دیدن و یاری امام مهدی روحی فداه

روایاتی ملاقات در زمان غیبت را منتفی دانسته اند . برخی دانشمندان معتقدنداین حکم ناظر بر جلوگیری از هر گونه سوء استفاده است. حکمی قطعی نبوده و استثنا دارد. ممکن است کسی با امام علیه السلام ملاقات داشته باشد، همان گونه که برای برخی علما و غیر آنان نقل می کنند، ولی آن را میان مردم بازگو نکرده و در سینه خود پنهان کرده باشد. اطرافیان از قراین و یا در زمان های بعد متوجه ارتباط او شوند. چنین کسانی مشمول حدیث نخواهند بود، چون مدعی نیستند، بنابراین بین مضمون حدیث با داستان ملاقات برخی صالحان با امام زمان هیچ تعارض و ناسازگاری وجود ندارد.
ـ دیدن حضرت بدون شناخت:
حضرت در مجامع مختلف حضور پیدا می­کند. بین مردم رفت و آمد دارد. در مشاهد مشرفه مخصوصاً در ایام حج در مکّه و عرفات حضور دارد. او مردم را مشاهده می کند. مردم نیز ایشان را می بینند امّا او را نمی شناسند. در کتاب­های روایی و در شرح حال برخی از اولیای خدا نقل شده که بسیار اتفاق افتاده که حضرت را دیده و نشناخته ­اند .
ـ دیدن حضرت با شناخت:
دیدار حضرت همراه با توجه و با شناخت از این که ایشان حضرت هستند، گرچه امکان دارد و شاید برای برخی از اولیای خدا اتفاق افتاده باشد، ولی به نظر می­رسد این نوع دیدار کم اتفاق افتاده و از خدمتکاران و نزدیکان آن حضرت بوده است.
ـ دیدار حضرت بدون ادعای دیدار:
در دو فرض یک و دو مخصوصاً در فرض دوم کسی که موفق به دیدار حضرت شده، هیچ گونه ادعایی ندارد. خود را به عنوان این که من کسی هستم که با حضرت ملاقات کرده ام، مطرح نمی کند. اگر مدعی باشد و خود را ملاقات کننده معرفی کند، باید تکذیب شود.
در روایت یاد شده از ادعای رؤیت و مشاهده و ارتباط با حضرت به شدت جلوگیری شده و مدعی دیدار و ارتباط را کذّاب و دروغگو انگاشته است.
– ارتباط معنوی:
می­توان با امام زمان ارتباط معنوی بر قرار کرد. البته این ارتباط با بهره­گیری از تقوا، دعا و توسل به ائمه به ویژه به ساحت مقدس امام زمان ارواحنا فداه امکان پذیر است.
شاید بر همین اساس باشد که یکی از وظایف شیعیان در زمان غیبت، دعا برای امام و توسلات بیان شده است. (1) ارتباط معنوی بدان معنا نیست که انسان امام را ملاقات حضوری کند، بلکه باید با آن امام ارتباط برقرار کند. همیشه به یاد او باشد. او را در تمام اعمال ناظر بداند. هرگاه چنین لیاقت و شایستگی ­ای حاصل شد، حضرت به انسان عنایت نموده و به رفع مشکلات انسان می­پردازد؛ از این رو امام در توقیعی که برای شیخ مفید صادر نمود فرمود:
« ما بر اخبار و احوال شما آگاهیم و هیچ چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده نمی­ماند». (2)
ما در رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی نکرده و یاد شما را از خاطر نبرده ­ایم. اگر جز این بود، دشواری­ها و مصیبت­ها بر شما فرود می­آمد و دشمنان، شما را ریشه کن می­کردند». (3)
ارتباط معنوی انسان با امام زمان علیه السلام سبب می­شود که حضرت میان مردم حضور پیدا کند، اگر چه مردم او را نشناسند. امام علی علیه السلام فرمود:
«سوگند به خدا، حجت خدا میان آنان هست. در کوچه و بازار گام بر می­دارد. بر خانه­ های آنان وارد می­شود. در شرق و غرب جهان به سیاحت می­پردازد. گفتار مردمان را می­شنود. بر اجتماعات آنان وارد شده، سلام می­دهد. او مردمان را می­بیند». (4)
پی­نوشت­ها

1. منتهی الآمال، ص 559و 562.
2. احتجاج طبرسی، ج 2، ص 596.
3. همان.
