پرسشگر گرامی !الف. احکام دینی ثابت و غیر قابل تغییرند . انسان نباید بر اساس میل یا هوای نفسانی در دستورات دینی تغییری دهد. برخی امور مباح یا حلال وجود دارد که ذائقه و میل شخصی رغبتی بدانها ندارد . در این موارد نباید گفته شود حرام است چون رغبتی بدان نداریم و نیز نمی توان گفت چون حلال یا مبا ح است ، پس حتما باید انجامش داد . مانند چای خوردن … لذا اگر مرادتان آیه 32 سوره مبارکه اعراف است که می فرماید : قُلْ مَنْ حَرَّمَ زینَةَ اللَّهِ الَّتی أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِیَ لِلَّذینَ آمَنُوا فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا خالِصَةً یَوْمَ الْقِیامَةِ کَذلِکَ نُفَصِّلُ الْآیاتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ ؛ در این آیه با لحنی تند به پاسخ آنها که گمان مى برند، تحریم زینت ها و پرهیز از غذاها و روزی هاى پاک و حلال، نشانه زهد و پارسایى و مایه قرب به پروردگار است، مى پردازد و مى گوید: اى پیامبر بگو چه کسى زینت هاى الهى را که براى بندگانش آفریده و همچنین مواهب و روزى هاى پاکیزه را تحریم کرده است.. استفاده نکردن از چیز حلال و مباح غیر از تحریم کردن ان است زیرا ما از بسیاری از امور حلال استفاده نمی کنیم اما آنها را هم حرام نمی دانیم . در این آیه تحریم امور حلال مورد توبیخ قرار گرفته است اما محتوا و پیام آیه توبیخ و سرزنش نسبت به استفاده نکردن از امور مباح و جایز مانند موسیقی نیست و دلالتی ندارد که مثلا استفاده نکردن از موسیقی مجاز و حلال کار بدی است . ( ر. ک: تفسیر نمونه، ج 6، ص150 )ب. اعلام حلال و حرام دینی از منابع آن، و نیز عنوان مجاز و غیر مجاز در امور شرعی تنها به عهده مجتهد جامع الشرائط و مرجع تقلید است .