از مصائب بزرگ روز عاشورا و از حوادث مسلّم این روز، شهادت طفل شیرخوار امام حسین است که سپاه عمرسعد با کمال بی رحمی او را به شهادت رساند و جنایت نابخشودنی دیگری بر جنایاتشان افزودند. دربارة چگونگی شهادت طفل شیرخوار، از جمع‌بندی آنچه در منابع کهن آمده است می‌توان دو قول را به دست آورد: یکی بیانگر آن است که طفل شیرخوار در هنگامی که بر در خیمه‌ها در دامن امام بود، به شهادت رسید، اکثر مقتل‌نویسان و مورّخان ـ با تفاوتهایی ـ این قول را مطرح کرده‌اند.[1] قول دوّم آن است که آن طفل در میدان جنگ بر روی دست امام توسط دشمن مورد هدف تیر قرار گرفت و به شهادت رسید. در نتیجه شهادت ایشان بوسیله تیراندازی دشمن امری غیر قابل انکار و مورد تایید تمامی مورخان است.[1]. یعقوبی، تاریخ‌الیعقوبی، ج2، ص 245؛ شیخ مفید، الارشاد، ج2، ص 108؛ طبرسی، اِعلام الوری بأعلام الهدی، ص243؛ طبرسی، الاحتجاج، ج2، ص101؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج1، ص188؛ ابن‌جوزی، تذکرة الخواص، ج2، ص164؛ ابن‌کثیر، البِدایة و النِّهایة، ج8، ص 214؛ ابن‌نما، مثیرالاحزان، ص70.