الف ) روزهای خوب برای انجام کار
یکی از مسایلی که در سخنان ائمه ی معصومین(ع) آمده انجام کارها به تناسب خود، در روز های به خصوصی که در آن روزها، تاثیر فرروان بر تداوم و برکت آن کار وجود دارد. مثلاً دختر و پسر دم بخت برای آنکه از نعمت ازدواج مناسب برخوردار گردند، باید اصولی را رعایت کنند، که یکی از آن موارد، انتخاب روز شایسته برای أمر ازدواج است.
امام صادق(ع) فرمود: روز اول ماه برای دیدار حاکمان و طلب حوائج و خرید و فروش و زراعت و سفر نیکو است.
روز دوم: برای سفر و طلب حوائج خوب است.
روز سوم: برای هیچ کاری خوب نیست.
روز چهارم: برای ازدواج خوب است ولی برای مسافرت خوب نیست.
روز پنجم: نحس است.
روز ششم: روز مبارک و خوبی است برای ازدواج و طلب حوائج.
روز هفتم: برای هر کاری خوب است.
روز هشتم: برای هر کاری جز سفر خوب است.
روز نهم: برای هر کاری خوب و مبارک است و کسی که سفر کند، مالی به دست می‌آورد و سفر پرخیری برایش خواهد بود.
روز دهم: برای هر کاری خوب است جز این که نزد حاکمی برود و هر کس که در این روز از حاکمی فرار کند، گرفتار خواهد شد و هر کس که گمشده‌ای دارد، پیدا خواهد کرد و کسی که مریض باشد، خوب می‌شود و برای خرید و فروش نیکو است.
روز یازدهم: برای خرید و فروش و دیگر کارها و سفارت خوب است، به جز رفتن پیش حاکم و پادشاه.
روز دوازدهم: روز مبارک و شایسته‌ای است پس در این روز به دنبال کارهایتان بروید و تلاش کنید که انجام خواهد شد.
روز سیزدهم: روز نحسی است پس از انجام دادن کارها بپرهیزید.
روز چهاردهم: برای تمام کارها نیکوست.
روز پانزدهم: برای تمام کارها خوب است پس به دنبال حوائجتان بروید که به آن‌ها خواهید رسید.
روز شانزدهم: برای تمام کارها ناپسند است.
روز هفدهم: برای تمام کارها خوب است پس به دنبال ازدواج، خرید و فروش، زراعت ساختمان سازی بروید و برای درخواست حاجت‌هایتان به نزد حاکم بروید که به آن‌ها خواهید رسید.
روز هجدهم: برای سفر و حاجت گرفتن خوب است و کسی که با دشمنش به مخاصمه پردازد به وسیله قدرت خداوند، پیروز خواهد شد.
روز نوزدهم: برای هر کاری خوب است و کسی که در این روز متولد شود، مبارک خواهد بود.
روز بیستم: برای حاجت گرفتن، سفر، ساختمان سازی، عروسی رفتن و رفتن به نزد حاکم به خواست خداوند، روز نیکویی خواهد بود.
روز بیست و یکم: برای تمام کارها نحس است.
روز بیست و دوم: برای خرید و فروش، دیدار حاکم، سفر و صدقه دادن، روز خوبیست.
روز بیست و سوم: روز خوبی است برای تمام کارها به خصوص ازدواج، تجارت و رفتن به نزد حاکم.
روز بیست و چهارم: روز نحس و شومی است.
روز بیست و پنجم: روز ناپسندی است که باید از تمام کارها دوری جست.
روز بیست و ششم: روز خوبی است به جز برای ازدواج و سفر و در این روز صدقه بدهید که به شما منفعتی می‌رساند.
روز بیست و هفتم: برای گرفتن حوائج، دیدار حاکم و هر کاری نیکو و خوب است.
روز بیست و هشتم: آمیخته و مخلوط است.
روز بیست و نهم: برای هر کاری خوب و پسندیده است ولی برای کاتب و نویسنده روز خوبی نیست و اگر می‌تواند به دنبال کاری نرود و کسی که در این روز مریض شود، سپس به زودی خوب خواهد شد و کسی که به مسافرت رود، مال زیادی نصیبش می‌شود و بر بده‌ای که فرار کرده، باز می‌گردد. روز سی‌ام: برای هر کاری خوب است از جمله حاجت گرفتن، خرید و فروش، زراعت و ازدواج. و کسی که مریض و شد به سرعت خوب می‌شود و کسی که در این روز متولد شود، انسان بردبار، راستگو،‌ باوفا و مبارکی خواهد بود و کارش بالا می‌گیرد.
