دوست گرامی. بله این روایت در خصوص مسلمان است و شامل کافر و غیر مسلمان نمی شود. در «جامع الأخبار» از رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم منقول است که فرمود: مَنِ اغْتابَ مُسلِمًا أو مُسْلِمةً لَم یَقبَلِ اللهُ تَعالَی صَلاتَهُ و لا صیامَه أربعینَ یَومًا و لَیلةً إلاّ أن یَغفِرَ لَهُ صاحِبُه. کسیکه غیبت مرد یا زن مسلمانی را بنماید تا چهل روز نماز و روزه او مورد قبول حضرت حقّ قرار نمی‌گیرد، مگر آنکه آن شخص از او درگذرد. (جامع الأخبار، فصل 109، ص 171)
همچنین پیامبراکرم صلى الله علیه وآله فرمودند: در قیامت هنگامى که نامه ى اعمال انسان به دست او داده مى شود، عدّه اى مى گویند: چرا کارهاى خوب ما در آن ثبت نشده است؟ به آنها گفته مى شود: خداوند، نه چیزى را کم و نه چیزى را فراموش مى کند، بلکه کارهاى خوب شما به خاطر غیبتى که کرده اید از بین رفته است. در مقابل افراد دیگرى، کارهاى نیک فراوانى در نامه ى عمل خود مى بینند و گمان مى کنند که این پرونده از آنان نیست، به آنها مى گویند: به واسطه ى غیبت شدن، نیکى هاى کسى که شما را غیبت کرده، براى شما ثبت شده است.(بحار، ج 72، ص 259.)
همانطور که دیدید در روایات آمده که تا چهل روز نمازغیبت کننده مورد قبول الهی قرار نمی‌گیرد ، اما اینکه برای هر غیبتی چهل روز نماز و روزه قبول نمی شود چیزی در روایات ذکر نشده است.
تذکّر مهم :
بین قبولی نماز و صحیح بودن‌آن تفاوت است ، کسی که غیبت کرده ، موظف است که نمازش را بخواند، و این عمل مانع از آن نیست که عبادات دیگر را انجام دهد .
‌ارتکاب ‌این‌ گناه‌ کبیره‌ نباید مانع‌ خواندن‌ نماز و دیگر وظایف‌ شرعی‌باشد. گناهکار باید وظایف‌ خود را انجام‌دهد.
نماز و عبادات‌ غیبت کننده گرچه‌ صحیح‌است‌ و از گردن ‌او ساقط‌ می‌شود، ولی‌ باید بداند با انجام‌ این ‌گناه‌ بزرگ‌، عبادات‌ او قبول‌ نیست‌، زیرا فرق‌است ‌بین ‌صحیح‌ بودن‌ عملی‌ و قبول‌آن‌. ممکن‌ است‌ نماز و عبادات‌ کسی‌ صحیح‌ باشد، ولی‌بر اثر گناه‌ و معصیت ‌مورد قبول‌ خدا قرار نگیرد .