متاسفانه وهابیت برای سرپوش گذاشتن به جنایات در حق صدیقه شهیده فاطمه زهرا سلام الله علیها به هر وسیله و سخن سخیف و سست و بی پایه و اساسی روی آورده و حتی حقائق تصریح شده از این جنایات غاصبان خلافت در کتب علمای خودشان را نیز نادیده می گیرند.اشکال و شبهه‌ای که ذکر کردید نیز از همین مقوله است. جواب دادن به اینگونه مطالب سست اگرچه وقت تلف کردن است و خود شما نیز به راحتی می توانید به اینگونه شبهات پاسخ دهید با این حال برای اینکه لااقل وقت شما تلف نشود باید گفت: وقتی امیر مومنان علیه السلام نتوانست حق اصلی خود یعنی خلافت را از غاصبان بگیرد چگونه انتظار دارند بتواند دیه همسر یا فرزند خود را از ظالمان غاصب بگیرد؟ آنان حق مسلم و مستند حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها یعنی فدک را در روز روشن غصب کردند آن وقت دیه به آن حضرت می‌دهند؟ آنانی که تمامی سفارشات پیامبر اکرم(ص) را نادیده گرفته و به هر جنایتی دست زدند آیا انتظار از آنان می رود به سنت دیه متعهد و پایبند باشند؟ آنان در آن دوران در راس قدرت بوده و مزدورانشان در همه جا به هر جنایتی دست می زدند چگونه امیر مومنان(ع) یک تنه می تواند از آنها درخواست دیه کند؟ اگر آنان به این چیزها معتقد بودند اول فدک را که غصب کرده بودند بر می گرداندند. واقعا بی شرمانه و چقدر سخت و دردناک است که بشنویم که امیر مومنان(ع) در حالی که فرزند و همسرش به دست غاصبان خلافت به شهادت رسیده است بدون در نظر گرفتن این غم عظمی به فکر گرفتن دیه از این افراد باشد که به خون خود حضرت نیز تشنه اند و از هر فرصتی برای نابودی آن حضرت استفاده می کردند. و چه قدر ساده لوحانه است که فکر کنیم این افراد بعد از انجام جنایات خود حاضر به پرداخت دیه به حضرت امیر(ع) می شوند…گو اینکه اینجا اصلا بحث دیه مطرح نیست و این جنایتکاران می بایست به خاطر جنایاتی که مرتکب شدند و به خاطر به شهادت رساندن دو انسان پاک و معصوم به قصاص و مرگ محکوم می شدند نه دیه. کسانی که این شبهه را مطرح کرده اند حتی این قدر بی سواد و جاهل بوده اند که هنوز نمی دانند که جزای قتل عمد قصاص است نه دیه. البته این شبهه گران ناخواسته از جهتی به نفع ما هم صحبت کرده اند و آن اینکه با زبان خود اعتراف به قاتل بودن خلیفه دوم و دارو دسته اش کرده اند و اینجاست که خداوند آنان را رسوا نموده است.در پایان توجه شما را به یک حدیث از امیرالمومنین علی(ع) در این باره جلب می کنیم: روزی اشعث بن قیس گفت: یا علی! چرا شمشیر نکشیدی؟( علاوه بر گرفتن حق خود؛ قاتلین همسرت را قصاص نکردی؟) علی(ع) به او فرمود:همه اهل بدر و پیش کسوتان مهاجر و انصار را به کمک خواستم ولی از آن همه مسلمان فقط چهار نفر پاسخ مثبت دادند: سلمان، ابوذر، مقداد و زبیر و از اهل بیت خودم هم کسی نداشتم که با آن بتوانم حقم را بگیرم چون حمزه در احد به شهادت رسید و برادرم جعفر هم در موته شهید شد و کسی برایم نماند مگر دو نفر ذلیل، خوار، عاجز و ناتوان، عباس و عقیل. به خاطر نبودن یار و یاور حقم را گرفتند.» (بحارالانوار، ج 29، ص 465 ، ح 55 به نقل از کتاب سلیم بن قیس)
با توجه به این فرمایش حضرت به خوبی روشن می شود که تنهایی آن حضرت و نداشتن قدرت سبب شد که هم نتواند حق خودش را بگیرد و هم نتواند که قاتلین همسر و فرزندش را قصاص کند.