دعای رفع نحوست روزها
دعایی که بعد از هر نماز خوانده می‌شود تا اگر در یکی از روزهایی که به دنبال حاجت‌ها رفتن، خوب نبود و مجبور شدی که به دنبال آن بروی، این دعا را بخوان. «لاحول و لا قوة الا بالله» به یاری خدا تمام ناراحتی‌ها را برطرف می‌کنم، «لاحول و لا قوة الا بالله» به یاری خدا گره مشکلات را باز می‌کنم، «لاحول و لا قوة الا بالله» به یاری خدا تاریکی‌ها را روشن می‌کنم، «لاحول و لا قوة الا بالله» به یاری خدا تمام درب‌ها را باز می‌کنم، «لاحول و لا قوة الا بالله» به یاری خدا در سختی‌ها و مصیبت‌ها از او کمک می‌گیرم، «لاحول و لا قوة الا بالله» به یاری خدا در اموری که بر من نازل می‌شود از او کمک می‌گیرم، «لاحول و لا قوة الا بالله» به یاری خدا در آن کارهایی که باید از آن‌ها دوری کنم به خدا پناه می‌برم، «لاحول و لا قوة الا بالله» به یاری خدا مستحق عفو، عافیت و خشنودی خدا می‌شوم، «لاحول و لا قوة الا بالله» دشمنان خدا متفرق و پراکنده شوند و حجت خدا پیروز شود و خداوند باقی بماند.
«لاحول و لا قوة الا بالله» بارالها! ای آفریدگار ارواح از بین رونده و آفریدگار جسدهای فرسوده شدنی و آفریدگار عقل‌های فانی شونده و آفریدگار آن ساعتی که بر پا می‌شود،‌ آفریدگارا! از تو می‌خواهم که بر محمد و خاندان پاکش درود بفرستی و فلان حاجتم را برآورده نمایی به وسیله لطفت و احسان پنهانت، ای صاحب جلالت و کرامت، دعایم را اجابت فرما ای آفریدگار عالمیان. ( مکارم الاخلاق، نوشته رضی الدین طبرسی )
ب ) شروع هر کار با بسم الله…
پیامبر اکرم(ص) چنین آمده است: «کل امر ذی بال لم یذکر فیه اسم الله فهو ابتر؛ هر کار مهمی که بدون نام خدا آغاز گردد، بی فرجام است.» ( بحارالانوار، ج 16، باب 58 )
میان همه مردم جهان رسم است که هر کار مهم و پر ارزشی را به نام بزرگی از بزرگان آغاز می‌کنند ، و نخستین کلنگ هر مؤسسه ارزنده‌ای را به نام کسی که مورد علاقه آن‌ها است بر زمین می‌زنند ، یعنی آن کار را با آن شخصیت مورد نظر از آغاز ارتباط می‌دهند .
پایداری و بقاء عمل بسته به ارتباطی است که با خدا دارد . در تایید این سخن حدیثی از امام باقر (علیه‌السلام) نقل می‌کنم : سزاوار است هنگامی که کاری را شروع می‌کنیم ، چه بزرگ باشد چه کوچک ، بسم الله بگوییم تا پر برکت و میمون باشد.
این معنا در کلام خدای تعالی نیز جریان یافته ، خداوند متعال کلام خود را به نام خود که عزیزترین نام است آغاز کرده ، تا آنچه که در کلامش هست نشانه او را داشته باشد، و مرتبط با نام او باشد، و نیز ادبی باشد تا بندگان خود را به آن ادب ، مؤدب کند، و بیاموزد تا در اعمال و افعال و گفتارهایش این ادب را رعایت نموده ، آن را با نام وی آغاز نموده ، نشانه وی را به آن بزند، تا عملش خدایی شده ، صفات اعمال خدا را داشته باشد، و مقصود اصلی از آن اعمال ، خدا و رضای او باشد، و در نتیجه باطل و هالک و ناقص و ناتمام نماند، چون به نام خدایی آغاز شده که هلاک و بطلان در او راه ندارد.