بارخدایا! (بر محمّد و آل محمّد درود و رحمت فرست و) از ولى و خلیفه ات و حجّت بر بندگانت و زبان گویایت که به فرمان و اجازه ات از سوى تو، حقایق را بیان مى کند (و) به حکمت تو سخن مى راند و چشم بینایت در میان خلایقت و شاهد و گواه بر بندگانت، سرور بزرگوار و مجاهد (و کوشا و بنده پناه آورنده به تو) هرگونه بلا و گزندى را دفع فرما! (خداوندا) و او را از شرّ (تمام) آنچه آفریدى (و خلق کردى) و پدید آوردى و ایجاد کردى و صورت بخشیدى، در امان بدار!

«اللّهُمَّ (صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ وَ) ادْفَعْ عَنْ وَلِیِّکَ وَ خَلِیفَتِکَ وَ حُجَّتِکَ عَلَى خَلْقِکَ وَ لِسَانِکَ الْمُعَبِّرِ عَنْکَ بِإِذْنِکَ النَّاطِقِ بِحِکْمَتِکَ وَ عَیْنِکَ النَّاظِرَةِ عَلَى بَرِیَّتِکَ وَ شَاهِدِکَ عَلَى عِبَادِکَ الْجَحْجَاحِ الْمُجَاهِدِ الْعَائِذِ بِکَ عِنْدَکَ وَ أَعِذْهُ مِنْ شَرِّ جَمِیعِ مَا خَلَقْتَ وَ بَرَأْتَ وَ أَنْشَأْتَ وَ صَوَّرْتَ؛

وَ احْفَظْهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ مِنْ فَوْقِهِ وَ مِنْ تَحْتِهِ بِحِفْظِکَ الَّذِى لَا یَضِیعُ مَنْ حَفِظْتَهُ بِهِ وَ احْفَظْ فِیهِ رَسُولَکَ وَ آبَاءَهُ أَئِمَّتَکَ وَ دَعَائِمَ دِینِکَ وَ اجْعَلْهُ فِى وَدِیعَتِکَ الَّتِى لَا تَضِیعُ وَ فِى جِوَارِکَ الَّذِى لَا یُحْقَرُ وَ فِى مَنْعِکَ وَ عِزِّکَ الَّذِى لا یقْهَرُ؛

(اللّهُمَّ) وَامِنْهُ بِامانِکَ الْوَثیقِ الَّذى لایُخْذَلُ مَنْ امَنْتَهُ بِه وَاجْعَلْهُ فى کَنَفِکَ الَّذى لا یضام؛

مَنْ کانَ فیهِ، وَانْصُرْهُ بِنَصْرِکَ الْعَزیزِ وَایِّدْهُ بِجُنْدِکَ الْغالِبِ، وَقَوِّه بِقُوَّتِکَ، وَارْدِفْهُ بِمَلائِکَتِکَ.

(اللّهُمَّ) والِ مَنْ والاهُ، وَعادِ مَنْ عاداهُ، وَالْبِسْهُ دِرْعَکَ الْحَصینَهَ وَحُفَّهُ بِمَلائِکَتِکَ حَفّا؛

بارخدایا! (بر محمّد و آل محمّد درود و رحمت فرست و) از ولى و خلیفه ات و حجّت بر بندگانت و زبان گویایت که به فرمان و اجازه ات از سوى تو، حقایق را بیان مى کند (و) به حکمت تو سخن مى راند و چشم بینایت در میان خلایقت و شاهد و گواه بر بندگانت، سرور بزرگوار و مجاهد (و کوشا و بنده پناه آورنده به تو) هرگونه بلا و گزندى را دفع فرما! (خداوندا) و او را از شرّ (تمام) آنچه آفریدى (و خلق کردى) و پدید آوردى و ایجاد کردى و صورت بخشیدى، در امان بدار!

و او را از پیش رو و از پشت سرش و از طرف راست و چپش و از بالاى سر و پایین محافظت فرما! با حفاظتت که هرکه را با آن حفظ نمودى، ضایع و تباه نمى شود و در وجود مبارک او (با حفاظت کردن از وجود مبارکش) پیامبرت (و وصى پیامبرت) و پدرانش را که پیشوایان تو و ستون هاى دین تو هستند- درود و رحمت تو بر همه آنان باد- حفظ بفرما و او را در امان و زنهار خویش که ضایع و تباه نگردد، قرار بده و در پناه خودت که (هرگز) نمى شکند (بگیر) و در (سایه) حمایت و دفاعت و (پناه) عزّت (و شکست ناپذیریت) که (هرگز) مقهور نمى شود (و شکست نمى خورد) قرار بده!

(خداوندا!) او را با امان و نگاهبانى مستحکمت که هرکه را به وسیله آن در امان داشتى، تنها نمانده (و مغلوب نمى شود) امنیت ببخش و او را در کنف حمایت خود که هرکه در آن است (هرگز) مورد ستم واقع نشود، قرار بده و با یارى قدرتمند و مستحکمت یارى فرما و با سپاه پیروزمندت تأیید و تقویت کن و با قدرتت او را نیرومند ساز و فرشتگانت را پى درپى، در رکاب او و همراهش گردان!

(بارخدایا!) هرکه او را دوست مى دارد، دوست بدار و هرکه او را دشمن مى دارد، دشمن بدار و زره مستحکم (و نفوذ ناپذیرت) را بر پیکرش بپوشان و وجود مبارکش را با فرشتگانت کاملًا احاطه بفرما!»

منبع: آیت الله سید محّمدباقر موحد ابطحى اصفهانى، ترجمه دکتر سید عدنان لاجوردى، «صحیفه رضویه جامعه»؛ انتشارات بنیاد فرهنگى و هنرى امام رضا (ع)