1. در مقایسه رفتار کشورها و تمدنها صرفاً نمی توان به یک عامل توجه داشت، بلکه باید به عوامل مختلف از جمله فرهنگ و مذهب نیز توجه داشت. آنچه در تاریخ کشور ما رقم خورد صرفاً تغییر سلطنت و نظام پادشاهی نبود بلکه نظام فکری و معرفتی ایرانیان پس از پذیرش اسلام توسط ایرانیان تغییر بنیادین پیدا کرد و پس از اسلام رفتار ایرانیان بر پایه مبانی اسلامی رقم خورد و اندیشه ها و رفتارهای غیر دینی اعتبار خود را از دست داد.بر اساس مبانی معرفتی اسلام ،پیروی از نیاکان و گذشتگان و پذیرش افکار و رفتار آنان بر پایه تعقل و درستی آن استوار است نه پیروی کوکورانه و بدون تفکر از این رو کسانی که به استناد پدران خود بدون تعقل و تفکر بر بت پرستی و شرک باقی ماندند ، مورد سرزنش قرار گرفته اند. “أَوَ لَوْ کانَ آباؤُهُمْ لا یَعْقِلُونَ شَیْئاً وَ لا یَهْتَدُونَ”(سوره بقره آیه 170)
2. احترام به گذشته و آثار تمدنی به عنوان تمدن و هویت ملی یک کشور در جای خود امری پذیرفته شده و لازم است اما این مساله با نگاه افراطی و باستانگرایی و بزرگ نمایی بخشی از تمدن با هدف مقابله با دین بسیار متفاوت است. کسی با حفظ آثار و تمدن کشور مخالف نیست اما اینکه تلاش شود با تمرکز بر یک مقطع تاریخی و بزرگ نمایی نسبت به آن ،هویت دینی خدشه دار شود،قابل قبول نیست همانگونه که در دوران پهلوی تلاش فراوانی شد با باستانگرایی و ناسیونالیسم افراطی در برابر مذهب بایستند و با آن مقابله کنند.به راه انداختن جشن های 2500 ساله و طرح کوروش در این راستا صورت می گرفت در حالی که شاهد اوج وابستگی و سرسپردگی این شاهان به بیگانگان بودیم.از این رو اگر قرار به افتخار به ایران است چرا صرفاً برهه ای از آن برگزیده شده و به خدمات ایرانیان پس از اسلام هیچ توجهی نمی شود.همانگونه که مقام معظم رهبری فرمودند:در مورد علاقه به ایران، بجای تأکید بر ایران قبل از اسلام، بر ایران بعد از اسلام تأکید شود زیرا افتخارات ایران بعد از اسلام در هیچ دوره‌ای از تاریخ ایران وجود نداشته است. ایشان تأکید کردند: رشد پیشرفت‌های علمی، هنری، فرهنگی و حتی نظامی در ایران بعد از اسلام بویژه در دوران دیلمی، سلجوقیان و صفویه به هیچ وجه قابل مقایسه با ایران قبل از اسلام نیست.اگر می‌خواهید از ایران و ایرانی‌گری حمایت کنید، ایران بعد از اسلام، مستند‌تر و آشکار‌تر است.(بیانات در دیدار با اعضای دولت دهم، ۶/۶/۱۳۹۰)
3. نکته دیگر آنکه برخورد افراطی عده معدودی با آثار باستانی و مظاهر تمدنی ، نباید به عنوان نگاه غالب تلقی شود. ضمن آنکه گرچه این آثار تمدنی از این جهت که آثار و نماد تمدن و فرهنگ یک کشور محسوب می شوند اما از آنجا که یادآور دوره ای از ظلم بر مردم و استبداد در کشور ما محسوب می گردند برای مردم ما چندان خاطره خوبی را به همراه ندارند در عین حال باید حفظ شوند تا نسلهای آینده بدانند که چه دورانی بر این کشور گذشته است.نگاه غالب امروزی در کشورها به آثار باستانی بیش از آنکه نگاه فرهنگی باشد نگاه اقتصادی و در راستای جذب توریست است در حالی که نگاه فرهنگی باید بر نگاه اقتصادی غلبه داشته باشد و مردم از دیدن این آثار هم با تاریخ کشورشان آشنا شوند و هم از تاریه عبرت بگیرند. بنابر این نوع نگاه به اثار و ابنیه تاریخی مهم است.مقام معظم رهبری فرمودند: این بناهای باستانیِ مربوط به قبل از اسلام؛ تخت جمشید و بقیه‌ چیزهائی که در این استان هست. انسان از دو نظر ممکن است به این مراکز باستانی نگاه کند؛ اینها را باید از هم تفکیک کرد. یک نگاه این است که اینها متعلق به جباران تاریخ بوده. هر کدامی که نگاه میکنیم ، به یک نحوی به یکی از جباران تاریخ و طاغوتهای بشری ارتباط پیدا میکند. بله، از این جهت نگاه منفی به اینها هست. غالب متدینین و انسانهائی که نفرت طبیعی از استبداد و از جباریت دارند ، با این دید وقتی به این بناهای باستانی نگاه میکنند ، طبعاً برای آنها جاذبه‌ای ندارد. لیکن یک جنبه‌ی دیگر هم وجود دارد و آن این است که این بناها محصول سرپنجه‌ی هنرمند ایرانی است؛ محصول فکر راقی و روشن‌بین ایرانی است در سالها و قرنها پیش از این؛ این جنبه‌ی مثبت قضیه است. همه‌ی بناهائی که از لحاظ تاریخ ی – چه در اینجا ، چه در اصفهان ، چه در بقیه‌ی نقاط کشور وجود دارد ، از این قبیل است. درست است که جباران استفاده کردند ، اما خالق و آفریننده‌ی این مجموعه‌ها کیست؟ ذهن ایرانی است ، سرانگشت هنرمند ایرانی است ، روحیه‌ی بلندنظر ایرانی است ، ابتکار و ذوق ایرانی است؛ این برای یک ملت افتخار است. با این دید وقتی نگاه بکنیم ، می‌بینیم اینها مثبت است؛ چه تخت جمشید ، چه بقیه‌ی مناطق دیگر. اینها را نشان بدهید.»(بیانات در دیدار مسئولان اجرائی استان فارس۱۸/۲/‌‌۱۳۸۷)