۱۳۹۷/۰۷/۲۰
–
۳۰۰ بازدید
چرا مردم باید روزه بگیرند و چرا فقط باید در ماه رمضان روزه گرفت؟
در جواب بخش نخست سؤال، این پاسخ از امام رضا(علیه السلام) نقل شده است. به پنج دلیل روزه گرفتن برای مردم واجب شده است: 1. درد گرسنگی و تشنگی را بیابند و درک کنند؛
2. با درک درد گرسنگی و تشنگی، بر فقر و کم توشه گی در آخرت پی ببرند؛
3. روزه دار خاشع و ذلیل و فروتن شده؛
4. بر آنچه از ناحیه گرسنگی و تشنگی به وی متوجه می شود، صاحب اجر و عارف و صابر شود و در نتیجه مستحق ثواب می شود؛
5. از طغیان شهوات جلوگیری می کند؛
6. موجب عبرت و موعظه انسان در دنیا می گردد؛
7. تمرینی برای آماده سازی انسان جهت انجام تکالیف است؛
8. انسان را برای ورود به عالم دیگر راهنمایی و آماده می کند؛
9. گرسنگی و بی نوایی فقرا در دنیا را لمس می نماید؛
10. به پرداخت سهم مساکین و تهیدستان که در دارایی اش است، اقدام می کند.
امام رضا(علیه السلام) در پاسخ به این پرسش که «چرا روزه درخصوص ماه رمضان واجب شده است، نه ماه های دیگر؟» نیز می فرمایند: به دلیل امتیازاتی که این ماه از ماه های دیگر دارد که این چند نکته ازجمله ی آن هاست:
1. قرآن در ماه رمضان نازل شده است؛
2. در این ماه، حق تعالی بین اهل حق و باطل تفرقه انداخته است. همان طور که خود در قرآن می فرماید:
(((شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ، هُدیً لِلنّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدی وَ الْفُرْقانِ)))؛[ بقره (2)، آیه 185.]
«ماهِ رمضان ماهی است که قرآن برای راهنمایی مردم و نشانه های هدایت و فرق میان حق و باطل، در آن نازل شده است».
3. لیلة القدر در این ماه است که از هزار ماه بهتر بوده و در آن هر فرمان حکیم تفریق و توزیع می شود و آن ابتدای سال بوده و آنچه از خیر و شر، ضرر و منفعت و نیز روزی و مرگ در آن برای انسان مقرر می شود. ازاین رو به آن لیلة القدر می گویند.
همچنین در جای دیگر از امام نقل است: اگر بپرسند: «چرا خلایق فقط به روزه ی ماه رمضان امر شده اند، نه به کمتر و نه به بیشتر از آن؟» در جواب باید گفت: «براى آن که این مقدار، حدّى است که از انجام آن، هم ضعیف برمى آید و هم قوى و جز این نیست که خداوند فرایض و واجبات را به اندازه اى که در امکان غالب افراد باشد، تعیین فرموده؛ آن گاه ناتوانان را تخفیف داده و آن ها را مرخص می نماید و نیز توانایان را ترغیب و تحریص کرده که اگر خواستند، غیر ماه رمضان را هم با گرفتن روزه تقرّب جویند. چنان که به کمتر از این صلاحشان بود، خداوند کمتر می فرمود و اگر محتاج به بیشتر از این بودند، به زیاده از این امر می فرمود.»[ عیون أخبار الرضا(علیه السلام)، ج2، ص 116. ]
2. با درک درد گرسنگی و تشنگی، بر فقر و کم توشه گی در آخرت پی ببرند؛
3. روزه دار خاشع و ذلیل و فروتن شده؛
4. بر آنچه از ناحیه گرسنگی و تشنگی به وی متوجه می شود، صاحب اجر و عارف و صابر شود و در نتیجه مستحق ثواب می شود؛
5. از طغیان شهوات جلوگیری می کند؛
6. موجب عبرت و موعظه انسان در دنیا می گردد؛
7. تمرینی برای آماده سازی انسان جهت انجام تکالیف است؛
8. انسان را برای ورود به عالم دیگر راهنمایی و آماده می کند؛
9. گرسنگی و بی نوایی فقرا در دنیا را لمس می نماید؛
10. به پرداخت سهم مساکین و تهیدستان که در دارایی اش است، اقدام می کند.
امام رضا(علیه السلام) در پاسخ به این پرسش که «چرا روزه درخصوص ماه رمضان واجب شده است، نه ماه های دیگر؟» نیز می فرمایند: به دلیل امتیازاتی که این ماه از ماه های دیگر دارد که این چند نکته ازجمله ی آن هاست:
1. قرآن در ماه رمضان نازل شده است؛
2. در این ماه، حق تعالی بین اهل حق و باطل تفرقه انداخته است. همان طور که خود در قرآن می فرماید:
(((شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ، هُدیً لِلنّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدی وَ الْفُرْقانِ)))؛[ بقره (2)، آیه 185.]
«ماهِ رمضان ماهی است که قرآن برای راهنمایی مردم و نشانه های هدایت و فرق میان حق و باطل، در آن نازل شده است».
3. لیلة القدر در این ماه است که از هزار ماه بهتر بوده و در آن هر فرمان حکیم تفریق و توزیع می شود و آن ابتدای سال بوده و آنچه از خیر و شر، ضرر و منفعت و نیز روزی و مرگ در آن برای انسان مقرر می شود. ازاین رو به آن لیلة القدر می گویند.
همچنین در جای دیگر از امام نقل است: اگر بپرسند: «چرا خلایق فقط به روزه ی ماه رمضان امر شده اند، نه به کمتر و نه به بیشتر از آن؟» در جواب باید گفت: «براى آن که این مقدار، حدّى است که از انجام آن، هم ضعیف برمى آید و هم قوى و جز این نیست که خداوند فرایض و واجبات را به اندازه اى که در امکان غالب افراد باشد، تعیین فرموده؛ آن گاه ناتوانان را تخفیف داده و آن ها را مرخص می نماید و نیز توانایان را ترغیب و تحریص کرده که اگر خواستند، غیر ماه رمضان را هم با گرفتن روزه تقرّب جویند. چنان که به کمتر از این صلاحشان بود، خداوند کمتر می فرمود و اگر محتاج به بیشتر از این بودند، به زیاده از این امر می فرمود.»[ عیون أخبار الرضا(علیه السلام)، ج2، ص 116. ]