زن درهند: در فرهنگ و آئین هندوان زن را موجودی شریر برای فاسد کردن مردان می‌شناختند و معتقد بودند در درون آنان حس فاسد کننده ای به ودیعه نهاده شده است و به همین خاطر مردان را منع می کردند که حتی درخانه خود با مادر و خواهرش هم تنها باشد. زن به عنوان ملک و کنیز پدر و یا شوهر از ارث محروم بود و حتی عبادت او نیز بدون اجازه شوهر یا مالکش مورد قبول واقع نمی شد در فرهنگ هند این نکته وجود داشت ((و با مرگ، دوزخ، زهر افعی و آتش بهتر از زن هستند)) و در یکی از کتب مقدس بودایی آمده است زن همچون نهنگی مخوف است که در رودخانه زندگی منتظر می نشیند تا شناوری را طعمه خود سازد و تازه خوش بینان او را ظرفی می دانستند برای مرد و حتی سهم او را درتولید فرزند بسیار ناچیز بحساب می آوردند.
زن در چین: در آئین چینی که ریاضت و ترک دنیا و حتی خودکشی از جمله اصول آن است زن مصدر ناپاکیهای گوناگون و عامل مصیبتهای فراوان است و توصیه این است از زنان بپرهیزید چرا که آنها را ثبات و قراری نیست. زنان با یک مرد قلبا، با دیگری لسانا و با سومی عملا معاشقه می کنند. می دانیم که پرستش نیاکان یا مرده پرستی در چین از روزگاران قدیم رواج داشت و در این پرستش جد یا نیای پدری و ماردی هر دو مورد توجه بودند اما کم‌کم مردان تفوق یافتند و پرستش اجداد مادری حتی برای زنان ملغی گردید و برا اجداد مرد باقی ماند بدینسان ارزش و مقام زن در چین هم سقوط کرد.