همانگونه که اشاره نموده اید یکی از دستورات به مؤمنین این است که خود را در موضع تهمت قرار ندهند .به عنوان نمونه امیر المؤمنین علیه السلام می فرماید: من وضع نفسه مواضع التهمه فلا یلومن من اساء الظن به»«هر که خودش را در جاهایی که موجب تهمت و بدگمانی است ، قرار داد ، نباید کسی که نسبت به او بدگمان شده را نکوهش نماید .»( نهج البلاغه ، حکمت 159)بر این اساس حضور در مواضعی که باعث بدگمانی به انسان می شود جایز نیست و انسان باید از حضور در چنین جاهایی پرهیز نماید تا زمینه ساز گمان بد از سوی دیگران نسبت به او نشود . این روایت در جای خود بجا و صحیح اما ارتباطی با مقابله دکتر شهید بهشتی با منافقین ندارد زیرا برخورد با افکار انحرافی و دفاع از دین، مصداق حضور در موضع تهمت نیست و وظیفه و مسئولیت هر انسان مؤمن و متعهدی است .اتهام و بدگمانی که حاصل از حضور در مواضع تهمت باشد در روایات اسلامی مورد نکوهش قرار گرفته است و این با موضع گیری در برابر افکار آلوده و افراد و جریان های منحرف که به دنبال ضربه زدن به دین هستند و کسانی که در برابر آنان بایستند را مورد اتهام قرار می دهند، بسیار متفاوت است .در این صورت باید چنین اشکالی را العیاذ بالله به پیامبران الهی و امامان معصوم علیهم السلام نیز وارد کنیم زیرا از سوی دشمنان اسلام با اتهام های فراوانی مواجه می شدند آیا این به معنای قرار گرفتن آنان در موضع تهمت بود؟ ایستادگی رهبران الهی در برابر جریان های باطل موجب دشمنی با آنان و قرار گرفتن افکار و اندیشه های باطل در برابر آنان بود . رهبران الهی در موضع حق و حقیقت بودند . شهید بهشتی نیز در راستای ترسیم اسلام ناب و مقابله با جریان های انحرافی و اسلام التقاطی که توسط مارکسیستها و لیبرال ها و سازمان منافقین دنبال می شد ، آماج تهمت های آنان قرار گرفت.منافقین و همه جریان هایی که نمی‌توانستند بطور علنی با امام خمینی تسویه حساب کنند، آیت الله بهشتی را به عنوان سیبل سیاسی انتخاب کرده اند. دشمنان امام روح الله و انقلاب اسلامیش از هیچ هتک حرمتی نسبت به بهشتی ابا ندارند. چه اینکه همگان می‌دانستند تنها آیت الله بهشتی است که پس از شهادت آیت الله شهید مطهری (مغز متفکر انقلاب اسلامی و ایدئولوگ بزرگ انقلاب) می‌تواند خلأ شهید مطهری را پر کند.در سوی دیگر اما، برای بسیاری از نیروهای خط امامی، آیت الله بهشتی یک روحانی اصولی، فلسفه دان و مسلط به دیگر علوم حوزوی، روشن بین، دنیادیده، زبان دان که تجربه زندگی در غرب را داشته و در عین حال فقیه و مجتهدی مسلم و اصولی نیز هست که به اجتهادات خاص و پویای خود شناخته می‌شد. مجتهد متفکری که شجاعت اجتهاد و اندیشیدن را دارد و از رسیدن به اجتهادهای نو و تازه اما اصولی، ابایی ندارد. اما در سوی دیگر، دشمنان حزب جمهوری اسلامی و بهشتی در پس نقاب دمکراسی خواهی، آزادیخواهی و سوسیالیسم، چنین شخصیت بزرگ و بزرگوار و حزبش را به چماقداری، انحصار طلبی، ارتجاع و دگماتیسم و قدرت طلبی متهم می‌کنند. فقط و فقط برای آنکه بهشتی را مهم‌ترین و بزرگترین ایدئولوگ و نظریه پرداز اسلام مکتبی و فقاهتی می‌دانند که مخل اسلام التقاطی و بی‌ضابطه چپ زده آنهاست. تمام مشکل مخالفین و دشمنان بهشتی با او و حزبش، ریشه در دشمنی آنها با امام خمینی و اسلام امام داشت. آنها اسلام ناب امام و اسلام سیاسی او را برنمی‌تابیدند همان اسلامی که شهید بهشتی با عنوان اسلام مکتبی از آن تعبیر می‌کند. اسلام مکتبی همان اسلام فقاهتی بود که در قالب اصل ولایت فقیه در قانون اساسی با تلاش و همت بهشتی و دوستانش مندرج و متجلی شده است. دشمنی آنان با بهشتی را می‌توان به نزاع میان اسلام التقاطی با اسلام مکتبی و فقاهتی تعبیر کرد.کوتاه آمدن شهید بهشتی به قیمت تسلط جریان اسلام التقاطی تمام می شد و نظام جمهوری اسلامی را دچار انحراف می نمود از این رو شهید بهشتی همه تهمت ها و توهین ها را به جان خرید و با تمام توان در برابر آنان ایستاد شهید بهشتی معتقد بود اگر دفاعی هم باید صورت بگیرد، وظیفه دیگران است و صحیح نیست ایشان از خود دفاع کنند. می‌فرمودند فرصت اندک است و کار بسیار و اگر بخواهند به دور باطل پرسش و پاسخ در این زمینه بیفتند، دیگر فرصتی برای امور مهم باقی نمی‌ماند. البته در مصاحبه‌های هفتگی دیوان عالی کشور، گاهی اشاره‌های کوتاهی می‌کردند، اما در مجموع پاسخ نمی‌دادند. ایشان چند برنامه مناظره تلویزیونی داشتند ــ از جمله با کیانوری و فرخ نگهدار ــ که در شناخت افکار و شخصیت ایشان بسیار مؤثر بود، اما هجمه تبلیغاتی علیه ایشان که از داخل و خارج حمایت می‌شد، گسترده‌تر از آن بود که بتوان با این حرکتهای جزئی جلوی آنها را گرفت.(www.iichs.ir/News-3152)