ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
بله
عبیدالله بن عباس بن عبدالمطّلب(درگذشت ۵۸ق)، پسرعمو و صحابه پیامبر اکرم(ص) که در ماجرای صلح امام حسن(ع) فرمانده ارشد سپاه آن حضرت بود اما با خیانت به ایشان، به معاویه پیوست.
او برادر کوچکتر عبدالله بن عباس بود که در دوران خلافت امام علی(ع) از سوی او، والی یمن شد.
عبیدالله بن عباس فرمانده لشگر امام حسن (علیه‌السّلام) نتوانست در برابر پیشنهادهای معاویه مقاومت کند و به راحتی فریب خورد و با عده‌ای زیادی از زیردستان خود در حدود هشت هزار نفر شبانه به اردوگاه معاویه پیوست و سپاهیان امام را بدون فرمانده رها نمود. [1][2]این درحالی بود که در دوره امام علی (علیه‌السّلام) فرستاده معاویه به مکه دو فرزند خردسال عبیدالله بن عباس را سر بریده بود. [3]انتظار آن بود که عبیدالله نه به خاطر امام بلکه به خاطر دو فرزندی که معاویه از او کشته بود به معاویه نپیوندد، ولی دنیا‌طبی او تمام خاطرات تلخش را نیز به فراموشی سپرد.
فرار عبیدالله ابن عباس
صبح‌گاه وقتی سپاه امام برای نماز حاضر شدند، عبیدالله بن عباس غایب بود. ناچار شخص دومی که از سوی امام (علیه‌السّلام) به عنوان جانشین عبیدالله منصوب شده بود و قیس بن سعد بن عباده انصاری نام داشت، فرماندهی سپاه را به عهده گرفت و نماز جماعت را به جا آورد. وسوسه‌های معاویه در خصوص قیس سازگار نشد. ولی معاویه که به مقصود نهایی خود نرسیده بود با شایعه‌سازی توسط جاسوسان خود در میان سپاه قیس باعث سردرگمی و کلافگی آنان شد. [4]برگرفته از پایگاه ویکی فقه
پی‌نوشت:
1. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۴۴، ص۵۱، بیروت، الوفا، چاپ دوم ۱۴۰۳.
2. یعقوبی، احمدبن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۴۱، محمد ابراهیم آیتی، تهران، انتشارات علمی فرهنگی، چاپ هشتم، ۱۳۷۸.
3. یعقوبی، احمدبن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۰۷، محمد ابراهیم آیتی، تهران، انتشارات علمی فرهنگی، چاپ هشتم، ۱۳۷۸.
4. ابن کثیر دمشقی، ابوالفداء اسماعیل بن عمره، البدایه والنهایه، ج۸، ص۱۵، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷.
عبیدالله بن عباس بن عبدالمطّلب(درگذشت ۵۸ق)، پسرعمو و صحابه پیامبر اکرم(ص) که در ماجرای صلح امام حسن(ع) فرمانده ارشد سپاه آن حضرت بود اما با خیانت به ایشان، به معاویه پیوست.
او برادر کوچکتر عبدالله بن عباس بود که در دوران خلافت امام علی(ع) از سوی او، والی یمن شد.
عبیدالله بن عباس فرمانده لشگر امام حسن (علیه‌السّلام) نتوانست در برابر پیشنهادهای معاویه مقاومت کند و به راحتی فریب خورد و با عده‌ای زیادی از زیردستان خود در حدود هشت هزار نفر شبانه به اردوگاه معاویه پیوست و سپاهیان امام را بدون فرمانده رها نمود. [1][2]این درحالی بود که در دوره امام علی (علیه‌السّلام) فرستاده معاویه به مکه دو فرزند خردسال عبیدالله بن عباس را سر بریده بود. [3]انتظار آن بود که عبیدالله نه به خاطر امام بلکه به خاطر دو فرزندی که معاویه از او کشته بود به معاویه نپیوندد، ولی دنیا‌طبی او تمام خاطرات تلخش را نیز به فراموشی سپرد.
فرار عبیدالله ابن عباس
صبح‌گاه وقتی سپاه امام برای نماز حاضر شدند، عبیدالله بن عباس غایب بود. ناچار شخص دومی که از سوی امام (علیه‌السّلام) به عنوان جانشین عبیدالله منصوب شده بود و قیس بن سعد بن عباده انصاری نام داشت، فرماندهی سپاه را به عهده گرفت و نماز جماعت را به جا آورد. وسوسه‌های معاویه در خصوص قیس سازگار نشد. ولی معاویه که به مقصود نهایی خود نرسیده بود با شایعه‌سازی توسط جاسوسان خود در میان سپاه قیس باعث سردرگمی و کلافگی آنان شد. [4]برگرفته از پایگاه ویکی فقه
پی‌نوشت:
1. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۴۴، ص۵۱، بیروت، الوفا، چاپ دوم ۱۴۰۳.
2. یعقوبی، احمدبن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۴۱، محمد ابراهیم آیتی، تهران، انتشارات علمی فرهنگی، چاپ هشتم، ۱۳۷۸.
3. یعقوبی، احمدبن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۰۷، محمد ابراهیم آیتی، تهران، انتشارات علمی فرهنگی، چاپ هشتم، ۱۳۷۸.
4. ابن کثیر دمشقی، ابوالفداء اسماعیل بن عمره، البدایه والنهایه، ج۸، ص۱۵، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷.
