هر چند قرآن کلیات دین را بیان فرموده و بیان جزئیات دین را بر عهده پیامبر صلی الله علیه و آله و امامان و کارشناسان دین گذاشته اما در مورد روز قیامت فرازهایی دارد از جمله در آیه 4 سوره مبارک معارج مى فرماید: فرشتگان و روح به سوى او (خداوند) عروج می کنند در روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است: ( تَعْرُجُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ).
مراد از این روز ، روز قیامت است و مسلما منظور از عروج فرشتگان عروج جسمانى نیست، بلکه عروج روحانى است، یعنى آنها به مقام قرب خدا مى شتابند و در آن روز که روز قیامت است آماده گرفتن فرمان و اجرای آن می باشند.
و اما تعبیر به پنجاه هزار سال از این نظر است که آن روز بر حسب سال هاى دنیا تا این حد ادامه پیدا مى کند، زیرا همانگونه که در روایات وارد شده است در قیامت پنجاه موقف است و هر موقف به اندازه یک هزار سال طول مى کشد.
همچنین در آیه 5 سوره سجده آمده است که:« یُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فی یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ» تدبیر مى کند امر را از آسمان به سوى زمین سپس بالا مى رود به سوى او در روزى که مقدار آن به اندازه هزار سال (از آنچه شما محاسبه مى کنید) است» و مقدار آن را یک هزار سال تعیین مى نماید این آیه؛ مربوط به تدبیر امور زمین است و اینکه فاصله اى که از آسمان تا زمین پیموده مى شود تا تدبیر امور (به وسیله ملائکه) انجام گردد به مقدار هزار سال از سال هاى معمولى است. البته نه اینکه فرشتگان در این همه مدت در راه باشند؛ بلکه هزار سال تشبیهى است براى فهماندن مقدار فاصله طى شده.
با اندکى تامل در معنا و محتواى دو آیه تفاوت آنها به خوبى آشکار مى شود؛ یعنى دو موضوع است و دو محمول و لذا تضادى در کار نیست.
البته تفسیرهاى دیگرى براى عروج فرشتگان ذکر شده که هیچ کدام مناسب به نظر نمى رسد،
از جمله اینکه: منظور این است که زمان نزول و صعود فرشتگان که از آغاز دنیا تا پایان آن مجموعا 50 هزار سال مى باشد که عمر تمام دنیا است ولى آیات بعد به خوبى نشان مى دهد که سخن درباره روز قیامت است نه دنیا (دقت کنید).
بعضى نیز احتمال داده اند عدد پنجاه هزار سال براى تکثیر باشد نه تعداد یعنى آن روز بسیار طولانى است.
و به هر حال عدد 50000 سال، درباره مجرمان و ظالمان و کافران است، لذا در حدیثى از ابو سعید خدرى آمده است که بعد از نزول این آیه کسى عرض کرد اى رسول خدا! چقدر آن روز طولانى است؟ فرمود:
و الذى نفس محمد بیده انه لیخف على المؤمن حتى یکون أخف علیه من صلاة مکتوبة یصلیها فى الدنیا:
قسم به کسى که جان محمد به دست او است آن روز براى مؤمن سبک و آسان مى شود آسان تر از یک نماز واجب که در دنیا مى خواند.