سامرى مرد خودخواه و منحرفى بود که با استفاده از نقاط ضعف بنى اسرائیل توانست فتنه عظیمى که سبب گرایش اکثریت مردم به بت پرستى شد، ایجاد کند و کیفر این فتنه انگیزى را در همین دنیا دید. ( تفسیر نمونه، ج 13، ص 293). حضرت موسی (علی نبینا و آله و علیه السلام) تصمیم به قتل سامری گرفت ولی خداوند دستور به قتل نداد بلکه او را بیمار کرد و در سایه بیماری وحشی شد و سر به بیابانها گذاشت . پس از آن نه سامری می توانست با کسی تماس بگیرد و نه کسی می توانست با او تماس بگیرد و اگر تماس می گرفتند می بایستی آن قسمت از بدن را که با بدن سامری تماس گرفته بود با قیچی یا چاقو قطع کنند . سامری در حال وحشی گری و آن بیماری ماند و با آن حال مرد . ( بحار الانوار ج 13 ص 247 س 3 چاپ ایران؛ دائره المعارف تشیع کلمه سامری و لغتنامه دهخدا کلمه سامری )