«قَالَ کلاََّ إِنَّ مَعِىَ رَبِىّ سَیهَْدِینِ»(شعرا/62)در ادبیات عرب، هنگامی که کلمة غیر معتل، به یاء متکلم اضافه شود، در مورد اعراب یاء متکلم، چند وجه جایز است. یکی از آن وجوه، فتحه گرفتن یاء است. مثل «إلَیَ» و «یَدِیَ» در آیه ۲۸ سوره مائده و «مَعِیَ» در آیه مورد نظر(شعرا/۶۲).همچنین جایز است یاء متکلم، علامت سکون بگیرد. مثل «رَبِّی» در آیه ۵۶ سوره هود و آیه مورد نظر(شعرا/۶۲).بنابراین مفتوح شدن «معی» و سکون «ربی» مطابق با قواعد ادبیات عرب و هر دو جایز است و در قرآن نمونه‌های فراوانی دارد.(البهجة المرضیه فی شرح الألفیه، فصل المضاف الی یاء المتکلم)