مستحب است انسان صبر کند که نماز را به جماعت بخواند و نماز جماعت از نماز اول وقت که فرادى یعنى تنها خوانده شود بهتر است. و نیز نماز جماعتى را که مختصر بخوانند از نماز فرادى که آن را طول بدهند بهتر مى باشد.[1] مستحبّ است انسان نماز را در اوّل وقت آن بخواند و راجع به آن خیلى سفارش شده است و هر چه به اول وقت نزدیکتر باشد بهتر است ، مگر آن که تأخیر آن از جهتى بهتر باشد، مثلًا صبر کند که نماز را به جماعت بخواند[2]. در باره مقدار زمانی که می توان به خاطر برپایی نماز جماعت صبر کرد حضرت آیت الله العظمی بهجت (ره) و بعضی دیگر از مراجع معظم تقلید فرموده اند:”… به شرط آن که وقت فضیلت نگذرد.”[3] وقت فضیلت نماز ظهر از موقع زوال تا موقعى است که سایه شاخص به اندازه خود شاخص شود (منظور سایه اى است که از ظهر به بعد پیدا مى شود) و وقت فضیلت عصر از موقعى که سایه شاخص به اندازه خود آن است تا موقعى که به اندازه دو برابر آن شود و وقت فضیلت نماز مغرب از غروب است تا ناپدید شدن «حُمره مغربیّه» (رنگ سرخى که بعد از غروب آفتاب در مغرب ظاهر مى شود) و وقت فضیلت نماز عشا از موقعى است که سرخى مزبور ناپدید مى شود تا یک سوم از شب و وقت فضیلت نماز صبح از اول طلوع فجر یعنى سپیده صبح است تا موقعى که هوا روشن شود.[4] [1] . توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج 1، ص: 768، مسأله 1402
[2] . توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج 1، ص: 418، مسأله 750
[3]. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج 1، ص: 418، مسأله 751
[4] . توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج 1، ص: 421-420- مسأله 69۵