در تفسیر آیه 229 سوره بقره گفته شده که قانون” عده” و” رجوع” براى اصلاح وضع خانواده و جلوگیرى از جدایى و تفرقه است، ولى بعضى از تازه مسلمانان مطابق دوران جاهلیت، از آن سوء استفاده مى کردند، و براى اینکه همسر خود را تحت فشار قرار دهند پى در پى او را طلاق داده و قبل از تمام شدن عده رجوع مى کردند، و به این وسیله زن را در تنگناى شدیدى قرار مى دادند.آیه فوق نازل شد و از این عمل زشت و ناجوانمردانه جلوگیرى کرد، مى فرماید:” طلاق (منظور طلاقى است که رجوع و بازگشت دارد) دو مرتبه است” (الطَّلاقُ مَرَّتانِ).سپس مى افزاید:” در هر یک از این دو بار یا باید همسر خود را بطور شایسته نگاهدارى کند و آشتى نماید، یا با نیکى او را رها سازد و براى همیشه از او جدا شود” (فَإِمْساکٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسانٍ).بنا بر این طلاق سوم، رجوع و بازگشتى ندارد، و هنگامى که دو نوبت کشمکش و طلاق و سپس صلح و رجوع انجام گرفت، باید کار را یکسره کرد، و به تعبیر دیگر اگر در این دو بار، محبت و صمیمیت از دست رفته، بازگشت مى تواند با همسرش زندگى کند و از طریق صلح و صفا در آید، در غیر این صورت اگر زن را طلاق داد دیگر حق رجوع به او ندارد مگر با شرایطى که در آیه بعد خواهد آمد.باید توجه داشت،” امساک” به معنى نگهدارى، و” تسریح” به معنى رها ساختن است، و جمله” تَسْرِیحٌ بِإِحْسانٍ” بعد از جمله” الطَّلاقُ مَرَّتانِ” اشاره به طلاق سوم مى کند که آن دو را با رعایت موازین انصاف و اخلاق، از هم جدا مى سازد (در روایات متعددى آمده است که منظور از” تَسْرِیحٌ بِإِحْسانٍ” همان طلاق سوم است).
ر. ک: تفسیر نمونه، ج 2، ص 168 .