حقوق و تکالیف در اسلام دو طرفه است. دل شکستگی فرزند شد ممکن است حتی عاق اولاد شود. و فقط عاق پدرمهم نیست ، عاق اولاد هم مهم است و در اسلام نیامده که پدر می تواند فرزند را تحقیر کند ، خیر بلکه به پدرها سفارش شده که فرزندتان را احترام کنید و با او در سن خاصی که رسیدند مشورت کنید . تا به جایی که اگر پدری با رفتار نامناسبش فرزندش را تحقیر کرد و موجب دلیل این که به عاق نشدن فرزند توسط پدر اهمیت و توجه بیشتری شده است این است که نقش زحمات او برای به دنیا آمدن فرزند و بزرگ کردن فرزندش بسیار زیاد است و اهمیت زیادی دارد.گاهی ممکن است که پدر و مادر و یا احدی از ایشان به خاطر رفتار نامناسبشان با فرزند، عاق اولاد شوند! اگر پدر و مادر نسبت به فرزندشان بی توجه و بی مهرشوند و یا بین فرزندانشان تبعیض ناروا بگذارند ، زمینه های عاق اولاد را برای خود فراهم می کنند، در چنین مواقعی اولاد نباید از جاده احترام به ایشان خارج شود ، حتی سعی کند که برای والدینش دعا کند تا مبادا گرفتار خشم وغضب الهی شوند ، بلکه هر چه می توانند به ایشان خدمت کنند.
لازم است یادآوری کنیم: قرآن، خطاب به فرزندان می گوید که به پدر و مادر، حتی اُف مگویید، یعنی با صدای بلند و اهانت آمیز با آنها سخن مگویید. قرآن، حتی کمترین بی احترامی را در برابر پدر و مادر اجازه نداده است.
در حدیثی از امام صادق(ع) می خوانیم: « لو علم الله شیئاً هو أدنی من اُف لنهی عنه، و هو من أدنی العقوق، و من العقوق ان ینظر الرجل الی والدیه فیحّد النظر الیها.»( ملامحمدمهدى نراقى، جامع السعادات، ج 2، ص 258، بیروت، منشورات مؤسسه الاعلمى للمطبوعات) اگر چیزی کمتر از اُف وجود داشت، خدا از آن نهی می کرد و این، حدّاقل مخالفت و بی احترامی نسبت به پدر و مادر است و از این جمله، نظر تند و غضب آلود به پدر و مادر است. احترام به پدر و مادر آن قدر لازم است که حتی نباید در برابر آنها کمترین سخنی که دلیل بر ناراحتی از آنها و یا حتّی تنفّر باشد، بر زبان جاری ساخت.
اما از طرفی، قرآن کریم در آیات زیادی در کنار توصیه به اطاعت از والدین، این نکته را نیز گوشزد می کند که متابعت از پدر و مادر، مشروط بر عدم تضاد با فرمان خداوند است و در صورتی که متابعت از والدین، سبب خروج از عبودیت شود، این اطاعت لازم نیست. خداوند متعال، پیش از آنکه اطاعت از والدین را بخواهد، دعوت به عبودیت و پرستش و اطاعت خویش و عمل به اصل توحید را می خواهد. بالاترین حق را خداوند بر گردن ما دارد که بر تمام حقوق دیگر، مقدّم است: «لا طاعة لمخلوق فی معصیة الخالق.»( نهج البلاغه، شیخ محمد عبده، حکمت 165) طاعت هیچ آفریده ای از رهگذر نافرمانی آفریدگار، معقول و جایز نیست و ما مجاز نیستیم که اطاعت از غیر خدا را بر اطاعت از خدا ترجیح دهیم.