مراد از خورشید و ماه، پدر و مادر حضرت یوسف و یا پدر و خاله اش (بنابر برخی نقل ها) بوده و مراد از یازده ستاره، برادران یازده گانه آن حضرت بوده اند. شاید اشاره به این باشد که قدر و مقام و منزلت آن حضرت در آینده به قدری بالا می رود که ستارگان آسمان و خورشید و ماه سر بر آستانش می سایند و آن قدر در پیشگاه خدا عزیز و آبرومند می شود که آسمانیان در برابرش خضوع می کنند. البته روشن است که منظور از سجده در اینجا خضوع و تواضع می باشد و گرنه سجده به شکلی معمولی انسان ها در مورد خورشید و ماه و ستارگان مفهوم ندارد. (در واقع سجده، ظهور تواضع و خاکساری در برابر خداوند و حاکی از پی بردن به نداری و فقر خود در برابر خداوند بی نیاز و کامل مطلق است و این سجده در هر موجودی متناسب با خودش می باشد. به تعبیر قرآن کریم همه موجودات در برابر خداوند، تسبیح و سجده و کرنش دارند منتهی هر یک به گونه ای و شکلی خاص).برای مطالعه بیشتر به تفسیر نمونه ج 9 سوره یوسف – تفسیر آیه 4 مراجعه بفرمائید.