قرآن کریم همواره در کانون تدبر و تلاوت مؤمنان قرار داشته است. و آنچه بیش از همه توجه مسلمانان را به خود جلب می کرد خواص، فضائل و آثار آیات و سوره های قرآن بوده و هست. علم «خواص القرآن» و علم «فضائل السور» از علوم جانبی و باب های علوم القرآن به شمار می روند که این خود نشان از اهمیت دادن مسلمانان در کنار ثواب و پاداش های اخروی قرآن به آثار و برکات مادی قرآن هم توجه ویژه ای داشتند.
مفسرین نگاه خاصی به بحث فوق داشته اند و در تفاسیر خود در آغاز یا پایان بحث تفسیری خود به ذیل حدیث یا احادیثی در خواص مادی و معنوی آن هم اشاره کرده اند. کتاب های مستقل زیادی هم در با همین عناوین در موضوع خواص و فضائل آیات و سوره های نوشته شده است.
در یک نگاه کلی می توان گفت همه روایات خواص و فضائل سوره ها و آیات، نیاز به بررسی سندی و محتوایی دارند و نمی توان همه آنها را صحیح دانست و یا همه آنها را رد کرد.
بطور خلاصه باید عرض شود که در برخورد با این روایات، باید احتیاط کرد؛ نه فوراً آن ها را دور ریخت و نه بدون قید و شرط پذیرفت. بعضی از این روایات، مصداق کذب بر پیامبر و تعدادی مصداق توقف و ارجاع علم آن ها به ائمه (علیهم السلام) است. در برابر برخی دیگر نیز باید تسلیم بود، زیرا می دانیم خود قرآن خواص متعددی را برای بعضی از اعمال و لیالی بیان کرده است و بخشی نیز تجربه شخصی و سیره خاص برخی از خواص علما است.