آیات عظام امام، خامنه اى و نورى: در هر کدام احتمال اعلمیت داده شود، بنابر احتیاط واجب از او تقلید کنند و در صورت تساوى، مخیرند.[ امام، توضیح المسائل، م 3 و 4؛ نورى، توضیح المسائل، م 3 و 4.]
آیات عظام بهجت، تبریزى، صافى و فاضل: در هر کدام احتمال اعلمیت داده شود، باید از او تقلید کنند و در صورت تساوى، مخیرند.[ توضیح المسائل مراجع، 3 و 4؛ صافى، جامع الاحکام، ج 1، س 8.]
آیت‌الله سیستانى: در هر کدام احتمال اعلمیت داده شود، باید از او تقلید کنند و در صورت تساوى مخیرند؛ مگر در موارد علم اجمالى تکلیف (مانند قصر و اتمام) که در این هنگام بنابر احتیاط واجب، باید هر دو فتوا را رعایت کنند.[ تعلیقات على العروة، م 13، 20 و 21.]
آیت‌الله مکارم: بنابر احتیاط واجب از کسى تقلید کنند که گمان به اعلمیت او دارند و در صورت تساوى، مخیرند.[ توضیح المسائل، م 5 و 6.]
آیت‌الله وحید: در هر کدام احتمال اعلمیت داده شود، باید از او تقلید کنند و در صورت تساوى، باید از کسى تقلید کنند که فتوایش مطابق احتیاط است و چنانچه احتیاط ممکن نبود و یا مشقت داشت، مخیر است.[ توضیح المسائل، م 3 و 4.]
تبصره. فرض مسأله جایى است که مجتهدان یاد شده در تقوا مساوى باشند و اگر یکى از آنان باتقواتر باشد، حکم آن در عنوان تقلید مجتهد ذکر شده است.