دست اندازی کرد منذر بن جارود است و امام او را از سمتش عزل کرد .
در نهج البلاغه آمده است که حضرت علی علیه السلام در نامه ای به منذر بن جارود چنین نوشت: «خوبی پدرت، مرا درباره تو فریب داد. گمان می کردم تو از شیوه و رفتار او پیروی می کنی؛ امّا آن گونه که از تو به من رسیده، پیروی هوا و هوس را رها نمی کنی، گرچه به دینت آسیب رسانَد، و به سخن خیرخواهان، گوش فرا نمی دهی، گرچه خالصانه خیرخواهی کنند. به من خبر رسیده که کارهای بسیاری را بر زمین می گذاری و برای سرگرمی و تفریح و صید، بیرون می روی و در ثروت خداوند، نسبت به بادیه نشینان قبیله ات گشاده دستی می کنی، گویا میراث پدر و مادر توست.
به خدا سوگند، اگر این گزارش ها درست باشد، شتر قبیله ات و بند کفش هایت از تو بهترند. خداوند، لهو و لعب را نمی پسندد و خیانت به مسلمانان و تباه کردن کارهای آنان، خداوند را به خشم آورَد، و کسی که چنین است، شایسته نیست که با او مرزها پاسداری شود و ثروت های عمومی، گردآوری گردد و امین اموال مسلمانان قرار گیرد. هر گاه نامه ام به تو رسید، نزد من بیا»
منذر، نزد امام آمد و گروهی از او شکایت کردند که سی هزار سکّه از بیت المال برداشته است. امام از او سؤال کرد. وی انکار نمود. او را سوگند داد، ولی سوگند یاد نکرد. سپس او را زندانی کرد. ( نهج البلاغه نامه71)
امام این فرد را به خاطر این که پدرش انسان درستی بود فکر کرد آدم درستی است ولی وقتی دیدند آدم نادرستی است از مسئولیت کنار گذاشت و حتی او را بخاطر خیانتش زندانی کرد . امام او را نه به خاطر آقازاده بودن بلکه به خاطر این که پدرش فرد شایسته ای بود انتخاب کرد . این فرد آقازاده نبود بلکه پدرش انسان درستی بود .