4. آقایی، جباری، عاشوری و حکیم، تاریخ عصر غیبت، ص 426، به نقل از الغیبه نعمانی، ص 72.
انقلابى بزرگ و جهانى، نیازمند رهبران و مدیرانى لایق، کارکشته، وارسته و پرتوان است که هم پیروزى اش تأمین گردد و هم اهداف و برنامه هاى فراگیر آن تحقق یابد. بستر زمان و تاریخ، دروازه ورودى انسان ها به دانشگاه مهدوى است؛ دانشگاهى که در آن ملیّت و قومیّت، مذهب، نژاد، مقطع زمانى و… مطرح نیست؛ بلکه فراملى، قومى، نژادى و انسانى است. براین اساس قیام مهدوى، به حدى گسترده و فراگیر است که در قلمرو آن، همه ملیت ها و گروه ها – از گذشته تا حال و آینده – حضور دارند و حتى ملائکه الهى نیز در آن به ایفاى نقش مى پردازند. پس از آنجایى که در میان یاران حضرت، پیامبران و اولیاى الهى (چون عیسى، یوشع، خضر، اصحاب کهف و…) و هم از اصحاب حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله و امیرمؤمنان سلام الله علیه (چون سلمان و مالک، ابوذر و…) حضور دارند، مى توان گفت آنان عصاره تاریخ خواهند بود. علاوه بر آن که خود حضرت مهدى ارواحنا فداه ادامه دهنده راه همه پیامبران و اوصیا و دارنده همه سنن و مواریث آنان است؛ به طور طبیعى یارانش نیز دارنده این میراث گران بها خواهند بود. البته در مجامع روایى و قرآن اوصاف یاران :
حمایت دین
خدا آنها را دوست دارد و هم آنان خدا را دوست دارند.
در برابر مؤمنان خاضع و فروتن هستند.
در برابر ستمکاران قدرتمند هستند.
جهاد در راه خدا برنامه همیشگى آنهاست.
ثابت قدم بوده و از ملامت کنندگان باکى ندارند.
به دست آوردن این امتیازات (علاوه بر کوشش شخصى)، مرهون فضل الهى است که به هر کس شایسته باشد، داده مى شود. A
شناخت عمیق نسبت به خدا؛
در قلوب آنان (یاران مهدى)، نسبت به ذات خدا شکى نیست»
آنان به وحدانیت خداوند آن چنان که حق وحدانیت اوست، اعتقاد دارند
آنان کسانى اند که به امامت مهدى عجل الله فرجه الشریف اعتقاد دارند.
اطاعت آنان از امام، بیشتر از فرمانبرى کنیز در برابر مولایش است .
قلب هاى آنان مانند تکه هاى آهن است… محکم تر از سنگ است .
آنان پروانه وار شمع وجود امام را در میان گرفته و او را با جانشان محافظت مى کنند .
یاران مهدى، آرزو مى کنند که در راه خدا به شهادت برسند .
یاران مهدى، گروهى اند که به خاطر صبر و بردبارى در راه خدا، بر او منت نمى گذارند و از این که جان خویش را تقدیم حضرت حق مى کنند، به خود نمى بالند و تکبر نمى کنند .
امام صادق علیه السلام فرمود: «گویا من نظر مى کنم به قائم و اصحاب او در نجف و کوفه، سجده ها به پیشانى هاى آنها اثر گذاشته است؛ شیران در روز و راهبان در شب اند… .
ایشان یکدل و هماهنگ هستند .
در دل شب، از خشیت خداوند، ناله هایى دارند مانند ناله مادران پسر مرده» و «شب ها را با عبادت به صبح مى رسانند و روزها را با روزه به پایان مى برند .
همه شیرانى اند که از بیشه ها خارج شده اند و اگر اراده کنند کوه ها را از جا بر مى کنند .
پس گروهى در آن فتنه ها صیقلى مى شوند، مانند صیقل دادن آهنگر، شمشیر را. دیده هاى آنان به نور قرآن جلا داده و تفسیر در گوش هایشان جا گرفته است. در شب جام حکمت را به آنها مى نوشانند، بعد از این که در بامداد هم نوشیده باشند .
خداوند به وسیله آنها، امام حق را یارى مى کند .
گویى دل هاى آنان مشعل نورانى است (کان قلوبهم القنادیل)
داراى چنان ویژگى ها و اوصاف برتر و کم نظیرى هستند که به حق در این مقام و موقعیت قرار گرفته اند و بدین جهت نقش مهمى در پیروزى آن قیام جهانى خواهند داشت.